‘Ο κύκλος’ (2)

από την Αγγελική Ρουμπιέ.

Μέρες τώρα το γυροφέρνω στο νου μου. Πώς θα τιτλοφορήσω το κείμενο; Σκέφτηκα

δύο τίτλους από παλαιότερα κείμενα, οπότε και θα έβαζα/ έβαλα σε παρένθεση το

νούμερο 2. Κύκλος, ή φρενίτις; Κέρδισε ο κύκλος. Στο πολύ μακρινό (ή, μήπως όχι;)

2017 είχα γράψει το πρώτο κείμενο. Με μια δόση τρυφερής νοσταλγίας θα έλεγα.

Ο δεύτερος κύκλος δεν είναι τόσο απαλός. Αντιθέτως, καταδεικνύει το αποτύπωμα

όσων βιώσαμε και βιώνουμε τελευταία χρόνια. Ο κύκλος της διάθεσής μας, των

γνωριμιών μας, των γνώσεών μας, αλλά, κυρίως, των σκέψεών μας. Όλα είναι

κύκλος. Ο χρόνος, η καθημερινότητά μας. Τα συναισθήματά μας, όχι σε σχέση με

τους ανθρώπους που μας τα γεννούν, αλλά με την ποικιλία τους. Λίγες στιγμές χαράς

και μετά ένα βάρος στη στήθος, μια ανησυχία, κληροδότημα της καραντίνας και των

συνεπειών της. Θύμα τους και γω, με τον long covid και τη δύσπνοιά του να μου

θυμίζουν την παρουσία τους σε συνθήκες έντονης κούρασης και συνεχούς ομιλίας.

Ας είναι.

Ο κύκλος μοιάζει και με παλίρροια/ άμπωτη. Διώχνει και φέρνει ανθρώπους από και

προς τη ζωή μας. Άσχημο που ακούγεται το ‘διώχνει’! Δεν πειράζει, η θεωρία της

τελεολογίας το υποστηρίζει θαυμάσια! Είναι, συνάμα, και αστείο να σκέφτεσαι τι

απέγιναν οι περσινοί σου συνομιλητές, φέτος. Πόσο γρήγορα και εύκολα έφυγαν και

πόσο ανέλπιστα συναντάς άλλους, ενδιαφέροντες. Η γοητεία της συνάντησης

αποτελεί ζητούμενο, πλέον. Η διάρκεια είναι άδηλη για όλους μας…

Ο κύκλος του Αυγούστου φέτος, είναι πολύ πιο ορθολογικός. Μεγαλώνοντας

μαθαίνεις να αυτοκυριαρχείσαι, να πιστεύεις στο ‘μη χειρον, βέλτιστον’, στην

ολιγάρκεια στιγμών και χαμόγελων, στη μέρα με τη μέρα πορεία . Μαθαίνεις να

εκτιμάς και να μην είσαι αχάριστος. Μαθάινεις να σου ομολογείς ένα ‘ευχαριστώ’ για

όσα κατάφερες (πολύ δύσκολη χρονιά γαρ) και συνεχίζεις, διότι, απλούστατα, δε

διαθέτεις την πολυτέλεια να σταματήσεις. Ο κύκλος κυλάει γρήγορα, δε σε βρίσκει

ποτέ στο ίδιο σημείο, σε σπρώχνει απαλά (ευκτέο αυτό, πια) πιο κάτω. Και

προσαρμόζεσαι και πάλι από την αρχή.

Είτε σχηματίζεις κύκλους στην άμμο είτε σχεδιάζεις την επόμενη μέρα, πάντα

κάποιος θα γελάει με τη ματαιοδοξία σου. Αυτό λέγεται ανατροπή.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, με βήματα απαλά…

The following two tabs change content below.
Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.

Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)

Comments

comments

Related Posts

Comments are closed.

Recent Posts