‘ Η πέτρα του κάστρου ’

από την Αγγελική Ρουμπιέ.

Ανέβαλα συνεχώς τη συγγραφή του κειμένου μου. Η σφιχτή καθημερινότητα μ’ έπνιγε και, όταν ήρθε ο καιρός των πασχαλινών διακοπών, διαπίστωσα πως πάλι έτρεχα, ίσως από συνήθεια τελικά. Ίσως διότι εκπαιδεύσαμε τους εαυτούς μας να τρέχουμε δίχως, τελικά, να είμαστε ευχαριστημένοι. Οπότε, κάποιο λάθος γίνεται…

Η θέα από το μπαλκόνι μου απλώνεται από τη μία πλευρά στο μεσαιωνικό μας κάστρο και, από την άλλη, στο κέντρο της πόλης και το προάστιό της, τρόπο τινά. Κάθε φορά που βγαίνω, το βλέμμα μου αυτομάτως στρέφεται στο κάστρο. Με χιόνι, με ήλιο, με συννεφιά και βροχή, με περίεργη αστάθεια, πάντα. Γι’ αυτό και το φωτογραφίζω συνεχώς. Κάθε φορά μου φανερώνεται διαφορετικό, οι συνθήκες επιδρούν αλλιώτικά πάνω του. Σαν άνθρωπος. Φωτίζεται αλλιώς, σκοτεινιάζει, αχνοφαίνεται…

Προσπαθώ να επικεντρωθώ, όσο μπορώ, στο κτίσμα, σκέφτομαι τις πέτρες του που, αιώνες τώρα, το στηρίζουν. Και σκέφτομαι τον χρόνο που, όπως έχω αντιληφθεί, είναι ο προβληματισμός που καταθέτω στα κείμενά μου. Άλλοτε ο χρόνος σταματά, άλλοτε εμείς στέκουμε ακίνητοι και παρατηρούμε τον κόσμο γύρω μας να τρέχει, άλλοτε τρέχουμε όλοι, χρόνος και μεις μαζί, πιστεύοντας πως κάτι κάνουμε. Αυτά τα χρόνια της συγκατοίκησης με τον διάσημο ιό, αλλοιώθηκε ο χρόνος. Προσπαθήσαμε να προσαρμοστούμε, αλλοτριωθήκαμε από την φύση μας, χάσαμε ανθρώπους αγαπημένους και, παρ’ όλα αυτά, λέω, νιώθω σαν να στέκομαι μόνο μια ώρα κοιτώντας το κάστρο. Την πέτρα του, χορταριασμένη, ή όχι, που αντικρίζει την πόλη. Την πέτρα που έχει αλωθεί από τον χρόνο, αλλά στέκει εκεί. Εμείς, παρά την άλωση, ή, έστω, τη ροή του χρόνου, αμφιβάλλω αν μείναμε στο ‘εκεί’. Σταθεροί. Κυριευθήκαμε από φόβο, ανασφάλεια και πανικό. Και, πλέον, αδυνατώ να πω με σιγουριά πού στεκόμαστε.

Ο ρέων χρόνος…

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.