
της Αγγελικής Καρδαρά.
Στην εκπνοή του περσινού έτους (2018), αποφάσισα να γράψω τα όνειρα και τους στόχους μου για το 2019 σε ένα χαρτί-σαν ένα γράμμα προς τον εαυτό μου. Ήταν, μάλιστα, η πρώτη φορά που στην ενήλικη ζωή μου αποφάσισα να το κάνω αυτό. Θεωρούσα ότι είναι «παιδικό» να γράφεις τους στόχους σου, αλλά νομίζω ότι έκανα λάθος γιατί όταν γράφεις, σου δίνεται η δυνατότητα να προσεγγίσεις τα πράγματα και από μία άλλη οπτική γωνία που σε βοηθάει να καταλάβεις καλύτερα τον ίδιο σου τον εαυτό καθώς και τις βαθύτερες ανάγκες σου, αλλά και τους ανθρώπους που είναι δίπλα σου.
Κράτησα αυτό το γράμμα στο συρτάρι, στο κομοδίνο του υπνοδωματίου, και τους πρώτους μήνες του 2019, ανά φάσεις, το διάβαζα ξανά για να μείνω εστιασμένη στους στόχους.
Έναν χρόνο μετά, στην εκπνοή του 2019, θα έλεγα ότι αυτό το γράμμα ήταν ένα «δώρο» στον εαυτό μου, γιατί γράφοντας σε ένα χαρτί όλα όσα ένιωθα και όσα ονειρευόμουν για το νέο έτος, είχα τη δυνατότητα κατ’ αρχάς να θέσω σε πιο ρεαλιστικές βάσεις τις σημαντικές καταστάσεις της ζωής μου και ταυτόχρονα να «κοιτάξω κατάματα», γράφοντάς τις, κάποιες αλήθειες μου. Είχα, επίσης, την ευκαιρία να βάλω προτεραιότητες και να αναζητήσω εναλλακτικές στην επίτευξη στόχων ζωής.
Γιατί, πολλές φορές όσα ζούμε ή όσα ονειρευόμαστε να ζήσουμε, μας φαίνονται πολύ πιο σύνθετα ή, αντίθετα, πολύ πιο απλά από όσο είναι στην πραγματικότητα. Συνεπώς, είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να τα δούμε με μία πιο ψύχραιμη ματιά. Ούτε μέσα από υπερβολές, ούτε μέσα από τη συναισθηματική έξαρση της στιγμής που μπορεί να λειτουργήσει σαν «παραμορφωτικός φακός» της πραγματικότητας.
Έναν χρόνο μετά, διαβάζω ξανά το γράμμα και συνειδητοποιώ δύο βασικά πράγματα: πρώτον, ότι η δύναμη της ανθρώπινης θέλησης είναι μεγάλη και μπορεί να βρει, πάρα τις όποιες δυσκολίες και τα εμπόδια, τη διέξοδο που ζητά για να συνεχίσει την πορεία της. Και δεύτερον, ότι οι επιλογές μας είναι καθοριστικής σημασίας για το μέλλον που σχεδιάζουμε και ονειρευόμαστε. Ακόμα κι αν δεν εξαρτώνται όλες οι καταστάσεις απόλυτα από εμάς, αλλά είναι απόρροια ενός συνδυασμού παραγόντων, οι επιλογές μας είναι τελικά το «στίγμα μας». Εμείς γράφουμε τα κεφάλαια στο «βιβλίο της ζωής μας», επομένως είναι στο δικό μας χέρι ποιες λέξεις θα επιλέξουμε για να συνεχίσουμε στο επόμενο κεφάλαιο.
Έναν χρόνο μετά, στην εκπνοή του 2019, κρατώ τις πιο σημαντικές στιγμές (όμορφες και δύσκολες). Κρατώ τις πολύ δημιουργικές στιγμές που μου έδωσαν το κίνητρο να σχεδιάσω το μέλλον χωρίς να φοβάμαι το αύριο αλλά τολμώντας να το ζήσω. Γιατί η ζωή, μέσα από τις αντιθέσεις και τις συνθέσεις της, μέσα από τη χαρά και το δάκρυ της, αποκτά βαθύτερο νόημα και περιεχόμενό για τον καθένα από εμάς.
Κρατώ την έκδοση του «πέμπτου μου ονείρου», του βιβλίου μου και την παρουσίασή του έχοντας δίπλα μου πολύ σπουδαίους για τη ζωή μου ανθρώπους, που αποτέλεσε μία από τις πιο σημαντικές στιγμές μου για το 2019 και ευχαριστώ όλες και όλους όσοι πιστεύουν σε μένα και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω σε αυτόν τον πάρα πολύ δημιουργικό αλλά και δύσκολο δρόμο.
Πρώτα και πάνω από όλα όμως κρατώ τους ανθρώπους που αγαπώ, γιατί στο «βιβλίο της ζωής» οι ανθρώπινες σχέσεις, όσο σύνθετες και πολύπλοκες γίνονται κάποιες φορές, είναι αυτές τελικά που μας ορίζουν, μας προσδιορίζουν και μας ενδυναμώνουν.
Για τη νέα χρονιά που σε λίγες ώρες θα «γεννηθεί» εύχομαι σε όλες και σε όλους υγεία που είναι το πιο πολύτιμο αγαθό και να ακολουθήσουμε δρόμους που εκφράζουν τα «θέλω» και τα «πιστεύω» μας.
Με πιο ρομαντική διάθεση, λόγω ημέρας, θα ήθελα να ολοκληρώσω το σημερινό μου άρθρο με τους στίχους ενός τραγουδιού που αγαπώ, αποτελεί πηγή έμπνευσης και συχνά με συντροφεύει όταν γράφω και θέλω να αφήσω την ψυχή μου ελεύθερη να εκφραστεί. Το επιλέγω επίσης, γιατί το τραγούδησε με τον δικό του μοναδικό τρόπο ένας πολύ αγαπημένος καλλιτέχνης που δυστυχώς «έφυγε» νωρίς, αλλά κατάφερε να δώσει στις λέξεις το πιο έντονο συναίσθημα με τη φωνή και τη μουσική του. Αναφέρομαι βέβαια στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, που θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μας με τα μοναδικά τραγούδια και τη μουσική του που μας κάνει να ονειρευόμαστε πιο δυνατά. Μάλιστα, όταν «έφυγε» ο Μαχαιρίτσας τον Σεπτέμβριο του 2019 διάβασα μεταξύ πολλών σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα σχόλιο που θεωρώ πολύ ξεχωριστό, γιατί αποτυπώνει πόση δύναμη έχει η προσωπικότητα ορισμένων ανθρώπων: «Μόνο ο Μαχαιρίτσας φώναξε τόσο δυνατά πόσο σε θέλω, εμείς ούτε ψιθυριστά μπορέσαμε να το πούμε».
Με στίχους, λοιπόν, που εξυμνούν το μεγαλείο της αγάπης θα ολοκληρώσω, γιατί και προσωπική μου ευχή είναι το 2020 να βιώσουμε την έννοια της «αγάπης» στις πιο ωραίες της και στις πιο δημιουργικές εκφάνσεις της σε ό,τι ζούμε και ό,τι ονειρευόμαστε. Και πολλές φορές «μάτια δίχως λογική» αποτελούν μία ξεχωριστή πηγή έμπνευσης.
“Μάτια δίχως λογική”
Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Είναι τα μάτια σου ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος, αθόρυβος, κρυφός
αντί συνθήματα ζωγράφισε με στίχους
Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά που οδηγούν
σε ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση τα φορτώνουνε σε σένα
Μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
μ’ αυτά τα μάτια όπου χαθώ και όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου
Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο και άνεργο ζεσταίνει
που η καλοσύνη τους απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μίαν ανάγκη πετρωμένη
Σ ’αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω μ’ αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στα αστέρια να με βρούνε.
Φωτογραφία ανάρτησης: Alirentza Borhani @flickr.


Latest posts by Αγγελική Καρδαρά (see all)
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και σκηνοθεσία στον τόπο του εγκλήματος (crimestaging) - February 22, 2023
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και μιντιακές απεικονίσεις: μία ερευνητική προσέγγιση του Crime & MediaLab (ΚΕ.Μ.Ε.) - January 12, 2023
- Κακοποίηση ζώων συντροφιάς και άγριας ζωής στην Κύπρο και οι μιντιακές απεικονίσεις υποθέσεων - November 2, 2022
2 Comments