
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Οι στίχοι του υπέροχου Νίκου Γκάτσου είναι αυτοί που σκέφτηκα, προκειμένου να χαρακτηρίσω την χρονιά που σε λίγο αποχωρεί. Τρέχει το νερό, άλλοτε κυλάει με ροή κανονική, άλλοτε χειμαρωδώς και, άλλοτε πολύ αργά, όταν η πηγή αρχίζει να στερεύει.
Έτσι και η χρονιά και τα χρόνια. Το νερό τρέχει, η ζωή τρέχει με τους ρυθμούς της, εμείς, όσο είναι εφικτό, την ακολουθούμε, με, ή χωρίς την ‘συναίνεσή‘ μας. Η χρονιά αυτή κύλησε γρήγορα και αργά, συγχρόνως, όπως άλλωστε όλες οι χρονιές. Αυτή εδώ με περισσότερη σύγχυση, θαρρώ. Με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Σύγχυση, μπέρδεμα, ανάμιξη. Ανάμιξη συναισθημάτων, σκέψεων, ανθρώπων. Όλοι και όλα ‘τρέχουν στον μύλο’, στον νερόμυλο και κυλούν.
Όταν ψιθυρίζω το τραγούδι αυτό σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, ‘Στου καιρού τη ζυγαριά’, εικονοποιώ σκέψεις και συναισθήματα δικά μου σε μια ζυγαριά. Τι βαρύνει πιο πολύ; Η απάντηση είναι μία και καθολική, όπως και η αλήθεια. Πάντα βαρύνει η αγάπη, αυτή μένει, τελικά. Σε μια εποχή δύσκολή, με σκιές, σημασία έχει η αγάπη. Το μίσος παραμένει πίσω, στο σκοτάδι και την μικροψυχία του.
Το νερό τρέχει, η ζωή τρέχει, εμείς τρέχουμε. Μια νέα χρονιά έρχεται. Οι ευχές πάντα, διαχρονικά ίδιες. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Δύσκολο και κοπιαστικό, με απαιτούμενη αυτογνωσία και αυτοκάθαρση. Δεν ξέρω. Πιστεύω ότι καλό είναι να βάζουμε στόχους μικρούς κάθε φορά, βήμα βήμα.
Να έχουμε μια χρονιά που να μας βρεί όλους ίσους στο μέτρημα όταν θα τελειώνει.
Καλύτερη και λιγότερο σκιώδη και σκαιή χρονιά!


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023