Μία παράσταση «σκάνδαλο» χωρίς σκάνδαλο – Έτσι είναι το Θέατρο

του Δημήτρη Καλαντζή.

Επειδή τις τελευταίες ημέρες το κοινό βομβαρδίζεται από πληροφορίες για σκηνοθέτες που ζητούν από υποψήφιους ηθοποιούς να ξεγυμνωθούν για να πάρουν έναν ρόλο, να δείξουν τα εμπρόσθια ή τα οπίσθιά τους, να αυνανιστούν μπροστά σε κάμερες που γράφουν, να ουρήσουν ή ακόμα και να εμπλακούν σε σεξουαλικές πράξεις για να πείσουν –δήθεν- ότι είναι κατάλληλοι για τον ρόλο, αισθάνομαι την ανάγκη να σταθώ σε μία περίπτωση που ΔΕΝ είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας στο θέατρο και τον κινηματογράφο, όταν οι συμμετέχοντες δεν χρησιμοποιούν την τέχνη ως πρόσχημα για να εκτονώσουν την προβληματική – εάν όχι σαδιστική – σεξουαλικότητά τους.

Πριν από λίγα χρόνια λοιπόν, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καρατζιάς ανέβασε στον πολυχώρο Vault το αντιπολεμικό έργο «Curing Room» που ήθελε επτά ολόγυμνους άνδρες να βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα κελάρι, ξεχασμένοι από τα ρωσικά στρατεύματα που προέλαυναον στην Πολωνία κατά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η παράσταση ήταν σοκαριστική για το θέμα της αλλά και «σκανδαλώδης» για ένα μέρος του κοινού, καθώς θα παρακολουθούσε επί δύο ώρες μπροστά στα μάτια του επτά ολόγυμνους άνδρες.

Σε συνέντευξη που είχα κάνει τότε με τον σκηνθέτη, τον ρώτησα για το πως έγινε η επιλογή των ηθοποιών και εάν υπήρχε αμηχανία στις πρόβες λόγω της γυμνότητας.

«Γιατί να υπάρχει αμηχανία;» αποκρίθηκε ο Δημήτρης Καρατζιάς. «Το casting και οι πρόβες έγιναν με ντυμένους τους ηθοποιούς. Όλοι φορούσαν σορτσάκια και φανελάκια και μόνο στις δύο τελευταίες πρόβες χρειάστηκε να είναι γυμνοί!».

Για να πω την αλήθεια, αιφνιδιάστηκα από την απάντηση. Στο μυαλό μου είχα περίπου ως δεδομένο ότι σε μία παράσταση με σημαντικό στοιχείο τη γυμνότητα, θα είχε υπάρξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα σωματικά χαρακτηριστικά των ηθοποιών. Αλλά είχα άδικο. Ο Δημήτρης Καρατζιάς είχε το απόλυτο (ή μάλλον το αυτονόητο) δίκιο.

Δεν επρόκειτο να σκηνοθετήσει πορνό. Θεατρικό έργο θα ανέβαζε. Που δεν απαιτούσε να γνωρίζει κανείς τα ιδιαίτερα σωματικά χαρακτηριστικά των ηθοποιών (ή – ακόμα περισσότερο – τις σεξουαλικές τους συμπεριφορές), παρά μόνο την ικανότητά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των ρόλων.

Στο συγκεκριμένο σοκαριστικό θεατρικό έργο οι χαρακτήρες οδηγούνταν στον κανιβαλισμό προκειμένου να επιβιώσουν.

Σύμφωνα με την λογική κάποιων, θα έπρεπε τουλάχιστον να εξασκηθούν στη… βρώση ωμού κρέατος, προκειμένου να «μπουν στο πετσί του ρόλου»…

Πρόκειται για τέλεια παρανόηση της υποκριτικής τέχνης – εάν όχι για αστειότητα. Κανείς ηθοποιός δεν χρειάζεται να γίνει στην πραγματικότητα ο χαρακτήρας που υποδύεται.

Ειδάλλως δεν θα ήταν ηθοποιός αλλά απλώς σχιζοφρενής.

Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω τις παραπάνω γραμμές γιατί σε ένα μέρος του κόσμου σχηματίζεται η εικόνα ότι καταγγελίες όπως αυτές που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τελευταία, αποτελούν «συνηθισμένες πρακτικές» στον χώρο του θεάτρου.

Όχι λοιπόν. Δεν αποτελούν «συνηθισμένες πρακτικές» ούτε πρέπει να γίνουν «συνηθισμένες πρακτικές».

Αυτές οι πρακτικές είναι απαράδεκτες, ξένες προς την τέχνη και κανείς δεν πρέπει να συμβιβαστεί μαζί τους.

Διαβάστε την τότε συνέντευξη:

Ο Δημήτρης Καρατζιάς και η παράσταση σοκ «The Curing Room» στο Vault

Bio
Latest Posts

Δημήτρης Καλαντζής

Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στο κέντρο της Αθήνας. Σπούδασε δημοσιογραφία στο «Εργαστήρι» και Ελληνικό Πολιτισμό στο ΕΑΠ. Έχει δουλέψει σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς & τηλεοπτικούς σταθμούς και τώρα διερευνά τους κώδικες του διαδικτύου. Αγαπά τις ανθρώπινες ιστορίες και τις γάτες.