Η κιβωτός

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Δεν θυμάμαι ποιος συνειρμός με οδήγησε στη λέξη αυτή. Κιβωτός, δηλαδή, κουτί, κιβώτιο στα αρχαία ελληνικά. Αναρωτιόμουν πώς θα έφτιαχνα τη δική μου κιβωτό. Πώς θα έμοιαζε, τι διαστάσεις θα έδινα, τι θα επέλεγα να τοποθετήσω μέσα, ώστε να διαφυλαχθεί;

Τί τοποθετούμε σε κουτιά; Πράγματα περιττά, παλιά, ξεχασμένα, πολύτιμα, ασήμαντα, πολυχρησιμοποιημένα, ή όχι… Αντικείμενα για αποθήκευση, για να τα αφήσουμε απαλά στο βάθος ενός ραφιού, ή μιας ντουλάπας, μέχρι να ξεχαστούν, τυλιγμένα σε διάφανο πέπλο σκόνης.

Όχι. Εγώ θα τοποθετήσω πολύτιμα αντικείμενα. Λάθος, όχι αντικείμενα. Θα προστατεύσω μνήμες, αισθήσεις και συναισθήματα. Ναι, αυτό τους αξίζει. Να προστατευθούν από τη λήθη, να στέκονται ψηλά, να υψωθούν σε μια αιωνιότητα χρυσή. Να προστατευθούν από μένα, τις κακές μου στιγμές, τον κακό μου εαυτό, να μείνουν αμόλυντα. Στο φως τους.

Ο μικρός, πλην μεγάλος θησαυρός μου θα περιείχε φωτογραφίες, αγγελάκια λευκά, μικρά και χαριτωμένα, εισιτήρια ευτυχισμένων στιγμών, μοναχικών στιγμών, μια μικρή εικόνα της Αγίας Υπομονής, δώρο ακριβό. Στη μικρή φωτογραφία εγώ στην αγκαλιά της γιαγιάς, στο παλιό σαλόνι, σε μια άλλη οι γονείς μου μού χαμογελούν σ’ ένα ξέγνοιαστο, μακρινό καλοκαίρι, σε μια άλλη εσύ, με το όμορφο προφίλ σου να κοιτάς με βλέμμα δυσερμήνευτο μακριά, με φόντο το Παλαμήδι. Τοπία, θάλασσα, εγώ να χαμογελώ κάτω από ήλιους αληθινούς και ψεύτικους και δέντρα πράσινα, σε δρόμους μικρούς, μεγάλους να περπατώ και να προχωρώ μόνη, με παρέα, με ελπίδα, με όνειρα και προσδοκίες και οι εποχές ν’ αλλάζουν, σαν φιλμ φωτογραφικής μηχανής. Να, η κιβωτός μου! Να βάλω και λίγο άρωμα κανέλας! Κανέλα, γλυκιά, μεθυστική και μυστήρια, πικρή όταν χρειάζεται, για να επέρχεται ισορροπία…

Η κιβωτός μου. Με την αρχαία, ή την χριστιανική έννοια, είναι αυτή. Κυνηγάω ακόμη ήλιους και χαμόγελα, και συλλέγω εικόνες για αναμνήσεις. Κάποιες θα χρειαστούν ξεσκαρτάρισμα. Δεν πειράζει, έτσι είναι η ζωή. Ανθρώπινο και λογικό. Και φυσικό, αφού η φύση έχει προβλέψει για όλα.

Έχω αφήσει χώρο πολύ ακόμη…

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.