
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Βότσαλο, γκρίζο, χέρι, κρατώ, παραλία, ψάθα, ξαπλωμένη.
Νιώθω, ανάσα, νιώθω τα βότσαλα κάτω από το σώμα μου.
Βλέμμα ψηλά, κοιτώ, ουρανός, χρώμα.
Γαλάζιο απαλό, σαν αυτό που προτιμούν για τα μωρά. Βaby blue.
Ξεκουράζω το βλέμμα μου. Η θολή αντηλιά μ εμποδίζει.
Καλοκαίρι. Σαν καλοκαίρι.
Παίζω με λέξεις και εικόνες. Αίσθημα και συναίσθημα.
Βότσαλο, απλό, ξεχασμένο έναν χειμώνα.
Τώρα ήρθε στο χέρι μου, τυχερό, λές;
Χρώμα απαλό, σαν το ελαφρύ αεράκι, σαν το χάδι που γύρευα.
Ο κόσμος γύρω μου. Φωνές, τις σβήνω νοερά, προσπαθώ ν ακούσω τι θέλει να μου πει το βότσαλο.
Κοιτώ τον ουρανό. Όμορφος, πάντα, αλλάζει, εμείς αλλάζουμε, οι αλλοι ποτέ.
Baby blue (s). Όπως εσύ
Φωτογραφία ανάρτησης: Carol Von Canon@flickr.


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- Τα βράχια της Κρύας - August 13, 2023
- Αλεξίσφαιρη Αλίκη (3) - August 4, 2023
- Διαδρομή διαρκής - July 27, 2023