του Δημήτρη Καλαντζή.
Ένα σώμα λίγων γραμμαρίων. Μια ζωή γρήγορη και φοβισμένη. Κάποια άτυχη στιγμή.
Ίσως εάν ήταν πιο προσεκτικό…
Ίσως εάν η γάτα κοιμόταν εκείνη τη στιγμή…
Ίσως εάν ο άνθρωπος κατέβαινε λίγα λεπτά νωρίτερα για τσιγάρο στην αυλή…
Μα όχι.
Η θηρευτής καυχιέται για το θήραμα που έχει πιάσει.
Κι ο άνθρωπος έχει αργήσει να το πάρει από το στόμα της…
Είναι τώρα στην παλάμη του.
Ανασαίνει αργά και βαθειά.
Τα μικρούλια μάτια του δείχνουν αγωνία.
Ανοιγοκλείνει το ράμφος του.
Κι ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα πώς να βοηθήσει…
Λίγα δευτερόλεπτα αμηχανίας.
Και μετά…
Η πνοή.
Του τέλους.
Βαθειά και επώδυνη.
(Είναι πάντα τέτοια.)
Οριστική.
Συντριπτική.
Παραλυτική.
Σε λίγο τα σφιγμένα μάτια χαλαρώνουν.
Το σώμα ελαφραίνει.
Τα ποδαράκια τυλίγονται.
Βαθύς ύπνος χωρίς ανάσα.
Γαλήνη.
Μια ψυχή λίγων γραμμαρίων ταξιδεύει.
Δεν γίνεται φίλος ο θάνατος, όσες φορές και να τον ακουμπήσεις…
Δημήτρης Καλαντζής
1 Comment