του Δημήτρη Καλαντζή.
Τον Αύγουστο του 2018 εμφανίζεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Αμερικής ο 36χρονος Chris Watts και κάνει έκκληση για πληροφορίες σχετικά με την εξαφάνιση της συζύγου του και των δύο μικρών κοριτσιών τους. Ο Watts στην πραγματικότητα έχει στραγγαλίσει τη γυναίκα του (μία εκδοχή λέει ότι πρώτα της προκάλεσε ασφυξία με μαξιλάρι την ώρα που κοιμόταν και μετά τη στραγγάλισε, αφού η σύζυγός του ήταν μία δυναμική γυναίκα και θα μπορούσε να αντιδράσει στον δολοφόνο).
Ο 36χρονος θεωρούσε ότι είχε κάνει το τέλειο έγκλημα, καθώς είχε φροντίσει το σπίτι να μην προδίδει το παραμικρό στοιχείο για τη δολοφονία που είχε διαπράξει στο συζυγικό κρεβάτι.
Παρά την απόλυτη ψυχραιμία του όμως, και τη δημόσια δηλωμένη «εμπιστοσύνη» του ότι η Αστυνομία «θα βρει τι απέγινε η οικογένειά του», το έγκλημά του αποκαλύπτεται μέσα σε μόλις τρεις ημέρες από την Αστυνομία και στους επόμενους τρεις μήνες ο Chris Watts θα δικαζόταν και θα καταδικαζόταν από την Αμερικανική Δικαιοσύνη σε τρεις φορές ισόβια κάθειρξη, χωρίς δικαίωμα να καταθέσει αίτημα αναστολής της ποινής του. Δηλαδή ο συζυγοκτόνος θα τελειώσει τη ζωή του μέσα στη φυλακή.
H υπόθεση συντάραξε της Ηνωμένες Πολιτείες: ο δολοφόνος ήταν ωραίος, μέσα από όσα είχε αναρτήσει ο ίδιος και η σύζυγός του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαινόταν ότι είχε την ιδανική οικογένεια, οι φωτογραφίες και τα βίντεο έδειχναν έρωτα, αγάπη και χαρά, δηλαδή ήταν ο άντρας που χιλιάδες γυναίκες θα ήθελαν να δημιουργήσουν οικογένεια μαζί του.
Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης στράφηκε εναντίον του. Όχι μόνο για τα φρικτά εγκλήματα που είχε διαπράξει, αλλά γιατί την εξαπάτησε. Είχε συγκινήσει τον κόσμο, εμφανιζόμενος ότι ήταν ο αθώος σύζυγος που ανησυχούσε για την τύχη της συζύγου του, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ο δολοφόνος της ίδιας και των παιδιών τους.
Μία ανώνυμη μειοψηφία όμως μέσω από τα social media εμφανίστηκε να τον υπερασπίζεται, κάνοντας επιθέσεις στο θύμα, τη Σάνναν. «Ήταν πολύ δυναμική», «τον είχε «ευνουχίσει» ως άντρα με την έντονη δραστηριότητά της και τις απαιτήσεις της από αυτόν»…
Οι γονείς της Σάνναν αναγκάστηκαν να κάνουν έκκληση για να σταματήσει ο δημόσιος διασυρμός της δολοφονημένης κόρης τους, από ανώνυμους που στην πραγματικότητα δεν ήξεραν το παραμικρό για την καθημερινότητα του ζευγαριού. «Αφήστε μας να θρηνήσουμε το παιδί μας. Παρακαλούμε, απλώς σωπάστε!».
Η υπόθεση Chris Watts έγινε ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ από τη Jenny Popplewell για το Netflix. Χωρίς αφήγηση, χωρίς εκ των υστέρων μαρτυρίες, η Popplewell συγκέντρωσε μόνο τα ντοκουμέντα της υπόθεσης: τις λήψεις από τις κάμερες που φέρουν πάνω τους οι Αμερικανοί αστυνομικοί και είχαν καταγράψει όλες τις αντιδράσεις του δολοφόνου στη διάρκεια των ερευνών, τις μαρτυρίες των γειτόνων του στην αστυνομία, όλο το υλικό από το κινητό του θύματος με τα μηνύματα που αντάλλασσε με τον Watts και τις φίλες της, αλλά – ίσως το πιο σημαντικό – το βίντεο από την ανάκριση του Watts από την Αστυνομία, ολόκληρη τη διαδικασία του πως «έσπασε» και αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ήταν ο δράστης.
Πρόκειται για ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ – έναν άθλο σωστής διαχείρισης των ντοκουμέντων, ώστε να δημιουργείται σασπένς στον θεατή, αλλά και να αισθανθεί ότι έχει μπροστά σου την αλήθεια, και μόνο την αλήθεια.
Το ντοκιμαντέρ American Murder – The family next door θα ήταν καλό να γίνει «υποχρεωτικής παρακολούθησης» για την Ελληνική Αστυνομία.
Την Ελληνική Αστυνομία που έκανε 37 ημέρες για να αποσπάσει την ομολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου για τη δολοφονία της συζύγου του Καρολάιν.
Χρειάστηκε 37 ημέρες για να «ενώσει τις τελίτσες» που είχε από την αρχή μπροστά της: την μη ύπαρξη DNA άλλων ανθρώπων στον χώρο, την μη ύπαρξη βίντεο από κάμερες στην περιοχή που να δείχνουν ότι κάποιος μπήκε, βγήκε ή έστω κυκλοφόρησε γύρω από το σπίτι, τη «βολική» αφαίρεση της κάρτας μνήμης από το σύστημα παρακολούθησης του εσωτερικού του σπιτιού, το «αστείο» αυτο-δέσιμο του δράστη και το κινητό που «ξέχασαν» οι δράστες να κλέψουν από δίπλα του, τις μαρτυρίες για κακή σχέση του ζευγαριού, την απάθειά του όταν μιλούσε δημόσια, σαν όλη η υπόθεση να αφορούσε κάποιον τρίτο…
Όλα αυτά η Ελληνική Αστυνομία τα είχε μπροστά της από τις πρώτες τρεις ημέρες. Δεν χρειαζόταν κανένα ρολόι βιομετρικών δεδομένων για να βρει τις αντιφάσεις. Αντί όμως να του αποσπάσει την ομολογία, του επέτρεψε, όχι μόνο να εμφανίζεται ως «τραγικός σύζυγος», αλλά να αγκαλιάζει τη μητέρα του θύματος και να συμπάσχει – δήθεν – με το δράμα της.
Το πιο εξοργιστικό; Την ημέρα που τελικά η Ελληνική Αστυνομία αποφάσισε να τον συλλάβει, τον άφησε πρώτα να παρακολουθήσει το μνημόσυνο της (δολοφονημένης από τον ίδιο) συζύγου του, μαζί με τους συγγενείς της, δείχνοντας, είπαν, ανθρωπισμό. Ποιόν ανθρωπισμό; Είναι η συνέχιση της εξαπάτησης ενός δολοφόνου ανθρωπισμός;
Είναι αλήθεια ότι η Αμερικανική Αστυνομία είχε στα χέρια της περισσότερα στοιχεία αλλά και «εργαλεία» για να κάνει γρήγορα και αποτελεσματικά τη δουλειά της. Πιο σημαντική όμως ήταν η μεθοδολογία της: λίγες ώρες μετά την «εξαφάνιση», κινητοποίησε όλη τη γειτονιά για να βρει στοιχεία. Κατέγραφε κάθε έρευνα χώρου και κάθε ανακριτική κίνηση με κάμερες έτσι ώστε ακόμα και εάν ο ίδιος ο αστυνομικός δεν μπορούσε επί τόπου να αξιολογήσει ένα στοιχείο, να το κάνουν άλλοι συνάδελφοί του, από την άνεση του γραφείου τους. Επίσης, είχε στα χέρια της το «μηχάνημα ανίχνευσης ψεύδους». Πρόκειται για μία μέθοδο εξαιρετικά αμφισβητήσιμη που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γίνεται δεκτή στα δικαστήρια αλλά… Αλλά η αστυνομία, στη διαδικασία της ανάκρισης, μπορεί με σιγουριά να μάθει για τον εάν ένας μάρτυρας λέει ψέματα. Και ο Chris Watts αποκαλύφθηκε μετά το τεστ ότι λέει τρελά ψέμματα…
Με το δεδομένο αυτό, οι ανακριτές (η γυναίκα ανακρίτρια που εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ είναι απίστευτη επαγγελματίας) είχαν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν τις προβλεπόμενες τακτικές (γνωστές και στην Ελληνική Αστυνομία) για να αποσπάσουν την ομολογία του δράστη (τουλάχιστον στο ντοκιμαντέρ δεν εμφανίζονται σε κάποιο σημείο να χρησιμοποιούν κανενός είδους φυσικής ή λεκτικής βίας).
Σε σχέση με την Αμερικανική Δικαιοσύνη τώρα. Η Αμερικανική Δικαιοσύνη έχει τη δυνατότητα να κάνει «συμφωνίες» με τους κατηγορούμενους, κάτι που σε εμάς μπορεί να φαίνεται (και να είναι) ανήθικο αλλά αποτελεί αδιαμφισβήτητο «εργαλείο» στη συντόμευση της δικαστικής διαδικασίας.
Στην περίπτωση του Chris Watts, προσφέρθηκε να «βγει από το τραπέζι» η θανατική ποινή ως αντάλλαγμα για να δηλώσει «ένοχος» και να μη γίνει κανονική δίκη με μάρτυρες, ειδικούς, πειστήρια κλπ. Η πρόταση αυτή έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών της Σάνναν που δήλωσαν ότι «δεν θέλουν άλλον θάνατο γύρω τους». Έτσι ο Watts καταδικάστηκε σε τρεις φορές ισόβια, μόλις τρεις μήνες μετά το έγκλημα. Δεν έχει δικαίωμα να ζητήσει αναστολή κατά οποιονδήποτε χρόνο της έκτισης της ποινής του. Κρατείται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Και θα κρατείται μέχρι την τελευταία του πνοή.
Γιατί σκότωσε τη γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά;
Διότι ήθελε να ξεκινήσει μία νέα ζώη, απαλλαγμένος από τα «βαρίδια» της μέχρι τότε καθημερινότητάς του.
Αν και ο ίδιος δεν το παραδέχτηκε ποτέ, όλοι πιστεύουν ότι ήταν ένα καλά προμελετημένο έγκλημα.
Διαβάστε ακόμα:
Δημήτρης Καλαντζής
