‘Παρτίδα νέα’

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Παρτίδα, ή πατρίδα; Παίζω με τις λέξεις. Αταίριαστες οι έννοιες. Πώς προέκυψε ο συνειρμός αυτός; Διαβάζω ένα ποίημα που πολύ μου αρέσει. ‘Παρτίδα σκάκι’, της Χλόης Κουτσουμπέλη. Μια παρτίδα έρωτα, ένα παιχνίδι στρατηγικής ο έρωτας, μια αντιπαράθεση εγωισμών, εξουσιών για την επικράτηση. Μα, εφαρμόζεται το δίκαιο της πυγμής στις ανθρώπινες σχέσεις; Παρτίδα, παίγνιο για μια πατρίδα. Πατρίδα μας είναι οι άνθρωποί μας. Να, το σημείο σύμπλευσης, ταύτισης (τηρουμένων των αναλογιών).

Οι καθημερινές μας παρτίδες στις διαπροσωπικές μας σχέσεις ενέχουν ρίσκο, αλλά δίχως αυτό, τελικά, η παρτίδα της ζωής δεν υφίσταται. Σε καθημερινή βάση όλοι κρινόμαστε, εμπλεκόμαστε σε σχέσεις, λόγια, σκέψεις, σενάρια, σχέδια άλλων, σχέδια δικά μας. Τί κι αν θεωρούμε πως πρέπει να προφυλάσσουμε εαυτούς από μικροπρεπείς και κακεντρεχείς; Η παρτίδα είναι απρόβλεπτη, η ζωή είναι απρόβλεπτη.

Όσες φορές επιλέγω να γίνομαι αόρατος παρατηρητής (μου, μας), οδηγούμαι στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι, τελικά, πάντα υπάρχει κάποιος που, ηθελημένα, ή όχι, επιθυμεί την επικράτησή του, προηγείται, και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Είναι εκείνοι που αφήνουν χώρο στους άλλους, υποχωρούν ενσυνειδήτως και με γενναιοδωρία, αφήνοντας τους πιο έντονους χαρακτήρες να ηγηθούν. Ρίσκο και αυτό, βέβαια. Που δεν εγγυάται πάντα την επιτυχία και τη μακροημέρευση.

Στο πλαίσιο των σχολικών μαθημάτων, επιχείρησα έναν διάλογο μεταξύ δύο ποιημάτων που ‘ορίζουν’ τις σχέσεις με τη μορφή σκακιέρας και παιγνίου. Ανέφερα ήδη το ένα, στην αρχή. Το άλλο είναι το παλαιότερο (και πιο γνωστό, συγκριτικά) του Μανόλη Αναγνωστάκη, ‘Το σκάκι’, γνωστό και από τη μελοποίησή του. Ο τελευταίος στίχος του είναι ενδεικτικός, ενθαρρυντικός και, τρόπον τινά, συμβουλευτικός: ‘Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα’.

Ας τη διαχειριστούμε με ενσυναίσθηση. Όσο μπορούμε. Όσο μπορείς.

Φωτογραφία ανάρτησης: yoni sheffer@flickr.

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.