‘Συναντήσεις’

από την Αγγελική Ρουμπιέ.

Οι άνθρωποί μου, οι ξένοι μου. Όσοι συναντώ στην πορεία μου, όσοι με αποφεύγουν, όσοι αποφάσισαν να χαράξουν δρόμους διαφορετικούς, όσοι βρίσκονται στο πλάι μου. Εγώ που παρακολουθώ εμένα να καλωσορίζω όσους έρχονται και ν’ αποχαιρετώ εκείνους που εκούσια, ή όχι έφυγαν, ή, έστω, αποστασιοποιήθηκαν.

Σκεφτόμουν τις μέρες αυτές, τις συναντήσεις ζωής. Άλλες ανεξίτηλες, άλλες θαμπές, αμυδρά χαραγμένες στη μνήμη, λες και ήμουν/ήσουν άλλος άνθρωπος. Ο χρόνος κάνει τη δουλειά του και συ τη δική σου, μου έλεγε κάποιος. Δεν τον είχα πιστέψει, προτίμησα να κάθομαι με άνεση στο ροζ συννεφάκι της νεανικής μου αφέλειας και ρομαντισμού, ίσως.

Δεν έχω κατασταλάξει ακόμη αν είναι θέμα χρόνου, εμπειρίας, χαρακτήρα, τύχης τα παραπάνω. Ίσως όλα αυτά απαρτίζουν ένα σύνολο παραγόντων που καθορίζουν την πορεία μας. Πάντα έδινα ένα προβάδισμα στην τύχη, όχι με την έννοια της μοιρολατρίας, αλλά της στιγμής, του δευτερολέπτου που σου αλλάζει την ζωή. Διαψεύστηκα και σε αυτό. Τελικά, όλα συντείνουν στο προσεκτικά ακαθόριστο, αδόκιμος όρος, που πρόσφατα διάβασα και πολύ μου άρεσε.

Όσο περνούν τα χρόνια, δεν σταματούν να μ’ αιφνιδιάζουν οι άνθρωποι. Ευχάριστα (σπάνια) και δυσάρεστα (συχνά). Πιθανώς, το κάνω κι εγώ, άλλωστε, αμοιβαία είναι όλα στη ζωή αυτή. Ανέκαθεν πίστευα στην αμοιβαιότητα, πώς αλλιώς; Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν εδραιώνονται διαφορετικά, έστω και οι τυπικές. Ένα αμοιβαίο ‘γεια’, οριοθετεί, όπως κι ένα ‘αντίο’.

Δεν θα σταματήσω να πιστεύω στους ανθρώπους και στην θετική τους αύρα, ακόμη κι αν ορισμένοι υποτίμησαν την νοημοσύνη μου, ή απομακρύνθηκαν. Ο κύκλος της ζωής κάνει απίθανες ανατροπές και μας οδηγεί εκεί που πρέπει. Ό,τι κι αν δηλώνει αυτό.

Τα τελευταία χρόνια αισθάνομαι χαρά για όσους έχω κοντά μου, για όσους οι σχέσεις μας μεταβλήθηκαν, αλλά εξακολουθώ να τους συλλογίζομαι με συγκίνηση και τρυφερότητα, αλλά, κυρίως, διότι, ό,τι κι αν συμβαίνει πια, η ψυχραιμία μου είναι εκεί, και ‘βγαίνει μπροστά’, σαν ασπίδα. Στον κύκλο της ζωής οφείλεται και αυτό.

Γράφω το κείμενο αυτό, κοιτώντας την ομιχλώδη πόλη μου, πρωινό Σαββάτου, δύο μέρες πριν από την γιορτή μου. Να, η αφορμή. Χρόνια πριν, τέτοιες μέρες, κοιτούσα ξανά το βροχερό μας τοπίο, σκεπτόμενη άλλα.

Συναντήσεις, αύρες, κύκλος, χρόνος.

Χρόνια Πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν τη Δευτέρα! Υγεία!

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.