
από την Αγγελική Καρδαρά.
Περί κακοποιητικής συμπεριφοράς σε δημόσιο χώρο, ο λόγος σήμερα.
Το βίαιο περιστατικό, με το οποίο ήρθα σήμερα το πρωί αντιμέτωπη, πηγαίνοντας βόλτα με την κόρη μου, δυστυχώς δεν είναι πρωτοφανές αλλά πάντα προκαλεί την ίδια θλίψη και την ίδια αγανάκτηση και μας χτυπά ένα “καμπανάκι κινδύνου” για την αντιμετώπιση του πολύπλοκου και πολυσύνθετου φαινομένου της ενδοοικογενειακής βίας και τις διαστάσεις που λαμβάνει.
“Κύριος”, νταής, όπως έβλεπα από το απέναντι πεζοδρόμιο όπου βρισκόμουν, δυσκολευόταν να παρκάρει το αυτοκίνητό του και άρχισε να διαπληκτίζεται με τη σύζυγό του και να χυδαιολογεί σε βάρος της (τον άκουγαν όλοι οι περαστικοί, όπως ούρλιαζε) και να κάνει στη συνέχεια απειλητική κίνηση με το χέρι του, σαν να θέλει να την χτυπήσει. Στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου κάθονταν τα ανήλικα παιδιά του, μαθητές Δημοτικού, όπως μπόρεσα να διακρίνω όταν σταμάτησε να φωνάζει και βγήκαν από το αυτοκίνητο, ευτυχώς όλοι σώοι.
Τα ερωτήματα για όλους αυτούς τους νταήδες είναι:
Εάν για ένα παρκάρισμα χάνει κάποιος τόσο εύκολα τον έλεγχο, στα σοβαρά ζητήματα πώς αντιδρά; Όταν κλείνουν οι πόρτες του σπιτιού, πώς αντιδρά; Στη δουλειά του, με τους συναδέλφους του πώς αντιδρά; Με τους φίλους του, εάν διαφωνήσει;
Και εάν δεν μπορεί κάποιος να κατανοήσει ούτε τα στοιχειώδη, ούτε καν το πόσο τραυματικό είναι, μαζί με τη θυματοποίηση της γυναίκας του, η θυματοποίηση των παιδιών του, στα οποία με τη συμπεριφορά του περνάει τα πιο αρνητικά πρότυπα και ταυτόχρονα τα κάνει να αισθάνονται ντροπή όταν εκδηλώνει κακοποιητικές συμπεριφορές σε δημόσιο χώρο, πώς τελικά μπορεί να συμβιώσει αρμονικά με άλλους ανθρώπους, με τα μέλη της οικογένειάς του, τους φίλους, τους συνεργάτες του;
Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά, τέτοιες σκηνές, κυρίως με απειλή σωματικής βίας, την έχω δει κι άλλες φορές σε δημόσιο χώρο από άντρες- νταήδες, αλλά εννοείται ότι είναι απολύτως καταδικαστέες από όπου κι αν προέρχονται.
Τα άτομα που εκδηλώνουν κακοποιητικές συμπεριφορές σε δημόσιους χώρους (μας έχουν απασχολήσει και στο παρελθόν ανάλογες υποθέσεις και στο πλαίσιο της αρθρογραφίας) θα έπρεπε να υφίστανται τις συνέπειες. Όπως, υποχρεωτικά από την Πολιτεία 6μηνα σεμινάρια διαχείρισης θυμού, ώστε τουλάχιστον να “εκπαιδευτούν” να μην εκτονώνουν τον θυμό τους στα μέλη της οικογένειάς τους. Επίσης, οι εκστρατείες ενημέρωσης, αφύπνισης και ευαισθητοποίησης ας εστιάσουν και σε αυτό το φαινόμενο των κακοποιητικών συμπεριφορών που ξεκινούν από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών και μεταφέρονται στους δημόσιους χώρους, πληγώνοντας ανεπανόρθωτα και τα παιδιά που βιώνουν αυτές τις συμπεριφορές.
Περπατώντας δίπλα στην έφηβη κόρη μου, ντράπηκα για λογαριασμό του και θα ήθελα να προστατευθούν όλα τα παιδιά από τις κακοποιητικές συμπεριφορές ατόμων που “διδάσκουν” δυστυχώς στα παιδιά τους βία! Αν οι ίδιοι όμως δεν το καταλαβαίνουν, η οργανωμένη Πολιτεία πρέπει να προστατεύσει τουλάχιστον την ανηλικότητα και ανάλογες συμπεριφορές σε δημόσιους χώρους να μη γίνονται ανεκτές από κανέναν!
Είμαστε όλες και όλοι ενεργά μέλη της κοινωνίας και κάποτε όλες αυτές οι συμπεριφορές πρέπει να τεθούν σε έναν έλεγχο κι όχι να φτάνουμε στο σημείο να θρηνούμε θύματα και να ρίχνουμε εκ των υστέρων δάκρυα, για τις ψυχές που χάθηκαν…
Όλες οι πρακτικές καταρρακώσης της αξιοπρέπειας του ατόμου και εξευτελισμού του, είναι ανεπιτρεπτές!


Latest posts by Αγγελική Καρδαρά (see all)
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και σκηνοθεσία στον τόπο του εγκλήματος (crimestaging) - February 22, 2023
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και μιντιακές απεικονίσεις: μία ερευνητική προσέγγιση του Crime & MediaLab (ΚΕ.Μ.Ε.) - January 12, 2023
- Κακοποίηση ζώων συντροφιάς και άγριας ζωής στην Κύπρο και οι μιντιακές απεικονίσεις υποθέσεων - November 2, 2022
1 Comment