
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Όταν είχα ξαναγράψει για εκείνη, ήταν αρχές του 2018. Το κείμενό μου καλωσόριζε τη νέα χρονιά με το χαμόγελό της.
Αλεξίσφαιρη, γιατί κατάφερνε να εξοστρακίζει σχεδόν όλες τις σφαίρες από πάνω της. Χθες συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από τον θάνατό της. Τρομακτικός ο χρόνος. Και αναλλοίωτος για όσους έχουμε αγαπήσει και αγαπάμε.
Κάθε καλοκαίρι επιστρέφω σε κείνη. Την μελετώ μέσα από συνεντεύξεις, βιβλία και από το περίφημο σίριαλ που είχε προκαλέσει τόσα σχόλια. Ανεξάντλητη, όντως. Πριν πολλά καλοκαίρια είχα επισκεφθεί την περίφημη παραλία δίπλα στο εξοχικό της, στον Θεολόγο. Το μόνο μέρος στο οποίο ήθελε να επιστρέψει. Θυμάμαι ακόμη να κοιτάζω μια μικρή πόρτα στο τέλος του κτήματος, στο βράχο και φανταζόμουν πώς θα ήταν μέσα ο χώρος. Και πώς θα ένιωθε εκείνη σ’ αυτόν.
Πολλά ερωτηματικά έχουμε όλοι για εκείνη. Τυχαίο; Κατάφερε να πλάσει και να οχυρώσει πολύ καλά τον μύθο της. Δεν έχω καταλήξει ακόμη αν το ήθελε πραγματικά, ή υποκρινόταν. Και δεν ξέρω, αν, τελικά, έχει σημασία. Σημασία έχει ο χρόνος. Και εκεί έχει νικήσει κατά κράτος η Αλίκη.
Ρόλοι, στερεοτυπικοί, ή όχι, ταινίες, παραγωγές, φώτα, πρόβες, ξανά φώτα, μέχρι το τελευταίο. Έρωτες. Άνδρες. Ο εξής ένας, η ίδια. Να ορίζει και να καθορίζει την πορεία της.
Το καλοκαίρι πάντα θα’ ναι η εποχή της. Ν’ αντικρίζει την θάλασσα στο αγαπημένο της χωριό, όπως έλεγε. Και μεις ν’ αναζητούμε αλήθειες, ψέματα και λίγο από τη λάμψη της.
Φωτογραφία ανάρτησης: instagram.com/alikivougiouklakiofficial.


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023