
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Κοίτα τώρα πώς μπορεί μια απλή, καθημερινή κίνηση, μηχανική, να σε κάνει να σκεφτείς διάφορα, αλυσίδες σκέψεων, συνειρμούς και ταξίδια στον χρόνο…
Προσπαθώ, ανεπιτυχώς, να ρυθμίσω κάτι στο κινητό μου τηλέφωνο. Ποτέ δεν τα κατάφερνα με την τεχνολογία, δηλώνω ανεπίδεκτη μαθήσεως. Ίσως κι απρόθυμη.
Εντοπίζω τη ρύθμιση του χρονόμετρου. Μα, πόσοι πια τη χρησιμοποιούν και γιατί; Τι χρειάζεται; Πού τρέχουν;
Με θυμάμαι μια ζωή να τρέχω. Βιαστική, να προλάβω το λεωφορείο, το πράσινο φανάρι, το τρένο, την πόρτα του ασανσέρ, τις προθεσμίες των εργασιών μου, των διαγωνισμάτων… Πάντα με την αγωνία να προλάβω. Να προλάβω… πριν. Πριν, τι; Πριν χάσω ένα ραντεβού, πριν χάσω το λεωφορείο του προορισμού μου, πριν χάσω τη ζωή μου…
Όχι. Η ζωή δεν χάνεται έτσι. Χάνεται από δυνάμεις άλλες, υπέρτερες. Η ζωή ‘προλαβαίνεται’, κερδίζεται, αν είσαι δυνατός, αν δεν σταματήσεις να προσπαθείς.
Βάζω το χρονόμετρο. Ο χρόνος φτάνει στο τέλος του. Όχι, δεν κάνω απολογισμό τότε, όπως όλοι. Κάνω στα γενέθλιά μου, έχω καιρό ακόμη. Πρέπει να προλάβω, μέχρι το τέλος του χρόνου, να μου χαμογελάσω, να με συγχαρώ που άντεξα φέτος και να ευχαριστήσω για τα μαθήματα που πήρα. Είναι όμορφη η ζωή και γλυκιά. Και απρόβλεπτη και για δυνατούς λύτες. Κύκλοι κλείνουν, κύκλοι ανοίγουν. Τους ανοίγω εγώ. Και τους διεκδικώ, δίχως να φοβάμαι, πια.
Βάζω το χρονόμετρο. Η ζωή είναι μαραθώνιος, όχι κατοστάρι.
Βάζω το χρονόμετρο. Βαδίζω, βήματα ολόκληρα, όχι μισά. Όχι το άλλο μου μισό. Ποτέ δεν ήμουν μισή. Ήμουν ολόκληρη. Βαρέθηκα να ακούω για τα ‘έτερα ημίσεα’.
Βάζω το χρονόμετρο. Προλαβαίνω να με αγαπήσω, όπως μου αξίζει.
Υ.Γ. Για τις φίλες μου. Νέες και παλιές. Με ευγνωμοσύνη.


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023
1 Comment