‘Επάγγελμα: Εκπαιδευτικός’

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Αναδρομή στο (μακρινό) παρελθόν: Μαθήτρια Γυμνασίου ούσα, είχα αποφασίσει ότι θα γίνω εκπαιδευτικός, φιλόλογος. Φοιτήτρια στη Φιλοσοφική Αθηνών, ένιωθα ότι κατείχα τη γνώση του κόσμου, ‘ετοιμοπόλεμη’ να εισέλθω δυναμικά στην τάξη και να διδάξω.

Βόλτα στο σήμερα: Διαφορετικές γενιές εκπαιδευτικών, διαφορετικών βαθμίδων, καλούνται να ανταπεξέλθουν σε απαιτήσεις, ίσως, πρωτόγνωρες, δύσκολες, terra incognita για τους περισσότερους. Είτε αυτοί εργάζονται στον δημόσιο τομέα είτε στον ιδιωτικό. Έχουν ριχτεί στη μάχη της σύγχρονης και της ασύγχρονης εκπαίδευσης, ξαναγίνονται οι ίδιοι μαθητές, προκειμένου να δοκιμάσουν ένα νέο τρόπο διδασκαλίας, κατάλληλο των επικρατουσών συνθηκών. Έναν τρόπο που, σίγουρα, δεν είναι ο ιδανικός παιδαγωγικά, δεν έχει την επαφή με τα παιδιά, αλλά πρέπει να τους εμπνέει ασφάλεια και ψυχική υποστήριξη, μεταξύ άλλων. Δύσκολο, πολύ…

Ο κλάδος των εκπαιδευτικών, χρόνια τώρα έχει μπει στο στόχαστρο πολλών κακοπροαίρετων, κακόβουλων και ανενημέρωτων ανθρώπων. Ειδικότερα, από την έναρξη της οικονομικής κρίσης και εξής, αντιμετωπίζονται ως ο κλάδος που επαναπαύεται στις δάφνες του, στις πάγιες, μηνιαίες απολαβές του, στις διακοπές του και άλλα, που όλοι γνωρίζουμε.

Αυτό που δεν γνωρίζουν όσοι με περισσή ευκολία γίνονται δριμύτατοι κατήγοροι του κλάδου (συνήθης κριτική καφενείου), είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί διαβάζουν από τα 18 τους χρόνια μέχρι τα 60 σχεδόν, προκειμένου να προσαρμόζονται στις εκάστοτε εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, με διαφορετική ύλη, διαφορετικά διδακτικά αντικείμενα, διαφορετικά ωράρια, επιπρόσθετες δραστηριότητες (θεματική εβδομάδα, δημιουργικές εργασίες, διερευνητικές εργασίες).

Αυτό που, επίσης, δεν γνωρίζουν οι κατήγοροι του κλάδου, είναι ότι πολλοί είναι οι ρόλοι που πρέπει να υποστηρίξουν οι εκπαιδευτικοί. Φορείς γνώσεων, παιδαγωγοί, ψυχολόγοι, οφείλουν κάθε στιγμή να είναι κοντά στους μαθητές. Και, αν κάποιος θεωρεί ότι είναι πολύ απλή η διαχείριση της σχολικής τάξης των 25 περίπου μαθητών, πολύ ευχαρίστως να προσέλθει για μια δοκιμαστική διδασκαλία.

Επιλεκτικά ανέφερα τα παραπάνω, διότι πολλά είναι τα μέτωπα που έχουν ν’ αντιμετωπίσουν…

Θα μου πείτε, αυτή είναι η επιλογή τους και πρέπει να την υποστηρίξουν. Σαφέστατα! Η επιλογή αυτή, όμως, επειδή αφορά ψυχές και όχι γραφική ύλη, να είναι σεβαστή .

Νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές αγαπούν αυτό που κάνουν, που δίνουν στα παιδιά και, αν κάτι είναι που με συγκινεί, είναι να με χαιρετούν με χαρά παλιοί μου μαθητές στο δρόμο, ‘Γεια σας, κυρία!’. Αυτή είναι η ανταμοιβή μας. Η χαρά και η αγάπη των μαθητών. Τίποτε άλλο. Τότε λες, ‘χαλάλι η κούραση και η ενέργεια που ξόδεψα’.

Η μνήμη γράφει στην ψυχή των παιδιών. Θυμάμαι με αγάπη τους δασκάλους μου και τους καθηγητές μου και τους είμαι ευγνώμων, γιατί με έσπρωξαν ένα βήμα παραπέρα. Γιατί ήταν άνθρωποι που με δίδαξαν πέρα από τα σχολικά εγχειρίδια…

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.