Τήνος, ένας γαλήνιος έρωτας!

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

‘Ερωτας και γαλήνη, λογικά, δεν πάνε μαζί. Ο έρωτας είναι αντάρα, όπως λέει ένας φίλος . Φέτος, όμως, ανακάλυψα έναν έρωτα ανατρεπτικό, συνδυαστικό, σφοδρό, αιφνίδιο και γλυκά ευχάριστο. Η Τήνος μού αποκαλύφθηκε απλόχερα, με όλη την σαγηνευτική της γαλήνη, πέρα από τη μία, τη γνωστή, ευλαβική της πλευρά. Μου αποκαλύφθηκε, όπως μια γοητευτική, νέα γυναίκα που βαδίζει στην ωριμότητά της, με σίγουρα βήματα, πραότητα, έτοιμη να αγαπήσει και να αγαπηθεί από εκείνους που θα την εκτιμήσουν.

Η Τήνος σε προσκαλεί να διασχίσεις τις πολλές, ομολογουμένως, στροφές της, μέχρι να βρεθείς στα πανέμορφα χωριά της με τα περίεργα ονόματα. Εγώ προτίμησα το ωραιότερο, κατά τη γνώμη μου, που οι παλαιότερες θύμησές του είχαν γεύση χαράς. Ο Πύργος είναι σκηνικό ταινίας. Κουκλίστικο χωριό, με πολιτισμό να ξεπηδά από κάθε γραφικό σοκάκι, μέχρι την πλατεία του με τη μαρμάρινη βρύση, τον χαρακτηριστικό πλάτανο, τα καφενεία, τα υπέροχα μουσεία του, την ιστορική παράδοση των γλυπτών του, το σπίτι- μουσείο του Χαλεπά, το μουσείο των Τηνίων καλλιτεχνών, αλλά και το πρόσφατο μουσείο μαρμαροτεχνίας του Π.Ι.Ο.Π.

Εάν μου εγκωμίαζες παλαιότερα τα Κυκλαδονήσια, θα σου σχολίαζα ότι προτιμώ την αρχοντική ομορφιά των Επτανήσων, με τον μπολιασμένο από την ιταλική Αναγέννηση πολιτισμό τους, με το πράσινο των νησιών που σε δροσίζει από τον καυτό ήλιο, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους, με το Ιόνιο πέλαγος που πάντα θεωρούσα πιο ήρεμο από το κοσμοπολίτικο Αιγαίο.

Έζησα μια ανατροπή, όμως.Εάν αναζητάς να αποδράσεις κάπου που να ατενίζεις την ομορφιά του κυκλαδικού τοπίου, με την ηρεμία του να φωλιάζει μέσα σου, με τους υπέροχα ευγενικούς ανθρώπους του να σε χαιρετούν και να σε καλοδέχονται, με τον πολιτισμό να σε καλεί να τον προσεγγίσεις, τότε να την επισκεφθείς.

Ανεβαίνοντας ένα σοκάκι σκεπαστό, στη σκιά, μια κυρία έπλενε τις κουβέρτες της, μες στο μεσημέρι, τις κρεμούσε σε αυτοσχέδια απλώστρα και μου χαμογέλασε:

-Καλημέρα, κοπέλι!

– Καλημέρα, είστε πολύ όμορφα εδώ! Σας πέτυχα την ώρα του νοικοκυριού; Πλύνατε; Χαρά στο κουράγιο σας, είπα.

– Δε βαριέσαι, παιδί μου! Καλά να είμαστε, όλοι περαστικοί είμαστε από δω…

Της χαμογέλασα αμήχανα και συνέχισα το ανηφορικό σοκάκι. Σκεφτόμουν ότι όλοι είμαστε περαστικοί… Λαϊκή θυμοσοφία…

Έφτασα στο τέλος σχεδόν της διαδρομής: ‘ Σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου’. Έβγαλα μια φωτογραφία, χαμογέλασα, κοίταξα ψηλά και προχώρησα.

Όλοι είμαστε περαστικοί… Το πέρασμα στην Τήνο, είναι προσκύνημα ψυχής…

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.