H επικινδυνότητα της επίπλαστης τελειότητας

της Αγγελικής Καρδαρά.

Ένα πολύ θετικό σημείο της εποχής μας είναι ότι πλέον η επίπλαστη τελειότητα φαίνεται πως καταρρέει ως επικρατούσα αντίληψη, ή τουλάχιστον αρχίζει και κλονίζεται, καθώς γίνεται αντιληπτό ότι ο καθένας/η καθεμία από εμάς είναι μοναδικός/ή και αυτή η μοναδικότητα πρέπει να γίνεται σεβαστή αλλά και να αναδεικνύεται. Είναι απολύτως αναγκαίο να απεγκλωβιστούμε από αυτά τα πρότυπα επίπλαστης τελειότητας που επικράτησαν, διαχρονικά, στις «κοινωνίες της εικόνας». Είναι ανάγκη να απεγκλωβιστούμε για μία σειρά λόγων, μεταξύ των οποίων ορισμένοι είναι πολύ σοβαροί και δεν πρέπει να μας διαφεύγουν.

Πρώτον, συνάνθρωποί μας έχουν χάσει ακόμα και τη ζωή τους ή έχουν αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά ζητήματα ψυχικής υγείας κυνηγώντας την επίπλαστη τελειότητα που θεωρούσαν «επιβεβλημένο» να ακολουθήσουν για να είναι κοινωνικά αποδεκτοί. Συνάνθρωποί μας έχουν φτάσει στα άκρα, βλάπτοντας τελικά τον εαυτό τους και την υγεία τους, για να κατακτήσουν το άπιαστο ή ένα στερεοτυπικό πρότυπο ομορφιάς που μπορεί να μην ανταποκρινόταν στον δικό τους σωματότυπο, ούτε καν στα αληθινά τους «θέλω».

Δεύτερον, όπως όλοι γνωρίζουμε και έχουμε βιώσει στο άμεσο ή ευρύτερο περιβάλλον μας, ζητήματα υγείας μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στην εξωτερική εικόνα, όπως αντίστοιχα ένα τροχαίο δυστύχημα ή κάποιος άλλος εξωτερικός παράγων δύναται να αλλάξουν την εικόνα του ατόμου, για ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ή ακόμα και μόνιμα. Σε έναν κόσμο που ζητά απεγνωσμένα την άπιαστη τελειότητα, το φορτίο που καλείται να σηκώσει το άτομο που βλέπει την εικόνα του να αλλάζει είναι μεγάλο. Εάν όμως γίνει συνείδηση από τις πολύ μικρές ηλικίες ότι η εξωτερική μας εικόνα μπορεί να αλλάξει αλλά αυτό δεν αφαιρεί από κανένα άτομο το δικαίωμα στη χαρά της ζωής και στην κατάκτηση των ονείρων του, εάν τα παιδιά βιώσουν στην πράξη την αξία της μοναδικότητας και το ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχισμένος, ανεξαρτήτως της εξωτερικής του εικόνας, ότι δεν είναι αυτοσκοπός η «αψεγάδιαστη» ομορφιά, τότε θα έχουμε κατακτήσει κάτι πολύ σημαντικό: η κοινωνία μας θα έχει θέσει τις σωστές προτεραιότητες και θα περιοριστεί η κατασκευή «τέλειων και αψεγάδιαστων προτύπων» που δεν ανταποκρίνονται καν στην πραγματικότητα της πλειοψηφίας των ανθρώπων και δύναται να διαδραματίσουν έναν αρνητικό ρόλο θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα των ατόμων εκείνων που θα προσπαθήσουν να τα ακολουθήσουν με κάθε κόστος και χωρίς να υπολογίζουν τους κινδύνους και το ρίσκο για τη ζωή τους.

Τρίτον, υπάρχουν γυναίκες που παλεύουν ακόμα και για τα αυτονόητα στη ζωή, για μία αξιοπρεπή διαβίωση, συνεπώς είναι πολύ μεγάλη ασέβεια προς όλες τις γυναίκες-αγωνίστριες της σύγχρονης εποχής να προβάλλουμε ως «πρότυπο» το τέλειο, το αψεγάδιαστο σώμα και πρόσωπο όταν τα πρότυπα ζωής είναι τελείως διαφορετικά, είναι γνήσια και έχουν να μας περάσουν πολύ δυνατά και θετικά μηνύματα!!

Ασφαλώς το πόση σημασία και βαρύτητα δίνει στην εξωτερική του εικόνα ένα άτομο, ή τι θεωρεί ο καθένας μας «ομορφιά» και με ποια κριτήρια ορίζει το «όμορφο» είναι προσωπικό του θέμα και δική του επιλογή. Η κοινωνική όμως επιβολή μίας επίπλαστης τελειότητας και η υπερπροβολή της, ειδικά για τις γυναίκες και τα κορίτσια, είναι επικίνδυνη και λειτουργεί σε βάρος των αξιών που μπορούν να κάνουν ένα άτομο ευτυχισμένο.

Επομένως, είναι εξαιρετικά σημαντικό το ότι στη σύγχρονη εποχή η νέα γενιά αγωνίζεται για να γκρεμίσει κοινωνικά στερεότυπα και να αλλάξει τα κακώς κείμενα του παρελθόντος μιλώντας δημόσια για την αξία της μοναδικότητας και αναδεικνύοντας τα πραγματικά προβλήματα και την ουσία της ζωής. Σε τελική ανάλυση, εμείς οι γυναίκες βαρεθήκαμε να πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι είμαστε «τέλειες», «ιδανικές», «αψεγάδιαστες»! Το τέλειο δεν υπάρχει σε έναν ατελή κόσμο! Είμαστε Άνθρωποι, με τα θετικά μας και τα αρνητικά μας, με τα λάθη και τα σωστά μας, τα χαμόγελα και τα δάκρυα, τον πόνο και τη χαρά μας και η εξωτερική μας εικόνα που όταν είμαστε μέσα μας καλά μπορεί να ακτινοβολεί, ενώ όταν δεν είμαστε καλά μπορεί να αλλοιώνεται, είναι η αλήθειά μας, είναι η ζωή μας, είναι ο αγώνας μας για να κατακτήσουμε όσα αγαπάμε και ονειρευόμαστε!

Διαβάστε ακόμα:

Η εικόνα του σώματός μας και η κοινωνική κριτική/κατακραυγή Body Shaming & Slut Shaming

Bio
Latest Posts

Αγγελική Καρδαρά

Η Αγγελική Καρδαρά είναι Εισηγήτρια-Συγγραφέας και Εκπαιδεύτρια στο Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (E-Learning) του Κέντρου Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Φιλόλογος (με εξειδίκευση στη μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία) και Τακτική Επιστημονική Συνεργάτιδα Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.). Το θέμα της διδακτορικής διατριβής της, με Επιβλέποντα τον Καθηγητή Γιάννη Πανούση, αφορά τον ιδιαίτερο γλωσσικό κώδικα επικοινωνίας του έγκλειστου πληθυσμού. Από τον Φεβρουάριο του 2020 ανέλαβε και Επιστημονικά Υπεύθυνη του Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος που αποτελεί Ομάδα Εργασίας για το Έγκλημα και την Απεικόνισή του στα ΜΜΕ. Έχει επάρκεια και άδεια διδασκαλίας τριών ξένων γλωσσών (αγγλικών, γαλλικών, ισπανικών). Εργάζεται στον συναρπαστικό χώρο της εκπαίδευσης, δίνει διαλέξεις και οργανώνει μαθήματα σεμιναριακού τύπου στο αντικείμενο εξειδίκευσής της «Έγκλημα & Media». Επίσης, είναι Επιστημονικά Υπεύθυνη ερευνών εγκληματολογικού, κοινωνικού και μιντιακού ενδιαφέροντος, αρθρογραφεί και συγγράφει. Έχει συγγράψει τα βιβλία: Τρομοκρατία και ΜΜΕ (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Όταν η ψυχή μιλάει (εκδόσεις Υδρόγειος), Φυλακή και Γλώσσα (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Εγχειρίδιο Εγκληματολογίας για τον Αστυνομικό και Δικαστικό Συντάκτη (εκδόσεις Παπαζήση), Σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ των εγκληματιών που απασχόλησαν τα ελληνικά ΜΜΕ (1993-2018): Criminal Profiling and Media (εκδόσεις Παπαζήση). Οι «Νέοι Παγιδευμένοι στα Παιχνίδια της Βίας: Εγκλήματα με Δράστες και Θύματα Νέους» είναι το έκτο βιβλίο της και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση.