‘Ελευθερία του τίποτε’ (2)

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Πέρσι, ακριβώς τέτοιες μέρες, είχα γράψει κείμενο με τον ίδιο τίτλο.

Πέρσι, η ελευθερία (μου) γραφόταν από ένα υπέροχο μπαλκόνι του Αιγαίου που φέτος, λόγω των γνωστών συνθηκών, δεν μπορώ να επισκεφθώ.

Πέρσι, η ελευθερία του τίποτε ‘γιόρταζε’ έναν κύκλο ζωής που έκλεινε.

Έναν χρόνο μετά, ‘γιορτάζει’ ένα ακόμη κλείσιμο κύκλου, που, όμως, όσο περνούσε ο καιρός είχε μεταλλαχθεί σε θηλιά που, σιγά σιγά μ’ έπνιγε και έσφιγγε, κόβοντάς μου την αναπνοή, όσο κι αν προσπαθούσα να πάρω ανάσες και να σκεφθώ όλα τα θετικά που θα αποκόμιζα.

Τελικά, όμως, με μια απόφαση πιο πολύ ανακουφιστική, παρά επώδυνη και μυθιστορηματική, έκοψα τη θηλιά αυτή. Δίχως να χαλαρώσω τον κόμπο. Γρήγορα, χωρίς χέρι τρεμάμενο, όπως οι ρομαντικές ηρωίδες, με δύναμη που πήγαζε από ψυχική κόπωση, έκοψα.

Και, τώρα, αισθάνομαι ότι, τελικά, ισχύει αυτό που ευρέως διαδίδεται και ‘φιλοσοφείται’: Τίποτα δε γίνεται τυχαία. Θετικό/αρνητικό, άσχημο/ ωραίο. Όλα κατευθύνονται από την εσωτερική ελευθερία που μας ωθεί στην έξοδο κινδύνου.

Άλλωστε, ποια ελευθερία δεν εμπεριέχει ρίσκο; Τώρα, με συνείδηση ήρεμη (σχεδόν), αγναντεύω από το μακρινό και τόσο κοντινό μπαλκόνι, μια καινούργια θέα. Με καρδιά και μυαλό σε νηνεμία…

Φωτογραφία ανάρτησης: Frederic Gombert@flick.

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.