Η νύμφη του Κιθαιρώνα

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Λίγα χρόνια πριν, μου ζητήθηκε να γράψω το πρώτο κειμενάκι μου για μια καινούργια ιστοσελίδα. Πέρα από τη μεγάλη χαρά και τιμή, ένιωθα και μεγάλο πανικό, μη γνωρίζοντας τι έπρεπε να γράψω και πώς. Αφού έκανα άσκοπες εγκεφαλικές διαδρομές, κατέληξα ότι όφειλα να γράψω για κάτι που αγαπώ, ή για κάτι που γνωρίζω πολύ καλά. Ή, και για τα δύο.

Έγραψα για την Έλλη Λαμπέτη. Την αγαπώ και προσπαθώ να τη γνωρίσω, ακόμη, έχοντας συγκεντρώσει βιογραφίες και λευκώματα για εκείνην. Πέρα από τις ταινίες, τα θεατρικά αποσπάσματα και τα τραγούδια. Νιώθω ότι γυρίζω γύρω της σαν μέλισσα γύρω από το ολάνθιστο λουλούδι.

Έμπνευση για μένα αποτελούν λίγοι άνθρωποι. Εγωιστικό, θα ισχυριστεί κανείς. Αληθινό, απαντώ. Όλα είναι θέμα μέτρου, ορίου και πήχη. Πού ορίζει καθένας μας τον πήχη της εκτίμησης, του θαυμασμού, του εφικτού, του ανέφικτου. Η Έλλη Λαμπέτη είναι διαρκής έμπνευση.

Έμπνευση, διότι υπήρξε μία πολύ όμορφη και αισθαντική γυναίκα. Το προφανές.

Έμπνευση, διότι για το νεοελληνικό θέατρο ήταν, όπως πολύ εύστοχα έχει γράψει ο συγγραφέας, κριτικός θεάτρου και καθηγητής, Κώστας Γεωργουσόπουλος, ‘Αιθέρας’. Ένα αερικό, μια αύρα μαγική, με φωνή εκπληκτική, με το χαρακτηριστικά ερωτικό της ψεύδισμα, το ταλέντο που ‘δεν είναι αυτό που λέμε ταύτιση με το ρόλο ή ερμηνεία. Είναι το υλικό του ονείρου που εγένετο μεθ’ ημών’.

Έμπνευση, διότι ως άνθρωπος υπερέβη τα όρια του πόνου, της ανοχής, της αντοχής και της κακοτυχίας με την ασθένειά της. Εξιλεώθηκε.

Τα ήσυχα βράδια του καλοκαιριού, αποζητώντας το αεράκι και την ηρεμία στο μπαλκόνι, αναζητώ παλιά σίριαλ, ταινίες και αφιερώματα. Τον τελευταίο καιρό ξαναβλέπω το σίριαλ ‘Η τελευταία παράσταση’ (2006) βασισμένο στο βιβλίο της Φρίντας Μπιούμπι, για τη ζωή της Έλλης, με πρωταγωνίστριες τις Μαρίνα Καλογήρου (νεαρή Έλλη) και Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (ώριμη Έλλη). Συγκινήθηκα, θύμωσα, θαύμασα και κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα με τα λόγια της:

‘Χριστέ μου, τι ωραίο πράγμα είναι να ζεις!’

Υ.Γ. Στις καλοκαιρινές σας βόλτες, προσθέστε τη γενέτειρά της, τα όμορφα Βίλια. Ίσως την δείτε να τρέχει στον Κιθαιρώνα χαρούμενη, χαμογελώντας. Σαν αερικό…

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.