‘Ο (διαδικτυακός) έρως στα χρόνια του κορωνοϊού’

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Ο Βίκτωρ Ουγκώ εμπνεύστηκε το περίφημο μυθιστόρημά του «Η Παναγία των Παρισίων» από μία ελληνική επιγραφή που είχε δει στον ομώνυμο ναό, με τη λέξη ‘ανάγκη’.

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος σε ένα από τα καλύτερα, όπως και ο ίδιος θεωρούσε, θεατρικά του έργα, «Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας», τονίζει και κλείνει το έργο του με τη λέξη ‘ανάγκη’.

Πώς μπορεί να ‘δεθεί’ η ελευθερία της φυσικής μας παρουσίας; Μόνο με την ύπαρξη της υπέρτερης ημών δύναμης, πείτε την και ‘θεά’, Ανάγκης. Οι τελευταίες εξελίξεις μας βρήκαν ψυχικά ανοχύρωτους και ευάλωτους. Ακόμη και όταν παρακολουθούσαμε όσα εκτυλίσσονταν στη μακρινή μας Κίνα, ήταν αδύνατο να διανοηθούμε ότι θα μας πλησιάσει τόσο γρήγορα. Η γειτονική Ιταλία ήταν η αιτία αφύπνισης…

Και, εν μέσω τραγωδιών, ο έρωτας. Η απάντηση στο σκοτάδι που έχει γίνει, πλέον, συγκάτοικος του μυαλού και της ψυχής μας. Άγνωστο για πόσο ακόμη. Οι σχέσεις, παντός είδους αλλάζουν και θα ενσωματωθούν στη μετέπειτα πραγματικότητα, την καθημερινότητά μας. Οι αποστάσεις, κυριολεκτικές και μεταφορικές, ευνοούν την ανάπτυξη (και εξέλιξη) ενός διαφορετικού τύπου διαπροσωπικών σχέσεων, που, όσο κι αν είχαν ξεκινήσει , τώρα ευδοκιμούν!

Έλκομαι, προσεγγίζω, νοιάζομαι, ερωτεύομαι… μέσω διαδικτύου. Όλες τις ώρες, διάλογος, φωτογραφίες, ηχητικά μηνύματα, μας εισάγουν και εθίζουν σε ιδιότυπες ‘σχέσεις’. Η προβλεπόμενη και επιβαλλόμενη ‘καραντίνα’, δημιουργεί συναισθήματα περίεργα, πρωτόγνωρα και αντιφατικά. Θυμίζει παλαιότερες εποχές, αλλά με τη συνδρομή της τεχνολογίας και… της ευκολίας. Σχέσεις ερωτικές δοκιμάζονται. Πόσο μπορεί κανείς να συνομιλεί και να κοιτάζει, δίχως το αίσθημα της αφής, της αγκαλιάς που θεραπεύει την ανασφάλεια της μοναξιάς;

Δεν ξέρω πώς θα βγούμε όλοι από αυτή τη λαίλαπα. Το ζητούμενο είναι να έχουμε τους ανθρώπους μας και τους εαυτούς μας. Εγώ θέτω και τη συναισθηματική ισορροπία, το ενδιαφέρον, τη σκέψη…

Η καραντίνα του έρωτα θα κόψει, ή θα συνέξει τις σχέσεις μας. Θα ξεκαθαρίσει, θα αποβάλλει, θα φέρει, θα επαναπροσδιορίσει αισθήματα και συναισθήματα. Εύχομαι να μην τα ευτελίσει. Σε περιόδους κρίσης, η μοναξιά σμίγει τους ανθρώπους.

Παραμένοντας ρομαντική σε κόσμο τετράγωνης λογικής και πρακτικότητας, σας παραπέμπω στους στίχους του Χρίστου Λάσκαρη:

ΕΠΙΜΕΝΩ Σ’ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ

Επιμένω σ’ ένα άλλο κόσμο.
Τον έχω ονειρευτεί
Τόσο πολύ έχω σεργιανίσει μέσα του
Που πια
Είναι αδύνατο να μην υπάρχει.

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.