O Βασίλης Μπουζιώτης και οι Απαγορευμένες Σελίδες της Ατζέντας του

του Δημήτρη Καλαντζή.

Όλα. Θέλει να τα ξέρει όλα. Και συνήθως τα ξέρει. Ποιες θεατρικές παραστάσεις θα ανέβουν τον επόμενο χρόνο, με ποιους συντελεστές και ποια αισθητική. Ποια ντίβα συμφώνησε με ποιόν επιχειρηματία και γιατί τινάχθηκε στον αέρα μία άλλη συνεργασία. Ποιες δουλειές «μυρίζουν» επιτυχία, και ποιες θα… κατέβουν στις δέκα παραστάσεις. Τα «αποκλειστικά» του Βασίλη Μπουζιώτη βρίσκονται στις σελίδες της «Απαγορευμένης Ατζέντας» του στoν όμιλο της Real. Κάποιες σελίδες όμως δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Είναι οι… Απαγορευμένες Σελίδες της Απαγορευμένης Ατζέντας, που έγιναν αφορμή γι αυτή τη συζήτηση. Με φόντο βέβαια την εποχή του κορωνοϊού που (συγ)κλονίζει τον κόσμο του θεάτρου…

Η πανδημία ήταν ένα σοκ για το θέατρο και γενικά την τέχνη. Πως το αντιμετώπισες; Εκδήλωσες στερητικό σύνδρομο;

Εκεί που γκρίνιαζα γιατί είχα κλεισμένη όλη την εβδομάδα μου με παραστάσεις, έπεσε άρον-άρον και πολύ άγρια η αυλαία και μου κόστισε πολύ. Όλο αυτό το… σκηνικό ήταν πρωτόγνωρο για μένα που από μωρό έβλεπα θέατρο. Έπαθα σοκ. Έπαθα κατάθλιψη. Έπαθα στερητικό κανονικότατα. Και το έχω ακόμα… Μιλάω συνέχεια με ανθρώπους του χώρου κι είναι σε άθλια κατάσταση. Τα δύσκολα δεν έχουν φανεί ακόμα… Και με στεναχωρεί πολύ αυτό, γιατί το αγαπάω το θέατρο πραγματικά.

Κάποια θέατρα έβγαλαν στο διαδίκτυο παλαιές παραστάσεις – δυστυχώς πολλές κακογυρισμένες και με τεχνικά προβλήματα. Παρακολούθησες κάποιες ή «το θέατρο δεν είναι βιντεοταινία»;

Ανήκα σε αυτούς που λύσσαξαν με δεκάδες αναρτήσεις στο facebook και πολλές αναφορές στην εκπομπή μου «Αυλαία και πάμε» στον Realfm υπέρ του… κινήματος «στηρίζουμε τις παραστάσεις του διαδικτύου». Μη χάσετε αυτό, δείτε εκείνο, μπείτε στο τάδε site του τάδε θεάτρου. Με πόρωση! Είδα κάποιες παραστάσεις κυρίως του εξωτερικού. Όταν όμως αποφάσισα να ξαναβουτήξω σε μια παράσταση που είχα λατρέψει στο θέατρο, και την είδα στο διαδίκτυο «χαλάστηκα» τρομερά. Σαν να ήταν άλλη παράσταση. Κακή λήψη, προβληματικός ήχος, κάτι τραγικά γενικά πλάνα… Θρύψαλα έγιναν οι μνήμες μου. Κι έκτοτε δεν ξαναείδα κάτι. Ούτε και το σύστηνα σε άλλους. Δεν χωράει το Θέατρο στο διαδίκτυο. Τέλος!

Είδαμε τους καλλιτέχνες να κρατούν διαφορετικές στάσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης. Είχαμε εκείνους που «κλαίγονταν», εκείνους που μάλωναν όσους «κλαίγονταν» (Γιάννης Μπέζος), και αρκετούς… «κουκουρίκου» (π.χ. Δήμητρα Παπαδοπούλου). Ποια στάση σου άρεσε περισσότερο;

Ε, λοιπόν εμένα μου άρεσε πιο πολύ η στάση του Γιάννη Κακλέα που είδε τον «Ορέστη» του, που θα άνοιγε την Επίδαυρο, να «παγώνει» κι είπε «Δεν το βάζω κάτω και προχωράω με το Περιμένοντας τον Γκοντό, που φωτίζει αυτό που ζούμε κι αυτό που περιμένει ο καθένας μας – κι ας έρθουν λίγοι να μας δουν». Ναι, αυτή η στάση μ’ αρέσει! Έχουν γαμηθεί όλα, αλλά θα την παλέψουμε όσο αντέχουμε. Και θα κάνουμε αυτό που μας καβλώνει για να καβλώσει και το κοινό μαζί μας (και μην βάλεις «μπιπ», ας μιλήσουμε όπως μιλάμε κανονικά).

Είχαμε και μία άλλη κατηγορία, τους ηθοποιούς που έκαναν τα διάφορα σποτάκια για το υπουργείο Υγείας. Θα μου βαθμολογήσεις Παπαδόπουλο, Αθερίδη, Σταυροπούλου;

Ο καθένας θέλησε να προσφέρει από την θέση του μωρέ. Του Σπύρου δεν ήταν καλό- μας έλεγε να μείνουμε μέσα κι ερχόταν… από έξω. Το παράπαιξαν κιόλας και… έπαιξαν τα νεύρα μας. Ο Θοδωρής έχει ένα τρόπο να σε κλέβει ό,τι και να κάνει. Η Βίκυ έκανε το παν να το υποστηρίξει, αλλά δεν της έβγαινε…

Πως την πάτησε έτσι ο Λούλης; Ήταν κόντρα ρόλος όλο αυτό το σποτάκι: «Ελληναράς με τη γκομενίτσα περιορισμένης ευφυΐας»… Γιατί δέχτηκε να το κάνει;

Χαλαρώστε λίγο παιδιά! Τόσο ξύλο για τον Λούλη; Τον Χρήστο Λούλη-τον καλύτερο της γενιάς του; Του έδωσαν ένα «κουλό» σποτάκι και το πάλεψε. Οκ, ήταν… κόντρα ρόλος. Σιγά τα… αίματα. Έπεσαν να τον κατασπαράξουν …λάικες-εκεί τονίζεται στο λάικα- εκπομπών τρασίλας. Τον Λούλη! Έλεος. Δεν πέτυχε ένα σποτάκι. Εδώ γκρεμίζεται το σύμπαν και ενόχλησε ο μάτσο-Λούλης τις μάτσο… βιόλες.

Και τώρα τι γίνεται με την πανδημία; Εντάξει, το καλοκαίρι θα πάμε στην Επίδαυρο, ο ένας θεατής εδώ, ο άλλος τρεις σειρές πιο πάνω… Το Φθινόπωρο όμως; Τι μαθαίνεις;

Μόλις έμαθα πως ναυαγεί το Φεστιβάλ, πως δεν θα πάμε Επίδαυρο, έπαθα νέα κατάθλιψη. Μόλις έσκασα την είδηση ότι ναι, θα γίνουν έστω και τρεις παραστάσεις και θα ταξιδέψουμε εκεί όπως πάντα, πήρα τα πάνω μου. Κάτι κινείται-και περιοδείες η μια μετά την άλλη. Δεν θα ’ναι εύκολα με τις αποστάσεις ασφαλείας, το τρεις ώρες νωρίτερα κλπ αλλά θα το κάνουμε! Για το χειμώνα, το βλέπω το θρίλερ να ’ρχεται. Ήδη μεγάλες παραγωγές ακυρώθηκαν-και έρχεται και νέο κύμα. Δύσκολα τα πράγματα και για τα μεγάλα θέατρα και για τα μικρά. Κάποιοι δεν θα τολμήσουν να προχωρήσουν-αν το κάνουν θα το κάνουν μετά το Δεκέμβρη. Ο χειμώνας που θα ’ρθει, θα ’ναι πάρα-πάρα πολύ δύσκολος. Αν δεν βοηθήσει η πολιτεία τους ανθρώπους της τέχνης, θα υπάρξει πείνα…

Σε ποιών σκηνοθετών και ηθοποιών παραστάσεις θα πας σίγουρα, ακόμα κι αν σου πουν ότι θα κάθεσαι στριμωγμένος με άλλους δίπλα, μπροστά, πίσω;

Αυτή που περίμενα σαν τρελός, το «Γλυκό πουλί της νιότης» του Χουβαρδά με την Καρυοφυλλιά μου, δεν θα την δω φέτος, γιατί αναβλήθηκε, όπως και πολλές άλλες για τη σεζόν 21-22.Εκεί θα ’μπαινα με όλους τους όρους. Με μάσκα, στριμωγμένος, χωρίς διάδρομο, χωρίς τίποτα. Κατά τα άλλα, μη μου βάζεις δύσκολα. Θα δω σίγουρα Μαστοράκη ό,τι κι αν κάνει, θα δω Θειο Βάνια και Ιπόλλυτο από Καραντζά, θα δω Τρίτο Στεφάνι του Μαρκουλάκη με Καβογιάννη γιατί αγαπώ, θα τρέξω στα Κόκκινα Φανάρια του Μπισμπίκη, θα βγάλω… κάρτα απεριορίστων για το Άνθρωποι και ποντίκια. Θα δω Τερζόπουλο γιατί έπαθα στερητικό. Θα ξαναδώ Μήδεια Καραντζά… Θα χωθώ στο Εθνικό να δω τι μαγικά θα κάνει ο Λιγνάδης με τις επαναλήψεις και τα νέα έργα που έκλεισε… Το ξέρεις πως ξεκινάμε Επίδαυρο με τους Πέρσες του; Θέλω τρελά!

Να παίξουμε ένα παιχνίδι; Θα σου θέτω κακά πράγματα για καλλιτέχνες που ξέρω ότι είναι φίλοι σου για να δω πως θα τους υπερασπιστείς (γιατί είμαι σίγουρος ότι θα τους υπερασπιστείς…)

Άντε να δούμε!

Θείος Σταμ ή Σταμάτης Κραουνάκης. Είναι δυνατόν να υποστηρίζει τον Τσίπρα «γιατί είναι ωραίος άντρας, ενώ ο Κούλης είναι ντεκαβλέ» ή τον Πολάκη επειδή «όλες οι αδελφές ξερογλείφονται για πάρτη του»… Είναι πολιτικός λόγος αυτός; Πως ένας άνθρωπος με τέτοια ευαισθησία στην τέχνη, βγάζει τον «καραγωγέα» στον πολιτικό του λόγο;

Ο Κραουνάκης είναι ένας Σπουδαίος Δημιουργός. Ο πιο σπουδαίος. Παράλληλα είναι ένας χείμαρρος. Συνήθως έχει δίκιο κι είναι ο μόνος που τολμά και τα λέει έξω από τα δόντια. Οκ, μερικές φορές το κάνει… λύσσα το φαγητό με τα «καρικεύματα». Δύο-τρεις «κορώνες» του με χάλασαν και μένα, αλλά παιδιά σοβαρευτείτε. Είναι ένας Κορυφαίος δημιουργός με τεράστιο έργο και μια έμπνευση που την ζηλεύουν όλοι και όλες. Και όταν τον πνίγει το δίκιο του, τα χώνει. Ξέρεις άλλον που να τα χώνει; Εγώ δεν ξέρω, ρε φίλε. Οπότε, ας του συγχωρήσουμε κάποια μικρά φάουλ. Έχει ένα δικό του τρόπο. Ναι, θα τον υπερασπίζομαι πάντα, γιατί έχει μεγάλα… μπαλάκια.

Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Σαν να ζει στο ροζ συννεφάκι της, πήρε το καρναβαλίστικο άρμα του Δήμου Αθηναίων και πήγε να κάνει καντάδα στον Μητσοτάκη. Χάθηκε τελείως το μέτρο; Όλοι ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας, έπρεπε να στέλνουμε sms ακόμα και για την ανάγκη μας, κι εκείνη… άσπρα καράβια τα όνειρά σου;

Κανένα ροζ συννεφάκι. Βγήκε με ψυχή να μας ζεστάνει τις καρδιές και τους φόβους μας. Στα νοσοκομεία κλαίγανε. Κι εγώ που περνούσε από το Πεδίο του Άρεως βούρκωσα. Η… καντάδα δεν ήταν στο πρόγραμμα. Βρέθηκε εκεί. Τι να κάνει; Να πηδήξει από το φορτηγό; Έφαγε κι εκείνη πολύ ξύλο… Ήταν φάουλ η στάση στον Μητσοτάκη, αλλά το έκανε άλλος, όχι εκείνη.

Μαρινέλλα. Ογκόλιθος του ελληνικού τραγουδιού, χωρίς καμία αμφιβολία, αλλά δυστυχώς η φωνή της πλέον δεν είναι ούτε για συναυλίες, ούτε για παραστάσεις. Δεν είναι η μόνη. Και άλλες «μεγάλες» βγαίνουν και… απαγγέλουν τα τραγούδια που αγαπήσαμε γιατί δεν μπορούν πια να τα τραγουδήσουν… Πως λες σε αυτούς τους ανθρώπους «προφύλαξε τον μύθο σου»;

Είσαι πάρα πολύ σκληρός και άδικος… Όταν μια Ερμηνεύτρια όπως η Μαρινέλλα γουστάρει να βγαίνει και να τραγουδάει με το πάθος και τη φωτιά που το κάνει, δεν μπορεί να της πει κανείς να… κάτσει σπίτι της. Σαρώνει τη σκηνή και το ξεσηκώνει το κοινό. Δεν απαγγέλει. Παίζει τα τραγούδια της κι αυτό έκανε πάντα. Τα ερμηνεύει, τα ζει σαν μονόπρακτα. Και αποθεώνεται. Όταν θέλει να το ζει, ποιος θα της πει, να μη το κάνει; Και δεν της γουστάρει να ’ναι Μύθος. Είναι μια Φωτιά! Δεν μ’ αρέσει αυτό το στυλάκι που ‘χουν πολλοί. Το έλεγαν για τον Μουστάκα-τον σπουδαίο Μουστάκα μου. Έτρεμε οκ. Ξεχνούσε λόγια οκ. Αλλά σε καθήλωνε με την ταλεντάρα του και δεν ήθελες να φύγει από τη σκηνή. Μεγαλώνουμε όλοι-τι να κάνουμε; Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που του λέει η ψυχή του. Αυτό που τον καβλώνει. Και σε όποιον αρέσει…

Συγχαρητήρια, είσαι εξαιρετικός στην υπεράσπιση. Αλήθεια, εάν κάποιος φίλος σου κάνει μία τεράστια «πατάτα», πως θα το αντιμετωπίσεις; Θα το αποσιωπήσεις; Ή θα τον υποστηρίξεις ακόμα κι αν είναι… τεράστια η «πατάτα»;

Αν είναι τεράστια η «πατάτα» θα τοποθετηθώ όσο πιο μαλακά γίνεται… Όλοι έχουμε κάνει «πατάτες» στη ζωή μας. Όσο για την υπεράσπιση που λες, έτσι ξέρω να αγαπώ… Σταυρώστε με!

Έχεις εχθρούς στον χώρο; Δεν αναφέρομαι σε συναδέλφους δημοσιογράφους, αλλά καλλιτέχνες. Είναι κάποιοι που δεν σου έδωσαν μία πληροφορία ή μία συνέντευξη και γι αυτό τους «έκοψες»; Ξέρω ότι δεν θα έγραφες ποτέ «εκδικητική κριτική», αλλά είναι άνθρωποι που δεν σου αρέσουν; Και τι κάνεις μ’ αυτούς;

Πόσες ερωτήσεις σε μία; Έχω πολλούς εχθρούς και δυστυχώς πολλαπλασιάζονται… Δέχομαι πόλεμο από συναδέλφους-ή μάλλον …πληναδέλφους. όπως λέει ο Φασουλής-γιατί γαμιέμαι στη δουλειά κι αυτό δείχνει πόσο δεν δουλεύουν εκείνοι… Βαριέμαι να σταθώ να ασχοληθώ γιατί έχω μάθει να τρέχω… Από καλλιτέχνες ναι, υπάρχουν κάποιοι που δεν με γουστάρουν. Ας πρόσεχαν. Μερικές φορές θυμώνω, στεναχωριέμαι, αλλά όταν έχεις πέσει σε γκρεμό από απώλειες ανθρώπων σου, όλα κρατάνε για ελάχιστα λεπτά και περνάνε… Όχι, δεν «κόβω» κανέναν! Όλοι οι καλοί-και οι κακοί χωράνε…

Στην προηγούμενη συνέντευξη, σε είχα ρωτήσει για τους ηθοποιούς που πιστεύεις περισσότερο. Αυτή τη φορά θέλω να μου πεις για τους νέους, αγόρια και κορίτσια, που βλέπεις ότι έχουν πολλά να δώσουν.

Ο Τσουρής είναι ταλεντάρα. Ο Νιάρρος είναι κορυφαίος. Ο Χάρης Φραγκούλης είναι Θεός-νομίζω ο πιο σπουδαίος της γενιάς του. Ο Σαράντης είναι Κεφάλαιο για το θέατρό μας. Μ’ αρέσει πολύ ο Τσαμάτης. Αγαπώ τη Νίνου. Η Τρίγγου έχει μέλλον τρελό. Η Μαριλού Κατσαφάδου είναι η νέα κωμίκα που θα πάρει όλο το χαρτί. -Τι μου κάνεις πάλι ρε γαμώτο;- Ο Ραφτόπουλος είναι εξαίρετος. Θα μπερδευτώ με τις ηλικίες. Η Λένα μου [Παπαληγούρα] μεγάλωσε. Όχι,34 είναι. Άρα μέσα στο… θέμα. Ηθοποιάρα. Η Λουκία Μιχαλοπούλου που την πήραμε μωρό, θέριεψε-πέφτω στα πατώματα. Μεγάλο ταλέντο είναι ο Γιώργος Χριστοδούλου. Πολυτάλαντος ο Γιώργος Παπαγεωργίου. Μπιμπής-απόλυτος έρωτας -μαλάκα, τι ηθοποιάρα είναι αυτή; Και κάνουν σταρ κάτι ξενέρωτους-άχρωμους και άοσμους απ΄ τις σειρές της μόδας. Η Ηρώ Μπέζου μ’ αρέσει πάρα πολύ. Ο Γιώργος Δικαίος που είδα στο Ξύπνημα της άνοιξης, το ’χει τρελά. Ο Κώστας Νικούλι έχει δύναμη και πάθος. Η Αμαλία Αρσένη «ανθίζει» ζηλευτά. Τα’χω βάλει ανάκατα. Θα ξέχασα πολλούς. Θα στους πω στην τρίτη μας συνέντευξη (γέλια). Έχουμε Ταλέντα Μεγάλα. Θα κάνω μια αλητεία: θα κάνω ειδική μνεία στην Θεότητα Καραμπέτη που’ ναι σε άλλο λέβελ κι άλλη ηλικία, η οποία μετά από 30 χρόνια που τρέχω πίσω της και μένω άφωνος με τις ερμηνειάρες της, με… έστειλε στην Ευτυχία. Έκλαιγα με λυγμούς. Όσκαρ!

Η επιτυχία σήμερα είναι πολλές δουλειές, καλές δουλειές ή καλές δημόσιες σχέσεις;

Επιτυχία είναι να καθηλώνεις το κοινό μέσα από καλές δουλειές. Οι δημόσιες σχέσεις βοηθάνε, αλλά μέχρι ενός σημείου. Αν δεν το’χεις, σε πετάει ο χώρος…

Γιατί δεν έχουμε σήμερα μία Μελίνα, έναν Χορν, έναν Παπαμιχαήλ, δηλαδή ηθοποιούς που σε μαγνήτιζαν άμα τη εμφανίσει;

Έχουμε και παραέχουμε. Δεν μαγνητίζουν άμα τη εμφανίσει η Καραμπέτη, η Ναυπλιώτου, ο Λούλης -που είναι και ταλεντάρες; Η Καρυοφυλλιά μαγεύει. Η Ναυπλιώτου είναι ένας Προβολέας. Μ’ αρέσει να κοιτάζω παλιούς μύθους, αλλά μια χαρά μύθους έχουμε και σήμερα… Η Καραμπέτη είναι η Μέριλ Στρίπ μας – απλώς ζει σε λάθος χώρα.

Και στη σκηνοθεσία; Κάνω λάθος ή δεν έχουμε βρει ακόμα τον νέο Βογιατζή;

Ο Βογιατζής ήταν ένας, όπως ένας ήταν ο Κουν, ο Βολανάκης, ο Ευαγγελάτος. Όπως ένας είναι ο Μαστοράκης-ο πιο σπουδαίος σήμερα. Ο πιο σπουδαίος ήταν ο Βογιατζής. Ο πιο σπουδαίος είναι ο Μαστοράκης. Κι αν θες από τη νέα γενιά, ξεχωρίζω τον Καραντζά…

Και πρωταγωνιστής στη δική σου ζωή ποιος είναι;

Ο Απόλυτος Πρωταγωνιστής της ζωής μου είναι ο ανιψιός μου, Στράτος. Είναι ο Μικρός Πρίγκιπάς μου, που τον αγαπώ τριπλά γιατί «μέσα» του υπάρχουν η μαμά μου και η αδελφή μου που έχασα… Είναι ο μεγάλος Πρωταγωνιστής της ζωής μου. Έχει πάρει πολλά κουσούρια μου [γέλια], αλλά είναι ένα συναρπαστικό πλάσμα. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εκείνον… Ρίξε αυλαία εδώ!

Bio
Latest Posts

Δημήτρης Καλαντζής

Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στο κέντρο της Αθήνας. Σπούδασε δημοσιογραφία στο «Εργαστήρι» και Ελληνικό Πολιτισμό στο ΕΑΠ. Έχει δουλέψει σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς & τηλεοπτικούς σταθμούς και τώρα διερευνά τους κώδικες του διαδικτύου. Αγαπά τις ανθρώπινες ιστορίες και τις γάτες.