‘Η κλεψύδρα’ (2)

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Έχω μια μικρή κλεψύδρα, απομεινάρι του χρόνου στο βάθος ενός μικρού συρταριού. Την ξεχνώ, άλλοτε επίτηδες, άλλοτε από αφηρημάδα. Άλλωστε, ό,τι και να κάνω , ο χρόνος περνάει, είτε τον κοιτώ είτε όχι.

Προχθές την αναζήτησα, φοβούμενη μήπως έχει χαθεί κάπου εξαιτίας της ακαταστασίας των συρταριών μου, που όλο τα τακτοποιώ και όλο ατακτοποίητα είναι. Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητά την αναζήτησα, θέλοντας να μετρήσω τον χρόνο. Και μένα, άφοβα, ψύχραιμα.

Μεγαλώνοντας, αλλάζει η σχέση μου με τον χρόνο. Όχι, δεν με φοβίζει. Νιώθω, όμως, ότι μου έχει στερήσει ανθρώπους μου και, κοιτώντας πίσω, τρομάζω. Τρομάζω σκεπτόμενη ότι η ζωή συνεχίζεται με, ή χωρίς ανθρώπους μας, με, ή χωρίς εμάς, δίχως να έχουμε ζήσει πολλά απ΄όσα ονειρευόμαστε. Απαισιόδοξο, ναι. Ρεαλιστικό δε.

Έχω μια κλεψύδρα. Την κοιτάζω και για πρώτη φορά δεν προβληματίζομαι, όχι. Σκέφτομαι πως ήρθε ο χρόνος. Το πλήρωμα. Η στιγμή που αυθόρμητα και συνειδητά, συγχρόνως, αποφασίζεις να ορίσεις εσύ, με θάρρος, με τόλμη, με σταθερό βήμα, το πλήρωμα. Η εκπλήρωση. Η υπόσχεση.

Πλέον, δεν ‘κυνηγάς τον χρόνο μόνη’, όπως λένε οι στίχοι του τραγουδιού. Συμπορεύεσαι. Όσο κυνηγάς, τόσο σου ξεφεύγει, σαν τους κόκκους άμμου της κλεψύδρας μου. Οπότε, πλέω μαζί του, μαζί με την άμμο που κυλάει στην κλεψύδρα και πάω, όπου με πάει. Γλιστράω, κάνω μια μικρή τσουλήθρα, πέφτω και ξανά από την αρχή.

Άλλωστε, έτσι είναι η ζωή. Σε πηγαίνει στα δικά της μονοπάτια, με τρόπους και μέσα αστάθμητα, σε χρόνους απρόβλεπτους, πάντα, δοκιμάζοντας τον δικό σου, προσωπικό χωροχρόνο, προκαλώντας σε να προσαρμοστείς στα εκάστοτε δεδομένα. Η προσαρμοστικότητα είναι δήλωση οξυδέρκειας, ισχυριζόταν ο Δαρβίνος. Έτσι είναι.

Έχω μια κλεψύδρα. Την έβγαλα από το σκοτάδι του συρταριού. Τώρα είναι στο φως. Ο χρόνος είναι στο φως. Άφοβα.

Φωτογραφία: Pietro Tranchida @flickr.

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.