επιμέλεια: Δημήτρης – Φαίδων Γεωργιάδης*
Ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων με τον συνδυασμό «Αθήνα Ψηλά» Κώστας Μπακογιάννης, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Συλλόγου «Αθηνά» – Πεδίον Άρεως, πραγματοποίησε ανοιχτό διάλογο με τους κατοίκους του Πεδίου του Άρεως στις 29 Μαρτίου 2019, καλύπτοντας όλο το εύρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής. Στη σύντομη εισαγωγική του ομιλία είπε:
«Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον σύλλογο Αθηνά για την ευγενική του πρόσκληση, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» που καλέσατε όλους τους υποψήφιους Δημάρχους για να συμμετάσχουμε σε έναν ανοιχτό και δημοκρατικό διάλογο. Ο διάλογος αποτελεί το Α και το Ω, το DNA του πολιτικού μας πολιτισμού. Όμως για πολλά χρόνια κυριαρχεί η αίσθηση ότι ο Δήμος είναι κάπου αλλού, είναι κάπου μακριά και κάνει τα δικά του, απομονωμένος στην πλατεία Κοτζιά. Όμως, ποια είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην κεντρική πολιτική σκηνή; Είναι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο πλησιέστερος δημοκρατικός θεσμός στον πολίτη, στον δημότη, στον άνθρωπο. Αν θέλει να πετύχει, πρέπει να ξεκινήσει από κάτω προς τα πάνω. Δεν πρέπει να κουνάει το δάχτυλο, αλλά αντίθετα να προσπαθεί να δημιουργεί συγκλίσεις, συμμαχίες για να μπορούμε όλοι μαζί να βελτιώνουμε την καθημερινότητά μας και να ανεβάζουμε την πόλη μας ψηλά. Το κέντρο της Αθήνας, το Πεδίον του Άρεως, η γύρω Περιοχή είναι η καρδιά του πολεοδομικού συγκροτήματος της πόλεως των Αθηνών. Από εδώ πρέπει να ξεκινήσει η πολύ μεγάλη προσπάθεια για να σηκωθεί η Αθήνα όρθια. Σε όλες τις συζητήσεις που έχουμε κάνει μέχρι τώρα με τον Πρόεδρο αλλά και με μέλη του Συλλόγου σας, συμφωνούμε ότι έφτασε επιτέλους η ώρα το Πεδίο του Άρεως να περάσει στο δήμο της Αθήνας. Ο δημότης, ο κάτοικος, ο επισκέπτης πρέπει να ξέρει από πού να «ζητάει λογαριασμό». Το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας πρέπει να έχει την ευθύνη για το κέντρο της πόλης, να μπορεί να σχεδιάζει και να υλοποιεί. Να είναι δίπλα στον Πανελλήνιο, στην ΑΣΟΕΕ και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη να επεκτείνουμε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, να το ενώσουμε με το Μετσόβιο και με το «Ακροπόλ» απέναντι. Είναι ίσως η μεγαλύτερη αλλαγή που μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την πόλη. Σκεφτείτε μόνο το εξής: αυτή τη στιγμή έχουμε 11.000 αρχαιολογικά ευρήματα στο πρώτο Αρχαιολογικό Μουσείο της χώρας και έχουμε άλλα 200.000 τα οποία είναι στις υπόγειες αποθήκες. Έχουμε έναν μοναδικό αρχαιολογικό θησαυρό που μπορούμε να τον εκθέσουμε και να μετατρέψουμε την ευρύτερη περιοχή σε πόλο έλξης για εκατομμύρια επισκέπτες από όλον τον κόσμο. Σε εμάς επαφίεται, σε κανέναν άλλον».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η περιοχή γύρω από το Πεδίον του Άρεως δεν αστυνομεύεται και δεν φωτίζεται. Υπάρχει έντονο πρόβλημα φόβου και ανασφάλειας.
«Μόλις θέσατε το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της πόλης. Κυριαρχεί o φόβος και η ανασφάλεια. Όπου σταθώ και όπου βρεθώ, σε όλες τις γειτονιές, εισπράττω την κραυγή αγωνίας των μόνιμων κατοίκων, από τη μαμά που σου λέει «φοβάμαι να αφήσω το παιδί μου το βράδυ να πάει στο φροντιστήριο» μέχρι και τον παππού και τη γιαγιά που σου λέει ότι φοβάται να βγει έξω από το σπίτι για να πάει στην τράπεζα. O υποψήφιος Δήμαρχος της Αθήνας βέβαια δεν είναι υποψήφιος σερίφης ούτε υποψήφιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί συνεχώς να παίζεται ένα πολιτικό παιχνίδι και ο δήμος της Αθήνας να κάνει τον σχολιαστή, τον παρατηρητή ή, όταν τα πράγματα φτάνουν στα όρια τους, να βγαίνει και να ζητάει μία παραίτηση. Πρέπει να το πάρει πάνω του. Τι εννοώ; Υπάρχει πρώτα από όλα η πρόληψη. Εσείς η ίδια είπατε ότι δεν είναι φωτισμένη η περιοχή. Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι να φωτίσουμε τις μαύρες τρύπες της Αθήνας. Το φως διώχνει την παραβατικότητα, διώχνει την εγκληματικότητα. Το φως δημιουργεί έναν χώρο φιλόξενο για την οικογένεια, για τον νέο, τη νέα και τον ηλικιωμένο. Βεβαίως δεν είναι μόνο αυτό. Είναι όλη η εικόνα της πόλης, είναι η καθαριότητα είναι το πράσινο, είναι όλα αυτά τα «μικρά» που κάνουν το μεγάλο. Ο Δήμος μπορεί να βγει μπροστά και στην καταστολή της εγκληματικότητας. Σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αμερικής λειτουργούν ενιαία συντονιστικά κέντρα που συντονίζουν όλους τους αρμόδιους φορείς από τον Δήμο και την Αστυνομία μέχρι το Υπουργείο Υγείας, ώστε να διαμορφώνεται κοινή στρατηγική. Αυτό πρέπει επιτέλους να γίνει και στην Αθήνα. Είχε δουλέψει ένας τέτοιος συντονισμός με επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Μετά όμως τον αφήσαμε να απαξιωθεί όπως τόσα άλλα. Το δεύτερο είναι ότι χρειαζόμαστε στενή συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ με τη Δημοτική Αστυνομία. Και βέβαια, η Δημοτική Αστυνομία να βγει έξω στις γειτονιές και να μην περιορίζεται απλώς σε εισπρακτικά μέτρα και να γράφει κλήσεις. Αυτό βέβαια απαιτεί να αναβαθμίσουμε και να εκσυγχρονίσουμε τη Δημοτική Αστυνομία. Αν δεν σεβαστούμε τον δημοτικό αστυνομικό, αν δεν σεβαστούμε τη δουλειά του, δεν πρόκειται και εκείνος να είναι αποτελεσματικός και λειτουργικός. Και από κει και πέρα, πρέπει να σκεφτούμε με ανοιχτό μυαλό. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Έχουμε σήμερα διάφορες παιδικές χαρές, αθλητικούς χώρους, πάρκα και ελεύθερους χώρους στην Αθήνα. Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε και με ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν. Ο Δήμος έχει την οικονομική δυνατότητα αυτή τη στιγμή και οφείλει σε κάθε περίπτωση να εξαντλήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του για την ασφάλεια. Οτιδήποτε άλλο καθίσταται άκυρο. Παρακολουθώ μία συζήτηση που θέλει να πολιτικοποιείται η ασφάλεια… Η ασφάλεια είναι δικαίωμα όλων, δεν έχει πρόσημο ιδεολογικό, δεν είναι δεξιά ή αριστερή αλλά ιερό δικαίωμα όλων των ανθρώπων της πόλης».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δυστυχώς η πόλη μας έχει γίνει μια άσχημη πόλη. Υπάρχουν κτίρια τα οποία είναι νεοκλασικά και τώρα καταρρέουν γιατί είναι δύσκολο να συντηρηθούν. Γιατί δεν ενεργοποιούνται ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία υπάρχουν «παρκαρισμένα» στις Βρυξέλλες, ώστε να μπορέσουν να συντηρηθούν αυτά τα σπίτια;
«Η Αθήνα έχει ένα πολύ σπουδαίο περιουσιακό στοιχείο, έχει τον κτηριακό της πλούτο. Η ΜΟΝUΜΕΝΤΑ, μία μη κερδοσκοπική αστική εταιρεία, έχει υπολογίσει δέκα χιλιάδες τετρακόσια κτήρια, τα οποία κατασκευάστηκαν από το 1840 μέχρι το 1940, μαζί με μερικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα από την δεκαετία του ‘50 και του ’60, τον λεγόμενο «Αθηναϊκό Μοντερνισμό». Αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε πραγματικά έναν θησαυρό στα χέρια μας. Μέχρι τώρα όμως, ούτε το κεντρικό κράτος, ούτε ο δήμος Αθηναίων είχαν μία ξεκάθαρη στρατηγική. Τι γινόταν; Ερχόταν η πολιτεία, φόρτωνε με μία σειρά από γραφειοκρατικά στρώματα κάθε ακίνητο, δηλαδή έθετε όρους, περιορισμούς, υποχρεώσεις και τα έκανε όλα δύσκολα για τον ιδιοκτήτη ή για τους ιδιοκτήτες, χωρίς να δίνει οικονομικά κίνητρα. Τι κάναμε λοιπόν εμείς (γιατί στα λόγια είναι όλα εύκολα – να δούμε στην πράξη τι μπορούμε να κάνουμε); Πριν από δυο-τρεις βδομάδες επισκέφτηκα την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στο Λουξεμβούργο και κάναμε μία πολύ παραγωγική και ουσιαστική και παραγωγική συζήτηση για τα οικονομικά κίνητρα που θα μπορούσαν να δοθούν. Μπορεί ο δήμος με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων να δώσει σχεδόν άτοκα δάνεια, τα οποία θα ξεπληρώνονται σε βάθος χρόνου – μπορεί και 20, μπορεί και 30 χρόνια. Με αυτά τα χρήματα, μπορούμε να βάψουμε τις προσόψεις των πολυκατοικιών ή να κάνουμε πράσινες στέγες. Σκεφτείτε λίγο την Αθήνα πως είναι από ψηλά. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για το περιβάλλον να επενδύσουμε στα εγκαταλελειμμένα μας κτήρια. Σε περίπτωση που όλο αυτό σας ακούγεται τρελό, σας λέω ότι υπολογίσαμε περίπου και το κόστος. Μία πολυκατοικία για να βαφτεί θέλει επτά με οκτώ χιλιάδες ευρώ. Θέλετε να βάλουμε και πάνω ένα 10% με 20%; Να πάμε στα 10.000 ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα μπορεί να δίνει αυτή τη χρηματοδότηση, η οποία θα αποπληρώνεται από όλους τους ιδιοκτήτες μιας πολυκατοικίας σχεδόν άτοκα σε 20 με 30 χρόνια. Το ποσό δηλαδή ετησίως είναι πάρα πολύ μικρό. Τέτοια χρηματοδοτικά εργαλεία έχουν σχεδιαστεί και αλλού στην Ευρώπη. Στο Παρίσι έγινε με πολύ μεγάλη επιτυχία, το ίδιο έγινε και στη Ρώμη. Είναι κρίμα και άδικο να μην το εφαρμόσουμε κι εμείς εδώ».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κάποιοι εδώ στην περιοχή του Πεδίου του Άρεως προσπαθούμε να κρατάμε καθαρές τις πολυκατοικίες μας από τις μουτζούρες και τα συνθήματα αλλά η μάχη είναι άνιση. Τη μία ημέρα βάφουμε και την άλλη μέρα μουτζουρώνουν.
«Όταν επισκέφθηκε ο Πρόεδρος Ομπάμα την Αθήνα πριν από τρία χρόνια και κοίταξε έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου η ερώτηση που έκανε ήταν «τι γίνεται σε αυτή την πόλη; Γιατί τόσες μουτζούρες;» Εάν ψάξετε στο internet και γράψετε στο Google “Athens Olympic 2018” θα δείτε ένα βιντεάκι – υπερπαραγωγή που το έχει κάνει μία ομάδα από το Βερολίνο, η οποία έρχεται στην Αθήνα μία φορά το χρόνο για μία εβδομάδα για να βάψει όλη την πόλη. Έρχονται και μας αλλάζουν τα φώτα! Γιατί δεν το κάνουν στη Γερμανία και το κάνουν στην πόλη μας στην Αθήνα; Διότι πολύ απλά, εδώ επιτρέπεται. Όπως μου έλεγε ένας φίλος χαριτολογώντας: θέλαμε να κάνουμε το νέο Βερολίνο και κάναμε το νέο Κάιρο… Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε; Εμείς δεν θέλουμε μία πόλη αποστειρωμένη – δεν ταιριάζει έτσι κι αλλιώς με την κουλτούρα μας. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε τα παραδείγματα άλλων πόλεων στην Ευρώπη που σε συγκεκριμένους χώρους, πολύ συγκεκριμένους χώρους, επιτρέπουν το Street Art, αλλά σε όλη την υπόλοιπη πόλη απαγορεύεται και είναι πολύ ξεκάθαρο σε όλους. Μία από τις βασικές αρμοδιότητες της Δημοτικής Αστυνομίας θα είναι να ασχολείται με το γκράφιτι – δεν μπορεί η εικόνα μιας πόλης να χαλάει τόσο εύκολα και τόσο απλά, πόσο μάλλον που τώρα έχουμε στη διάθεση μας και νέα μέσα, υπάρχει για παράδειγμα αντι-γκράφιτι καλυπτικό. Ο Δήμος πρέπει να είναι πολύ αποφασιστικός και πολύ καθαρός στη στάση του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα».
Διοργάνωση: Σύλλογος “Αθηνά”. 29/03/2019.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μένω στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών, που, όπως θα ξέρετε, έχει κατακλυστεί από μετανάστες. Οι αθηναίοι πολίτες δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε τη γειτονιά μας, αλλά χρειαζόμαστε ευπρεπείς συνθήκες, ώστε να μπορούμε να πάμε στις παιδικές χαρές, να χαρούμε τις πλατείες και τα πεζοδρόμια και να μπορούμε να κυκλοφορούμε μετά τις 8 το βράδυ. Πρέπει να δούμε πώς μπορούμε αρμονικά να συνυπάρχουμε με τους άλλους.
«Περπατάω, μιλάω και κυρίως ακούω και αντιλαμβάνομαι απολύτως ποια είναι η πραγματικότητα. Να δούμε λοιπόν που είμαστε σήμερα; Τα τελευταία δύο χρόνια το Ελληνικό Δημόσιο έχει διαχειριστεί βουνά από χρήματα, τα οποία προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για το προσφυγικό. Ξεπερνούν το 1 – 1,5 δισ.! Χωρίς σχέδιο και χωρίς στρατηγική. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα η Αθήνα έχει γίνει πόλη του «ό,τι να ναι». Με τον καθένα να κάνει ό,τι θέλει και την κάθε ΜΚΟ να κάνει ό,τι θέλει. Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: έχουν υπερφορτωθεί συγκεκριμένες περιοχές και συγκεκριμένα διαμερίσματα, τα οποία πλέον έχουν φτάσει στα όριά τους. Δεν μπορεί το ένα διαμέρισμα στη μία περιοχή να καλείται να σηκώσει το βάρος πάρα πολλών δομών, ενώ άλλα διαμερίσματα κι άλλες περιοχές να μην έχουν καμία. Αν μη τι άλλο, αυτό δεν μας επιτρέπει να εντάξουμε αυτούς τους ανθρώπους στην κοινωνία μας. Εμείς θέλουμε να ζήσουμε όμορφα και αγαπημένα με όλους, γιατί έτσι κι αλλιώς αυτή είναι η φύση αυτής της πόλης. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει με κανόνες και πρέπει να γίνει με τον απόλυτο σεβασμό στον άνθρωπο».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Το Πεδίον του Άρεως ήταν ένα καταφύγιο στα ανέμελα εφηβικά μας χρόνια, αλλά έγινε ο εφιάλτης των παιδικών χρόνων των παιδιών μας. Πως θα ξαναγεμίσει με ζωή και χαμόγελα;
«Η Αθήνα έχει μεγάλη επισκεψιμότητα και θέλουμε το ίδιο να συμβεί και σε αυτό το Πάρκο, όπως του αξίζει. Αυτό που μου έχουν πει με ποικίλους τρόπους πάρα πολλοί από την ευρύτερη περιοχή είναι ότι «θέλουμε το Πεδίο του Άρεως να μας ξυπνά τις παιδικές μας μνήμες, θέλουμε τα παιδιά μας να το ζήσουν, όπως το ζήσαμε και εμείς». Αυτό λοιπόν απαιτεί πρώτα από όλα την ασφάλεια, η οποία συνδέεται με το φως, συνδέεται με την αστυνόμευση, συνδέεται με την παρουσία της Δημοτικής Αστυνομίας, προαπαιτεί επίσης να γίνει επιτέλους μία αναβάθμιση του ίδιου του Πάρκου γιατί από το 2008 – 2009 το έχουμε αφήσει να μαραζώσει. Υπάρχουν πολλά ζητήματα τεχνικά τα οποία μπορούμε να επιλύσουμε και δεν είναι τόσο κοστοβόρα. Είναι πολλά μικρά, τα οποία μπορούν όμως να αλλάξουν την εικόνα της περιοχής. Και βέβαια, αυτό που πάνω από όλα χρειάζεται είναι μία επίθεση πολιτισμού… Το Πάρκο πρέπει να το ζεις, πρέπει να μπορείς να το χαίρεσαι. Να το μετατρέψουμε στο πολιτιστικό κέντρο της πόλης – όχι σε μία λογική πανηγυριού, όχι σε μία λογική ηχορύπανσης αλλά ως μία ευκαιρία να αναδείξουμε όλη αυτή τη δημιουργικότητα από τους πολιτιστικούς φορείς της πόλης, ώστε να κάνουν το πάρκο φιλόξενο, έναν προορισμό για όλους».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Το Πεδίον του Άρεως μέχρι τον περασμένο Αύγουστο ήταν η μεγαλύτερη πιάτσα ναρκωτικών στην Αθήνα. Τώρα το πρόβλημα έχει μετατοπιστεί στην Αντωνιάδου και άλλους δρόμους. Πως θα το αντιμετωπίσετε;
«Σήμερα έχουμε μετακινούμενες πιάτσες. Είναι περίπου 5.000 άνθρωποι, οι οποίοι έχουν εγκαταλειφτεί να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας και να αναζητούν τη δόση τους. Οι πιο πολλοί από αυτούς μένουν στην Αθήνα. Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών, είναι άστεγοι που πέραν από το κοινωνικό στίγμα που φέρουν οι ίδιοι, υποβαθμίζουν ολόκληρες γειτονιές. Τι μπορούμε να κάνουμε; Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή λειτουργούν πάνω από 100 χώροι ελεγχόμενης, ασφαλούς και εποπτευόμενης χρήσης. Ένα τέτοιο πρόγραμμα είχε τρέξει με επιτυχία το 2012-2013 κι εδώ στην Αθήνα αλλά επειδή υπήρχε ένα κενό στο θεσμικό πλαίσιο, έκλεισε και μάλιστα οι επιστήμονες που το τρέχανε παραλίγο να πάνε και φυλακή. Ποια είναι η λογική αυτών των χώρων; Η λογική είναι ότι ο χρήστης μπορεί να έχει υγιεινή, μπορεί να έχει ασφάλεια, μπορεί να έχει ιατρική φροντίδα, αλλά επιπλέον δίνεται και η ευκαιρία σε όλους τους υπόλοιπους να βοηθήσουν τους χρήστες και σιγά-σιγά βοηθάνε κιόλας στην καταπολέμηση του εμπορίου των ναρκωτικών. Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Εμείς ως ομάδα κιι εγώ προσωπικά είμαστε υπέρ αυτών των χώρων. Πιστεύουμε ότι μπορούν να βοηθήσουν. Βεβαίως δεν θεωρούμε ότι είναι πανάκεια και αν ακούγατε τη συζήτηση στη Βουλή πριν από μια – δύο εβδομάδες, θα νομίζατε ότι λύσαμε το πρόβλημα των ναρκωτικών. Σε καμία περίπτωση! Αντιμετώπιση των ναρκωτικών σημαίνει ότι ξεκινάς από την πρόληψη, περνάς στο street work και μετά περνάς στην αποθεραπεία και βεβαίως στην επανένταξη. Είναι ολόκληρος κύκλος και θέλει πάρα πολύ δουλειά αλλά αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία για όλους εμάς είναι η χωροθεσία αυτών των χώρων. Αυτό δεν προδιαγράφεται αυτή τη στιγμή από τον νόμο. Η δική μας γνώμη είναι ότι δεν μπορεί να ληφθεί καμία απόφαση χωρίς διαβούλευση με τους πολίτες και πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να είναι μέσα σε νοσοκομεία, όπως έγινε στο Παρίσι. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει σ’αυτές τις αποφάσεις να συμμετέχει και ο δήμος γιατί αλίμονο αν έρθει για άλλη μία φορά ένα Υπουργείο Υγείας -το οποιοδήποτε υπουργείο υγείας, της οποιαδήποτε κυβέρνησης – και πάρει αποφάσεις, αγνοώντας τις ανάγκες και τα αιτήματα ολόκληρων περιοχών και ολόκληρων γειτονιών».
Διοργάνωση: Σύλλογος “Αθηνά”. 29/03/2019.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είμαι φοιτητής της ΑΣΟΕΕ και θα ήθελα να ρωτήσω εάν πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να γίνουν δράσεις με τη συνεργασία φοιτητών, Συλλόγων, τον Πανελλήνιο Γ.Σ και άλλους, ώστε να περιοριστούν τα φαινόμενα παθογένειας που αυτή τη στιγμή υπάρχουν γύρω από το πανεπιστήμιο και κάνουν τους φοιτητές να νιώθουν ανασφαλείς όταν πηγαίνουν για να κάνουν τα μαθήματά τους.
«Η γρήγορη απάντηση είναι «ναι», υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μαζί και είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει συνεργασία μεταξύ όλων μας, γιατί τη στιγμή που εσείς οι φοιτητές θα πηγαίνετε προς τα δω ο Δήμος προς τα εκεί η αστυνομία προς τα πέρα ο σύλλογος προς τα μπρος… ε, έχουμε χάσει την μπάλα αμέσως. Το πρόγραμμα που σας λέω αυτή τη στιγμή δεν έχει να κάνει μόνο με τα ναρκωτικά. Έχει να κάνει με το εμπόριο των ναρκωτικών. Πως έρχονται οι έμποροι και την στήνουν μέσα από τα κάγκελα και πουλάνε έξω από τα κάγκελα; Αυτό απαιτεί συνεργασία των Αρχών, της Αστυνομίας και του Δήμου για να τελειώνει μία και καλή το θέμα. Γενικά πρέπει να συμφωνήσουμε στο εξής: το άσυλο είναι άσυλο Ιδεών. Δεν έχει δημιουργηθεί ως καταφύγιο για οποιονδήποτε παραβάτη ή εγκληματία. Ούτε μπορεί να λειτουργεί για να κρύβεται ο κάθε «μπαχαλάκης» που έχει βγει να κάνει τη βόλτα του και να τα κάνει όλα «λαμπόγυαλο». Σε αυτό πρέπει να είμαστε όλοι πάρα πολύ σαφείς, αλλιώς, αν συνεχίσουμε να παίζουμε αυτό το παιχνίδι “τα δικά μας παιδιά είναι καλά και τα δικά σας είναι κακά” ή «δεν πειράζει, ας ρίξει και τη μισή Αθήνα για ιδεολογικούς λόγους», τότε θα βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στο τέλμα».
ΕΡΩΤΗΣΗ: οι Πρυτανικές αρχές φοβούνται να δράσουν έναντι αυτών.
«Οι Πρυτανικές αρχές μπορεί να φοβούνται σήμερα να δράσουν γιατί αισθάνονται μοναξιά. Οι πρυτανικές αρχές πρέπει να μπορούν να γυρίζουν δίπλα τους και να βλέπουν τον Δήμο της Αθήνας, να κοιτάνε από την άλλη πλευρά και να βλέπουν τον Σύλλογο “Αθηνά”, να έχουν πίσω τους την Αστυνομία… Μόνος του κανείς δεν μπορεί να αλλάξει. Πρέπει όλοι μαζί να συνεργαστούμε».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο πολιτισμός έχει χαθεί από την πόλη. Παντού ασχήμια και εγκατάλειψη. Από την Ομόνοια μέχρι την πιο απομακρυσμένη γειτονιά.
«Η πλατεία Ομονοίας είναι μία πονεμένη ιστορία. Εμείς σχεδιάζουμε να προχωρήσουμε άμεσα σε ανοιχτό διαγωνισμό για να αλλάξουμε την εικόνα της πλατείας – όχι στη λογική της χαράς του εργολάβου. “τσιμέντο για το τσιμέντο”, αλλά για να μας ξαναφέρει αυτό που όλοι θέλαμε από παλιά: το απλό, το πράσινο, εκείνο το περίφημο σιντριβάνι που όλοι βλέπουμε στις ταινίες και το θέλουμε πάρα πολύ πίσω».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Το πράσινο της πόλης είναι λίγο και χωρίς φροντίδα.
«Έχουμε τα λιγότερα τετραγωνικά μέτρα πρασίνου που αντιστοιχούν ανά κάτοικο στην Ευρώπη. Περίπου έχουμε τέσσερις φορές λιγότερο πράσινο από ότι έχει ο μέσος Ευρωπαίος και αυτό που έχουμε είναι άνισα κατανεμημένο μέσα στην Αθήνα και σε πολύ κακή κατάσταση. Τι έκαναν λοιπόν οι άλλοι, διότι δεν χρειάζεται πάντοτε να ανακαλύπτουμε τον τροχό… Το Μιλάνο για παράδειγμα έκανε ένα σχέδιο για το 2030 και είπε ότι εγώ τόσο πράσινο χρειάζομαι να έχω μέσα στην πόλη μέσα σε 10 χρόνια από τώρα. Έθεσε συγκεκριμένους στόχους. Είναι κάτι που κι εμείς μπορούμε να κάνουμε, αν απελευθερώσουμε και λίγο τα μυαλά μας. Τι εννοώ; Ένα από τα μεγάλα ζητήματα που έχουμε σήμερα με το Πράσινο είναι η συντήρηση. Δεν είναι μόνο ότι μας λείπει το νέο πράσινο αλλά δεν μπορούμε να συντηρήσουμε και αυτό που έχουμε σήμερα. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Αν δημιουργήσουμε μία Διεύθυνση Περιβάλλοντος στον Δήμο που θα ενώσουμε, θα συγχωνεύσουμε τη διεύθυνση καθαριότητας με το πράσινο, έτσι ώστε ο Δήμος να αποκτήσει μεγαλύτερη ευελιξία. Άμα δε δώσουμε στα στελέχη και στους εργαζόμενους του Δήμου περισσότερα για να κάνουν τη δουλειά τους -που μπορεί να είναι σε σύμπραξη με ιδιώτες- τότε θα είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Το λέω αυτό γιατί το πράσινο είναι το μεγάλο στοίχημα για όλους μας και όταν λέμε πράσινο να είμαστε έτοιμοι να σκεφτούμε και λίγο πιο δημιουργικά. Θα σας δώσω δύο παραδείγματα. Σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη αυτή τη στιγμή προχωράνε με ζώνες ήπιας κυκλοφορίας. Οι δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας είναι φτηνοί δεν είναι μεγάλα έργα. Είναι απλά έργα, από τα οποία όμως μπορεί να κερδίσεις ελεύθερο χώρο για πράσινο. Επίσης στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουμε τα λεγόμενα «πάρκα τσέπης». Είναι μικροί χώροι οι οποίοι διαμορφώνονται σε χώρους πρασίνου και μία γειτονιά παίρνει οξυγόνο. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το κάνουμε. Και επειδή υπάρχουν αρκετά εγκαταλελειμμένα, άδεια και φθηνά οικόπεδα, έχουμε χώρους που μπορούμε να αξιοποιήσουμε».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Mε το σύστημα της απλής αναλογικής, μπορεί να μην έχει κανένας Δήμαρχος την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου. Ποια είναι η πολιτική σας για συνεργασία με άλλες παρατάξεις στον Δήμο;
«Μιλάτε σε έναν άνθρωπο ο οποίος προέρχεται από την αυτοδιοίκηση – είμαι στην αυτοδιοίκηση σχεδόν μία 10ετία – και αλίμονο μας αν περιμέναμε την απλή αναλογική για να δούμε με ποιον θα συνεργαζόμαστε. Εγώ πάντοτε επιδίωκα τη συναίνεση και τη συνεννόηση και το έκανα πολύ συνειδητά. Εγώ δεν πιστεύω ότι τα σκουπίδια έχουν χρώμα, ούτε ότι οι λακκούβες έχουνε ιδεολογία. Πιστεύω ότι θα πρέπει όλοι μαζί να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις – όχι αναγκαστικά με συμφωνίες μπορεί και μέσα από διαφωνίες. Αλλά πρέπει όλοι να κάνουμε τον κόπο να ξεπερνάμε τους εαυτούς μας. Για αυτό και είμαι πολύ περήφανος που ο συνδυασμός μας είναι ο πλέον πολυσυλλεκτικός και υπερκομματικός και ότι τέσσερις διαφορετικές παρατάξεις του ‘14 είναι τώρα όλες μαζί. Κανείς από μας, ξέρετε, δεν έχει καταθέσει την όποια ιδεολογική του ταυτότητα. Κανείς δεν έχει αποποιηθεί την κομματική του προέλευση. Αυτά είναι υποκριτικά πράγματα. Κάνουμε ξεκάθαρα τη διάκριση ανάμεσα στην τοπική αυτοδιοίκηση και στη γενική πολιτική σκηνή και λέμε ότι ακόμα κι αν διαφωνούμε στα εθνικά, αυτοδιοικητικά είμαστε όλοι μία γροθιά. Το ίδιο λοιπόν θα προσπαθήσω να κάνω και στο Δημοτικό Συμβούλιο την επόμενη μέρα. Μπορεί τώρα να ‘μαστε αντίπαλοι αλλά μερικούς μήνες μετά να είμαστε συνοδοιπόροι για τέσσερα χρόνια υπό την προϋπόθεση να σεβόμαστε, να τιμούμε και να υπηρετούμε τη δημοκρατία».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είμαι κάτοικος στην Κυψέλη. Αγαπώ την Αθήνα αλλά υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα. Τα πεζοδρόμια είναι βρώμικα, όταν βρέχει γίνεται λάσπη, ενώ οι κάδοι δεν καθαρίζονται. Επίσης οι έμποροι αντιμετωπίζουν μεγάλα δημοτικά τέλη τη στιγμή που το παρεμπόριο ανθεί.
«Τo πρόβλημα αυτής της πόλης είναι τα πεζοδρόμια της. Διάφοροι υποψήφιοι κατά καιρούς βγάζουν διάφορα πολύ φιλόδοξα αλλά εγώ πάντα επιμένω: «ας ξεκινήσουμε από τα πεζοδρόμια». Η Αθήνα είναι η μόνη πόλη στην Ευρώπη που δεν κοιτάς ψηλά όταν περπατάς αλλά αντιθέτως κοιτάς κάτω γιατί φοβάσαι μη σπάσεις κανένα πόδι. Έχουμε στο συνδυασμό μας ένα καταπληκτικό κορίτσι το οποία κινείται με αμαξίδιο που μου είπε το εξής που για μένα ήταν γροθιές στο στομάχι: «εγώ αισθάνθηκα ανάπηρη όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα». Αυτό ισχύει για όλους μας. Ισχύει για τη μαμά, για τον μπαμπά που προσπαθεί να πάει το μωρό περίπατο με το καροτσάκι, ισχύει ακόμα και για τη γυναίκα που προσπαθεί να περπατήσει ακροβατώντας στα πεζοδρόμια με τα τακούνια της. Εμείς κοστολογούμε τα έργα τα οποία χρειαζόμαστε. Η Αθήνα έχει 24.000 σημεία που θα μπορούσαμε να είχαμε ράμπες. Από αυτά έχουμε ράμπες – όπως τις έχουμε, και στην κατάσταση που τις έχουμε- μόνο σε 8.000 σημεία. Κοιτάμε πώς μπορούμε να βγάλουμε πολύ γρήγορα έναν διαγωνισμό με ένα έργο μόνο για ράμπες και μετά βεβαίως να δούμε και το υλικό των πεζοδρομίων. Πλέον έχουμε νέα υλικά τα οποία μπορούν να είναι πιο οικονομικά αλλά και πιο ασφαλή στη χρήση. Τώρα, αναφερθήκατε και στο εμπόριο, την επαγγελματικότητα. Εμείς στο πρόγραμμά μας έχουμε αφιερώσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι σε αυτό. Μεταξύ των άλλων, έχουμε συγκεκριμένα κίνητρα για τη δημιουργία των λεγόμενων ανοικτών κέντρων εμπορίου, τα οποία βοηθούν πάρα πολύ τις όποιες οικονομίες της γειτονιάς. Τακτική δουλειά του δήμου είναι να έχει την πόλη καθαρή, φωτεινή, πράσινη και ασφαλή. Όταν το έχει αυτό, θα βοηθηθεί και η επιχειρηματικότητα, θα βοηθηθούν όλοι.
Διοργάνωση: Σύλλογος “Αθηνά”. 29/03/2019.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας άκουσα σε ραδιοφωνικό σταθμό να λέτε ότι την ευθύνη για την καθαριότητα την έχει κατά 50% ο Δήμος και κατά 50% οι δημότες. Σκέφτεστε να δημιουργήσετε στις γειτονιές ομάδες κατοίκων που να ενδιαφέρονται και να καταγράφουν μικρά ή μεγάλα προβλήματα; Να ενεργοποιηθούν οι πολίτες…
«Συνολικά θα έλεγα ότι η ευθύνη της πόλης είναι 50% του δημότη και 50% του Δημάρχου και όχι μόνο στην καθαριότητα. Η Αθήνα έχει 129 γειτονιές και 38 συνοικίες. Θα δείτε ότι το πρόγραμμα μας είναι κτισμένο από κάτω προς τα πάνω γιατί σε πολύ μεγάλο βαθμό εστιάζουμε στα διαμερισματικά μας συμβούλια και στα διαμερίσματα μας. Εμείς θέλουμε 7 μικρούς δήμους. Σκεφθείτε ότι ένα διαμέρισμα της Αθήνας είναι πιο μεγάλο πληθυσμιακά ενδεχομένως και από 250 δήμους. Αυτό λοιπόν τι προϋποθέτει; Αποκέντρωση μέσων και αποκέντρωση πόρων – όχι μόνο αποκέντρωση αρμοδιοτήτων. Και βεβαίως στο πρόγραμμα μας έχουμε εισάγει τη λογική του Συμβουλίου της Γειτονιάς, όχι μόνο του διαμερίσματος για να έχουμε όλοι τα μάτια μας ανοιχτά και τα αυτιά μας ανοιχτά. Για να μπορέσει όμως αυτό να αποκτήσει νόημα θα πρέπει ο δήμος να ανταποκρίνεται. Το μεγάλο παράπονο που εγώ εισπράττω είναι ότι «εγώ τα λέω, τα λέω και κανείς δεν το ακούει». Πρέπει λοιπόν τα συμβούλια αυτά να εισακούονται από τον Δήμο και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που σκοπεύουμε να κερδίσουμε».
με τους κατοίκους του Πεδίου του Άρεως.
Διοικητικό Συμβούλιο Συλλόγου «Αθηνά»:
Μπαχλιτζανάκης Μανώλης (πρόεδρος), Σολδάτος Χαράλαμπος (αντιπρόεδρος), *Γεωργιάδης Δημήτρης-Φαίδων (γεν.γραμματέας), Αντωνακάκης Στέφανος (ταμίας), Βότση Μαρία (μέλος), Γογώνης Iωάννης (μέλος), Καλαντζής Δημήτριος (μέλος).
Αναπληρωματικά Μέλη: Παπαγιαννάκη Ροδάνθη, Χαντζοπούλου Βασιλική, Κεντιστός Ευάγγελος.
