Οι ψυχοτρόπες ουσίες αλλοιώνουν την αντίληψη της πραγματικότητας.
Η εξάρτηση από τις ψυχοτρόπες ουσίες οδηγεί στη σταδιακή απώλεια της ατομικής βούλησης, καθώς το μυαλό των εξαρτημένων οργανώνεται αποκλειστικά γύρω από την αναζήτηση και τη λήψη τους, αντικαθιστώντας κάθε ενδιαφέρον για συμμετοχή σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.
Η εξάρτηση από τα ναρκωτικά διαιωνίζεται από την καλλιέργεια της ναρκοκουλτούρας, δηλαδή την προσπάθεια να πειστεί η κοινωνία ότι το φαινόμενο είναι αναπόφευκτο, μη αντιμετωπίσιμο και μέρος της «κανονικότητας».
Στόχος είναι να εξασφαλιστεί η ανεκτικότητα όλων απέναντι στην τοξικο-εξάρτηση, αλλά και απέναντι στη δράση της οργανωμένης Μαφίας, που στήνει συνεχώς καινούργιες «πιάτσες» ναρκωτικών στις γειτονιές της πόλης.
Οι πιάτσες ναρκωτικών λειτουργούν με το μοντέλο της πυραμίδας: όσους περισσότερους βάζουν στο «κόλπο» της διακίνησης, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη για τις επάνω βαθμίδες της πυραμίδας.
Δεν είναι τυχαίο ότι το εμπόριο ναρκωτικών είναι το δεύτερο πιο επικερδές εμπόριο στον κόσμο, αποδίδοντας τεράστια κέρδη σε λίγους ανθρώπους, ενώ, ταυτόχρονα, αποτελεί κι ένα ισχυρό όπλο καταστολής των νέων -ιδιαίτερα σε εποχές που τα προβλήματά τους συνεχώς αυξάνονται- καθώς, αντί για νέους που διεκδικούν και χαράζουν νέους δρόμους για το αύριο, έχουμε νέους που αυτό-εξουδετερώνονται μέσα στη σπείρα της εξαθλίωσης των ναρκωτικών.
Η απάντηση στο κοινωνικό πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης δεν μπορεί να είναι το κλείσιμο των ματιών, ο «εξευγενισμός» της χρήσης σε χώρους που δεν θα βλέπει η κοινωνία και η «ρύθμιση» των θανάτων μέσω καθαρών συρίγγων.
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι ούτε «ρυθμίσεις» που ανακυκλώνουν το πρόβλημα, αλλάζοντας το κέντρο βάρος από την πρόληψη στη «μείωση της βλάβης» και διαιωνίζοντας έτσι μία άθλια πραγματικότητα.
Η απάντηση είναι η αντιμετώπιση των ναρκεμπόρων, η διάλυση κάθε πιάτσας ναρκωτικών (ώστε να μπορέσει να γίνει η απαγκίστρωση των εξαρτημένων) και η θωράκιση των νέων ανθρώπων απέναντι στην τοξικοεξάρτηση.
Οι σύγχρονες ψυχιατρικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι δεν υπάρχουν «προδιαγεγραμμένοι» τοξικο-εξαρτημένοι. Ο κίνδυνος εθισμού είναι αποτέλεσμα πολυπαραγοντικό, αλλά κυρίως φαινόμενο κοινωνικό.
Κανείς νέος δεν θα γίνει σίγουρα εξαρτημένος. Κανένας δεν θα μείνει σίγουρα μακριά από την εξάρτηση .
Για αυτό ο σημαντικότερος – αν όχι καθοριστικός- τρόπος μείωσης του κινδύνου της τοξικο-εξάρτησης είναι η πρόληψη.
Πρόληψη στην πράξη με την αντιμετώπιση των κοινωνικών αιτιών που οδηγούν στη χρήση, με την επαρκή στελέχωση και χρηματοδότηση των δημοσίων δομών πρόληψης και απεξάρτησης και με τη δημιουργία αθλητικών και πολιτιστικών δομών, προσβάσιμων σε ΟΛΟΥΣ τους νέους.
Κομμάτι της πρόληψης είναι το «χτίσιμο» νέων ανθρώπων που θα αγαπήσουν το σώμα και το μυαλό τους, θα διερευνήσουν τις δυνατότητές τους, θα βάζουν συνεχώς στόχους και θα παλεύουν (μαζί με άλλους ή μόνοι) για την επίτευξή τους.
Αναπόσπαστο κομμάτι της πρόληψης είναι ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ που διαμορφώνει πλαίσια ζωής, αλληλεπίδρασης με τους άλλους, συναδέλφωσης, συναγωνισμού, ανταγωνισμού και συγκινήσεων.
Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ που ετοιμάζει τους νέους ανθρώπους για να χαρούν τις νίκες στη ζωή τους και να διαχειριστούν τις αναπόφευκτες ήττες και ματαιώσεις.
Αν η αντιμετώπιση των μαφιών είναι υπόθεση εντεταλμένων αρχών, η πρόληψη της τοξικο-εξάρτησης αξίζει να γίνει υπόθεση ΟΛΩΝ μας.
Ημερίδα:
«Γειτονιές χωρίς Πιάτσες Ναρκωτικών – Επιλέγουμε Αθλητισμό, Επιλέγουμε Ζωή!»
Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020, 11 π.μ, γήπεδο μπάσκετ Πανελληνίου Γ.Σ.
Διοργανωτές:
- Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος
- Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών
- Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 6ου Διαμερίσματος
- Πεδίον του Άρεως ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΜΑΣ
η εκδήλωση στο facebook: https://www.facebook.com/events/650181209059862/
1 Comment