
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Συνειδητοποίησα πως ακόμη δεν έχω γράψει το πρώτο κείμενο της νέας χρονιάς! Για να είμαι ακριβής, δεν έχω αντιληφθεί τον χρόνο που τόσο γρήγορα κύλισε από την Πρωτοχρονιά. Ίσως και οι περισσότεροι από σας. Σαν να έχουμε βυθιστεί σε μια δίνη που, πλέον, δεν χαρακτηρίζεται μόνο από την πανδημία, αλλά και από τον φόβο, την ανασφάλεια, το δέος που μας προκάλεσε η πρωτοφανής κακοκαιρία.
Στο χωριό του πατέρα μου υπάρχει μια πολύ όμορφη λέξη που περιγράφει το χιόνι. Χιονόψιχα. Θυμάμαι, όταν, χρόνια πριν, είχαμε επισκεφθεί με τον Χρίστο το χωριό, Ιανουάριο πάλι, μόλις άκουσε την λέξη, ενθουσιάστηκε… Ψίχα από χιόνι, για σκέψου! Ψυχές από χιόνι, διάφανες, απαλές, αθόρυβες, που φεύγουν μες στο χιόνι, για ν΄αναγεννηθούν την άνοιξη με τη μορφή λουλουδιών… Παίζω με τις λέξεις. Ψίχα, ψυχή. Μοιάζουν. Νιώθεις την απαλότητα, τον αιθέρα τους.
Για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι το χιόνι. Το μόνο που μου αρέσει είναι η σιωπή του, η αγνότητά του. Συνειρμικά, σκέφτομαι το αριστούργημα του Παπαδιαμάντη, ‘ Έρωτας στα χιόνια’. Η ερμηνεία του χιονιού, συγκλονιστική. Κοιτώ έξω από το παράθυρό μου τώρα που γράφω. Το χιόνι είναι εδώ, η παγωνιά του, επίσης, αν και έχει αρχίσει σιγά σιγά να λιώνει.
Το τέλος του μήνα μας επεφύλαξε άσχημα γεγονότα. Αγριευτήκαμε και όλο αυτό λειτούργησε σωρευτικά σε μια συνθήκη που μας έχει ήδη κουράσει απίστευτα. Και που ακόμη είναι αχαρτογράφητη, για μένα, τουλάχιστον.
Οι υπόλοιποι μήνες να είναι απαλοί και γλυκείς, εύχομαι και προσεύχομαι.
Υ. Γ. Το κειμενάκι είναι αφιερωμένο στις ‘χιονόψυχες’ που έφυγαν από την ζωή, (αλλά όχι και από την ζωή μου) την εβδομάδα αυτή, η μία στην αρχή της και η άλλη στο τέλος της. Δύο γυναίκες που με κρατούσαν αγκαλιά από μωρό και αγαπιόμαστε ακόμη και τώρα, έστω μέσα από μια άλλη διάσταση. Η αγάπη μένει.


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- Τα βράχια της Κρύας - August 13, 2023
- Αλεξίσφαιρη Αλίκη (3) - August 4, 2023
- Διαδρομή διαρκής - July 27, 2023