
της Αγγελικής Καρδαρά.
Εξακολουθούν να μου προκαλούν έκπληξη τα “επιχειρήματα” όσων θέλουν να υποστηρίξουν ότι είναι κάτι σαν “πολύς λόγος για το τίποτα” η έμφυλη βία και υπερβολική η βαρύτητα που δίνεται σε αυτήν τα τελευταία χρόνια, υποστηρίζοντας “μα, και γυναίκα σκότωσε”, “και γυναίκα κακοποίησε τα παιδιά της” “και γυναίκα πούλησε ναρκωτικά”. Οι άνθρωποι αυτοί υποθέτω έχουν διαβάσει επιστημονικά βιβλία και γνωρίζουν πολύ καλά ότι ούτε στη χώρα μας, ούτε διεθνώς, η εγκληματικότητα των γυναικών είναι 0%. Μακάρι να ήταν!
Και οι γυναίκες εγκληματούν και οι ανήλικοι έρχονται σε σύγκρουση τον ποινικό νόμο και το έγκλημα είναι συνυφασμένο με τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ωστόσο, είναι δεδομένο και καταγεγραμμένο στην επιστημονική βιβλιογραφία ότι τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς τα ποσοστά των γυναικών που εγκληματούν, όπως και τα ποσοστά των γυναικών που βρίσκονται στις φυλακές είναι πολύ μικρότερα σε σχέση με τα αντίστοιχα των ανδρών, ακόμα και στη σύγχρονη εποχή που καταγράφονται ποιοτικές διαφοροποιήσεις στο έγκλημα και στο εγκληματικό φαινόμενο και αυτό διαπιστώνεται και στην παραβατικότητα εφήβων. Γι’αυτό σε ερευνητικό επίπεδο κρουούμε ένα “καμπανάκι” για να εστιάσουμε στην ανηλικότητα που βίωσε τις δυσμενέστατες επιπτώσεις της σφοδρής υγειονομικής κρίσης και το αναγκαστικό κλείσιμο των σχολείων και ως εκ τούτου στερήθηκε την πολύτιμη δια ζώσης εκπαίδευση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ας δούμε όμως τα πραγματικά δεδομένα, και ως προς το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας τα θύματα είναι κυρίως γυναίκες και παιδιά και τα προβλήματα που αυτές οι γυναίκες και αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους και απαθείς, ούτε πλέον υπάρχει χρόνος για να τσακωνόμαστε / να διαφωνούμε επιστημονικά για τη χρήση του όρου “γυναικοκτονία”, όταν συνάνθρωποί μας χάνουν τη ζωή τους με τον πιο βίαιο τρόπο. Ας είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά επιστήμονες, δεν πειράζει, η κοινωνία μας ίσως τότε γίνει λίγο καλύτερη!
Επίσης ας εξετάσουμε το θέμα των φυλακών. Για παράδειγμα στις φυλακές Ελεώνα Θήβας, τις οποίες επισκέφτηκαμε πρόσφατα με το Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος και το propago.gr οι γυναίκες κρατουμένες ανέρχονται σε 400, όπως μας ενημέρωσαν. Επομένως, μιλάμε για έναν μικρό και διαχειρίσιμο αριθμό στο σύνολο του πληθυσμού, για τις οποίες σαφώς και η Πολιτεία μας μπορεί να προχωρήσει σε εξειδικευμένες δράσεις με στόχο την κοινωνική τους ένταξη / επανένταξη και τον περιορισμό της υποτροπής τους, καθώς επίσης την επέκταση της εκπαιδευτικής διαδικασίας στις γυναίκες κρατουμένες, δεδομένου ότι με πολύ μεγάλη έκπληξη αλλά και θλίψη πληροφορηθήκαμε ότι ένας πολύ μικρός αριθμός γυναικών κρατουμένων φοιτά στα σχολεία των φυλακών, παρά τις εκπαιδευτικές ανάγκες τους και σε αυτό το σημείο αναμφίβολα θα σταθούμε εκτενώς σε ερευνητικό επίπεδο και θα το αναδείξουμε μέσα από τις επιστημονικές δράσεις μας, γιατί είναι πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα και σχετίζεται άμεσα – κατά την άποψή μου- με τη δυσμενή κατάσταση αυτών των γυναικών.
Ένα άλλο εξίσου σημαντικό δεδομένο που αποδεικνύεται και από την επιστημονική έρευνα σε διεθνές επίπεδο και βέβαια προέκυψε από την εκτενή συζήτησή μας με τις έγκλειστες μαθήτριες είναι τα οξύτητα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αυτές. Κορίτσια που στα 13 χρόνια της ανήλικης ζωής τους παντρεύτηκαν και έφεραν στον κόσμο άλλες ζωές, γυναίκες που δεν ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν, γυναίκες που ζουν στα όρια της φτώχειας, γυναίκες θύματα κακοποίησης.
Συνεπώς, εάν ως ενεργά μέλη της κοινωνίας θέλουμε πραγματικά να αναδείξουμε και να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα φλέγοντα ζητήματα, ας δείξουμε κατ’ αρχάς κοινωνική ευαισθησία. Γιατί κυρίως με την επέκταση της κοινωνικής πρόνοιας και μέριμνας, με την επέκταση της εκπαίδευσης και με την επένδυση στην παιδεία και στα όνειρα της νέας γενιάς, με εξειδικευμένες επιστημονικές δράσεις στις φυλακές με στόχο την επανένταξη και την αποχή από την εγκληματική δράση, θα μπορέσουμε να προλάβουμε και άλλες γυναίκες και άλλους ανήλικους και άλλους νέους από το το βρεθούν πίσω από τα κάγκελα.
Όλα τα υπόλοιπα είναι “ιστοριούλες” για να κοιμόμαστε ήσυχα στον μικρόκοσμό μας που δυστυχώς όμως και έγκλημα έχει και εγκληματίες. Οι δράσεις είναι αναγκαίες και το να εστιάσουμε σε γυναίκες και νεαρούς κρατούμενους, όπου υπάρχουν και μεγαλύτερα περιθώρια παρέμβασης είναι επιτακτικό στο πλαίσιο μίας κοινωνίας που υφίσταται ισχυρούς κλυδωνισμούς.
Φωτογραφία ανάρτησης: Pablo Fernández “Prison” @flickr.


Latest posts by Αγγελική Καρδαρά (see all)
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και σκηνοθεσία στον τόπο του εγκλήματος (crimestaging) - February 22, 2023
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και μιντιακές απεικονίσεις: μία ερευνητική προσέγγιση του Crime & MediaLab (ΚΕ.Μ.Ε.) - January 12, 2023
- Κακοποίηση ζώων συντροφιάς και άγριας ζωής στην Κύπρο και οι μιντιακές απεικονίσεις υποθέσεων - November 2, 2022