Περί φούστας ο λόγος

από την Αγγελική Καρδαρά.

Πριν από λίγα χρόνια ήταν μόδα μεταξύ μαθητών, κυρίως αγοριών, να κατεβάζουν τα παντελόνια μέχρι ένα σημείο για να φαίνεται η μάρκα από το μποξεράκι και σε αρκετές περιπτώσεις έρχονταν έτσι και στις αίθουσες διδασκαλίας. Τα ξεσκισμένα, ξεβαμμένα τζιν κάποτε δεν ήταν αποδεκτά στις αίθουσες διδασκαλίας, όπως αντίστοιχα τα σκουλαρίκια, τα τατουάζ, οι περίεργες κομμώσεις, το χρώμα στα μαλλιά. Πλέον δεν νομίζω ότι θα “ξεμαλλιάζαμε” ένα παιδί που έχει ροζ μαλλιά ή δεν θα το αφήναμε να παρακολουθήσει το μάθημά μας. Αντίστοιχα το να πάει ενα κορίτσι με μάσκαρα στο σχολείο σίγουρα δεν εμπίπτει στο “dress code” του σχολείου, αλλά πολλά κορίτσια φοράνε. Παραμένουν βέβαια – παραδόξως- κάποιες διαχωριστικές γραμμές, όπως ότι τα αγόρια μπορούν να φορέσουν σορτσάκι για να κάνουν γυμναστική, αλλά τα κορίτσια με αντίστοιχη αμφίεση “προκαλούν”…

Το ερώτημα βέβαια είναι “θα καταργηθεί κάθε έννοια σεβασμού στο σχολείο;”. Να αποτολμήσω όμως ένα άλλο ερώτημα “ο σεβασμός καταργείται από τη φούστα, τα σκουλαρίκια και τα ξεβαμμένα τζιν των μαθητών, ή από τους βανδαλισμούς, από το γεγονός ότι σε ώρες μαθημάτων επικρατεί ένα χάος και δεν γίνεται μάθημα, ότι παιδιά επιτίθενται λεκτικά σε εκπαιδευτικούς και εκπαιδευτικοί σε μαθητές κλπ. κλπ. κλπ.; “

Ας επιλύσουμε πρώτα τα κρίσιμα ζητήματα της παιδείας μας, ας διασφαλίσουμε ότι γίνονται τα μαθήματα όπως πρέπει να γίνονται σε όλα τα σχολεία, ότι δεν υπάρχουν κενά εκπαιδευτικών, ότι την ώρα του μαθήματος δεν επικρατεί πανικός, ότι τα παιδιά εμβαθύνουν στην ύλη και αποκομίζουν πολύτιμη γνώση για το αύριο και μετά μιλάμε για το θέμα της αμφίεσης.

Ακόμα όμως και στο ιδανικό σενάριο που είχαμε επιλύσει τα σοβαρά ζητήματα παιδείας και ερχόταν στην τάξη ένα αγόρι με φούστα, ή ένα κορίτσι με πολύ έντονο μακιγιάζ, κανένας εκπαιδευτικός δεν έχει δικαίωμα να του επιτεθεί λεκτικά ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Ο τρόπος ντυσίματος κάποιων μαθητών μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τα κοινωνικά στερεότυπα, με την προσωπική μας αισθητική, ακόμα και με τις προσωπικές μας αξίες, αλλά τα όποια ζητήματα προκύπτουν στον χώρο του σχολείου επιλύονται από την εκπαιδευτική κοινότητα με σκέψη και κρίση, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Από την άλλη τίθεται ένα ακόμα ζήτημα, στην εποχή μας, όπου πλέον είναι αποδεκτά και τα σκουλαρίκια και τα τατουάζ και τα μπλε μαλλιά, που κάποτε θα σε αποβάλανε από το σχολείο γι’αυτά, και τυπικά στα περισσότερα τουλάχιστον σχολεία δεν υπάρχει ένα dress code, μήπως να εστιάσουμε στην ουσία του εκπαιδευτικού συστήματος και να αφήσουμε τα ρούχα και τα μαλλιά στην άκρη, γιατί η συζήτηση δεν θα τελειώσει ποτέ….

Προσωπικά, ως εκπαιδευτικος θα προτιμούσα να είχα στην αίθουσα διδασκαλίας ένα αγόρι με φούστα ή ένα κορίτσι με έντονο μακιγιάζ, που θα συμμετείχαν ενεργά στο μάθημα, θα είχαν αξίες και ιδανικά, θα σέβονταν – στην πράξη και όχι στον τύπο- το εκπαιδευτικό έργο και τους συμμαθητές τους, πάρα ένα αγόρι με παντελόνια που θα τραμπούκιζε για να του σβήσουν τις απουσίες (ας υπενθυμίσουμε την πολύ σοβαρή υπόθεση τραμπουκισμού μαθητή σε βάρος καθηγήτριας για να του σβήσει τις απουσίες, με τους συμμαθητές να ανεβάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το βίντεο του τρουμπακισμού, υπόθεση που μας είχε απασχόλησει πριν μερικά χρόνια).

Κι όχι δεν θα φοβόμουν μήπως τον μιμηθούν τα άλλα αγόρια και φορέσουν φούστες.

Επομένως θα πω ένα μεγάλο “μπράβο” στους μαθητές του Μουσικού Σχολείου για την αλληλεγγύη που έδειξαν στον συμμαθητή τους και που έγιναν μια μεγάλη αγκαλιά για ένα παιδί που φέρεται να δέχτηκε λεκτική επίθεση από έναν εκπαιδευτικό, ενώ ρόλος κάθε εκπαιδευτικού είναι να αγωνίζεται κατά του bullying, σε κάθε έκφανση και μορφή του, ακόμα κι αν ένας μαθητής ή μία μαθήτρια έρχεται στην αίθουσα διδασκαλίας με αμφίεση που είναι αντίθετη με τα κοινωνικά στερεότυπα, την προσωπική του αισθητική και τις προσωπικές του πεποίθησεις.Το buillyng, που θέτει σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική υγεία, δεν έχει θέση στα σχολεία μας και είναι ακόμα πιο καταδικαστέο αν γίνεται από ενηλίκους. Γι’ αυτό μαθαίνουμε στις Σχολές μας, ως εκπαιδευτικοί, την αξία της επικοινωνίας και του διαλόγου, γι’ αυτό παρακολουθούμε μαθήματα ψυχολογίας.

Πολύ σημαντικό τέλος να υπάρξει αντίστοιχη εκπαίδευση για το πώς ένας καθηγητής πρέπει να χειρίζεται περιστατικά που μπορούν να λάβουν χώρα την ώρα του μαθήματος – και πολύ πιο σοβαρά από την αμφίεση.

Μία σημαντική και θλιβερή θα έλεγα διαπίστωση, είναι ότι δυστυχώς είναι “πολυτέλεια” να ασχολούμαστε με ζητήματα αμφίεσης, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο πλαίσιο του σύγχρονου σχολείου πολύ πιο σοβαρά προβλήματα.

Η διαφορετικότητα, η μοναδικότητα, αλλά και η ανάγκη των εφήβων να εκφράζονται με τρόπους που πολλές φορές έρχονται σε σύγκρουση τόσο με κοινωνικά στερεότυπα όσο και με την προσωπική μας αισθητική, ακόμα και με τις δικές μας αξίες, είναι διαχρονικές και αξίζει, ειδικά στη σύγχρονη εποχή, να δώσουμε βαρύτητα στην ουσία και όχι στην επιφάνεια.

Ελπίζω και εύχομαι τα επόμενα χρόνια να υπάρξει ουσιαστική επένδυση στην παιδεία μας, για το μέλλον των παιδιών μας, για ένα καλύτερο, ένα πιο δημιουργικό, εποικοδομητικό και ελπιδοφόρο αύριο για τη νέα γενιά, στην οποία αξίζει να δείξουμε εμπιστοσύνη!

Bio
Latest Posts

Αγγελική Καρδαρά

Η Αγγελική Καρδαρά είναι Εισηγήτρια-Συγγραφέας και Εκπαιδεύτρια στο Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (E-Learning) του Κέντρου Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Φιλόλογος (με εξειδίκευση στη μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία) και Τακτική Επιστημονική Συνεργάτιδα Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.). Το θέμα της διδακτορικής διατριβής της, με Επιβλέποντα τον Καθηγητή Γιάννη Πανούση, αφορά τον ιδιαίτερο γλωσσικό κώδικα επικοινωνίας του έγκλειστου πληθυσμού. Από τον Φεβρουάριο του 2020 ανέλαβε και Επιστημονικά Υπεύθυνη του Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος που αποτελεί Ομάδα Εργασίας για το Έγκλημα και την Απεικόνισή του στα ΜΜΕ. Έχει επάρκεια και άδεια διδασκαλίας τριών ξένων γλωσσών (αγγλικών, γαλλικών, ισπανικών). Εργάζεται στον συναρπαστικό χώρο της εκπαίδευσης, δίνει διαλέξεις και οργανώνει μαθήματα σεμιναριακού τύπου στο αντικείμενο εξειδίκευσής της «Έγκλημα & Media». Επίσης, είναι Επιστημονικά Υπεύθυνη ερευνών εγκληματολογικού, κοινωνικού και μιντιακού ενδιαφέροντος, αρθρογραφεί και συγγράφει. Έχει συγγράψει τα βιβλία: Τρομοκρατία και ΜΜΕ (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Όταν η ψυχή μιλάει (εκδόσεις Υδρόγειος), Φυλακή και Γλώσσα (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Εγχειρίδιο Εγκληματολογίας για τον Αστυνομικό και Δικαστικό Συντάκτη (εκδόσεις Παπαζήση), Σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ των εγκληματιών που απασχόλησαν τα ελληνικά ΜΜΕ (1993-2018): Criminal Profiling and Media (εκδόσεις Παπαζήση). Οι «Νέοι Παγιδευμένοι στα Παιχνίδια της Βίας: Εγκλήματα με Δράστες και Θύματα Νέους» είναι το έκτο βιβλίο της και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση.