της Αγγελικής Καρδαρά.
«Τη ζωή μας πίσω», την καθημερινότητά μας, τη δουλειά μας, τους φίλους, τη βόλτα και την ψυχαγωγία… το γέλιο και την ξεγνοιασιά, τα όνειρα και τα σχέδια για το μέλλον… την αισιοδοξία και την ελευθερία… Αυτά θα θέλαμε να έχουμε ξανά τώρα στη ζωή μας και να τα απολαμβάνουμε, χωρίς όρια και περιορισμούς. Όλα όσα ήταν αυτονόητα και δεδομένα μέχρι και πριν από λίγο καιρό, όλα όσα δεν φανταζόμασταν, παρά μόνον ίσως στους εφιάλτες μας, ότι θα στερούμασταν. Τα απλά και μικρά αλλά τόσο σημαντικά τελικά, ζητάμε σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση στην οποία η ανθρωπότητα έχει βρεθεί. Κοιμηθήκαμε με όνειρα και χαμόγελο, σχεδιάζοντας ο καθένας μας τη δική του ζωή σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο και ξυπνήσαμε αντιμέτωποι με μία καινούργια και πολύ σκληρή πραγματικότητα, στην οποία καλούμαστε να υιοθετήσουμε άλλες συμπεριφορές, να συμμορφωθούμε με κανόνες και απαγορεύσεις, προκειμένου να διασφαλίσουμε το ύψιστο αγαθό που είναι η δημόσια υγεία.
Είναι αναμφίβολα ώρα ευθύνης για όλους μας, ως ενεργά μέλη αυτής της κοινωνίας. Είναι επίσης μία ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις οι καταστάσεις διαμορφώνονται και εξελίσσονται βάσει και της δικής μας στάσης και συμπεριφοράς και ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε μόνον τη δράση των άλλων. Στο σημείο αυτό θα χαρακτηρίσω θλιβερό το ότι παρά τον «κώδωνα κινδύνου» που έκρουσε η διεθνής επιστημονική κοινότητα και παρόλο που και στη χώρα μας φτάσαμε στο σημείο να κλείσουν σχολεία, πανεπιστήμια και λοιποί εκπαιδευτικοί χώροι -άρα έγινε σαφές ότι περνάμε σε μία άλλη κρίσιμη φάση για να ληφθούν τα συγκεκριμένα μέτρα- μέρος του κοινού επέδειξε αδιαφορία και μάλιστα για ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, υιοθετώντας επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία συμπεριφορές, όπως με το να συνωστίζεται σε κλειστούς χώρους, να συνεχίζει τα μαθήματα σε φροντιστήρια, να κυκλοφορεί ακόμα και με συμπτώματα του ιού… Δεν θα ήθελα καν να αναφερθώ στην γκρίνια για τις χαμένες μας βόλτες και την «κλεισούρα» των παιδιών μας, όταν τα νοσοκομεία (και ασφαλώς δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και στον ιό) είναι γεμάτα παιδιά τα οποία για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα είναι έγκλειστα και ζουν μία πολύ σκληρή καθημερινότητα… Ως ένας άνθρωπος που έχει δυστυχώς υπάρξει, όπως και άλλοι συνάνθρωποί μου, σε αυτή την κατάσταση του εγκλεισμού σε νοσοκομείου ως παιδί, δίνοντας μάχη για τη ζωή, μπορώ με απόλυτη βεβαιότητα να γράψω ότι αυτή η πραγματικότητα -ενός παιδιού με σοβαρότατο ζήτημα υγείας στο νοσοκομείο- απλώς δεν περιγράφεται με λόγια και ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε τη δυνατότητα σήμερα να κλειστούμε σπίτι μας, με τους ανθρώπους μας, τη μουσική μας, τα αγαπημένα μας βιβλία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι σε έναν θάλαμο νοσοκομείου με τις φλέβες να πονάνε από τα καθημερινά τρυπήματα και μην αντέχοντας πια να σε πλησιάζουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές…
Αυτή την ανεύθυνη στάση, ωστόσο, δεν θα ήθελα να την αποδώσω (μόνο) σε «ανοησία» ή σε «απάθεια», αλλά ίσως σε μία προσπάθεια «να ξορκίσουμε το κακό» υποτιμώντας αυτό που βιώνουμε. Όταν πείθεις τον εαυτό σου ότι «εσύ δεν κολλάς», ότι «μία βόλτα για έναν καφέ δεν θα βλάψει κανέναν», ότι «τελευταία έξοδος για ένα θέατρο είναι», είναι σαν να προσπαθούμε να κλείσουμε τα μάτια στο πρόβλημα, γιατί έτσι πιστεύουμε ότι δεν θα αγγίξει εμάς ή δεν θα αγγίξει τη δική μας οικογένεια ή τους ανθρώπους που αγαπάμε, γιατί οι δικοί μας είναι γεροί και δυνατοί και δεν παθαίνουν τίποτα! Ή γιατί έτσι νιώθουμε ότι η ζωή «δεν έχει σταματήσει για εμάς», μπορεί να σταμάτησε για όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά για εμάς όχι, καθώς μας είναι δύσκολο να αποδεχτούμε ότι εν τέλει δεν είμαστε άτρωτοι…
Το να κλείνουμε όμως τα μάτια στην αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι, όχι μόνον δεν πρόκειται να βελτιώσει την κατάσταση αλλά μπορεί να οδηγήσει σε μία ραγδαία επιδείνωσή της. Εξίσου και ο πανικός θα επιφέρει τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα, όπως να αδειάζουμε τα ράφια του σούπερ μάρκετ ή να συνωστιζόμαστε σε δημόσιες υπηρεσίες ή να πηγαίνουμε στο νοσοκομείο χωρίς σοβαρό λόγο. Η υπεύθυνη στάση που συνίσταται στη μη υποτίμηση της κατάστασης και στην πιστή εφαρμογή των κανόνων που οι αρμόδιες αρχές με σοβαρότητα εξαγγέλλουν είναι αυτό που μπορούμε να κάνουμε τη δεδομένη περίοδο, ώστε όπως τονίζουν οι ειδικοί να επιβραδύνουμε την εξάπλωση του ιού, προκειμένου να μην κολλήσει μαζικά ο πληθυσμός και καταρρεύσει το σύστημα υγείας. Το να εκφράσουμε επίσης το συναίσθημά μας, είναι επίσης πιστεύω πολύ σημαντικό αυτή την περίοδο, ώστε να διαχειριστούμε και σε συναισθηματικό-ψυχολογικό επίπεδο την κατάσταση.
Σαφώς, δεν μπορούμε να ζούμε διαρκώς μες στο μαύρο. Αλλά για να έρθουν οι φωτεινές μέρες που όλες και όλοι όπως είναι φυσικό θέλουμε να ζήσουμε σύντομα, οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να αποδείξουμε με την υπεύθυνη στάση μας ότι σεβόμαστε τόσο τον εαυτό μας όσο και τον συνάνθρωπό μας. Ίσως μάλιστα αυτή μία κατάλληλη ευκαιρία για να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι. Να εκτιμήσουμε βαθύτερα την αξία της ζωής αλλά και της στιγμής, να νοιαστούμε ουσιαστικά και όχι θεωρητικά για τον συνάνθρωπό μας και για τα συναισθήματά του, να έχουμε τη διάθεση να δώσουμε αγάπη και να ακούσουμε με προσοχή όσα έχει να μας πει ο διπλανός μας που μπορεί να είναι μόνος ή να περνάει δύσκολα. Αυτή είναι άλλωστε η ουσία της ανθρώπινης επαφής και επικοινωνίας και μέσα από αυτήν μπορούν να γεννηθούν πολύ δυνατά συναισθήματα. Μία τόσο δύσκολη κατάσταση θα μας φέρει πιο κοντά, σε επίπεδο ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Γιατί η ζωή θα συνεχιστεί! Αυτή η ιστορία, αυτή η περιπέτεια, η σημερινή σκληρή πραγματικότητα πιθανότητα θα μας αφήσει πληγές στην ψυχή, δεδομένου ότι μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε, αναπάντεχα και επώδυνα, την ανθρώπινη αδυναμία και το ευάλωτο της ανθρώπινης ύπαρξης μπροστά στο άγνωστο και στον απρόβλεπτο παράγοντα. Στο τέλος όμως, θα γίνουμε πιο δυνατοί, πιο αληθινοί και ανθρώπινοι, έχοντας καταφέρει να δημιουργήσουμε ισχυρούς δεσμούς με τον συνάνθρωπο.
Φωτογραφία ανάρτησης: “fear” από scrappy annie@flickr.
Latest posts by Αγγελική Καρδαρά (see all)
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και σκηνοθεσία στον τόπο του εγκλήματος (crimestaging) - February 22, 2023
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και μιντιακές απεικονίσεις: μία ερευνητική προσέγγιση του Crime & MediaLab (ΚΕ.Μ.Ε.) - January 12, 2023
- Κακοποίηση ζώων συντροφιάς και άγριας ζωής στην Κύπρο και οι μιντιακές απεικονίσεις υποθέσεων - November 2, 2022
