
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Όταν φθίνουν οι οπώρες, η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να ξυπνώ νωρίς, ως είθισται, και να κοιτάζω το μεσαιωνικό κάστρο της πόλης μου, πίνοντας μια κούπα καφέ, γαλλικό. Συνήθεια που προέκυψε ασυνείδητα, όπως όλες οι συνήθειες, θαρρώ, δίχως ίχνος ρουτίνας, αλλά με την χαρά της νέας μέρας που έρχεται, της αρχής, έστω κι αν αυτή είναι βροχερή πολύ, με συννεφιά και με κρύο.
Το φίλτρο του καφέ που αδειάζω και καθαρίζω, μοιάζει με την καθημερινότητά μας, που επιβαρύνεται με περιττά λόγια, άχρηστες πληροφορίες, τοξικούς ανθρώπους, που ‘δε φταίνε αυτοί, τόσοι ήταν’, οπότε η ψυχική μας ηρεμία μας επιτάσσει να απομακρύνουμε.
Το φίλτρο το δικό μου, κάθε φορά νομίζω ότι το έχω αδειάσει για την επόμενη χρήση, αλλά πάντα το ξεχνώ. Τυχαίο; Όχι. Ελάχιστες είναι οι φορές που τα πρωινά το βρίσκω άδειο και καθαρό για την νέα χρήση του. Καθυστερώ, ξεχνάω να ‘αδειάσω’ όσα βαρύνουν την καθημερινότητά μου, αμελώντας πολλά, αδιαφορώντας για άλλα, αφού η καθημερινότητα μας παρασύρει στους ρυθμούς της και στις υποχρεώσεις της.
Αυτά τα πρωινά λεπτά με το βλέμμα στο κάστρο και τον αρωματικό καφέ να ζεσταίνει τον ουρανίσκο μου, είναι τα μόνα λεπτά ειλικρίνειας με την ψυχή μου. Τότε μόνο θυμάμαι γεγονότα και σκέφτομαι: ‘Πώς το ξέχασα αυτό; Πότε έγινε; Σαν σήμερα;’ Πιάνω τον εαυτό μου να με μαλώνω που σιγά σιγά ξεχνάω τα μικρά και επουσιώδη, όπως φαίνεται, που ενίοτε με πικραίνουν, αλλά μετά επικεντρώνομαι στον στόχο μου.
Το φίλτρο του καφέ είναι μια τυπική διαδικασία που βαριέμαι μεν, είναι αναγκαία δε. Και για τον καφέ και για την ψυχή μας.
Φιλτράρω, διυλίζω, καθαρίζω, πετώ. (Σκληρό το τελευταίο, αλλά επιτακτικό)


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023