
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Ρίζες. Τακτοποιώ τα φυτά μου με τις ρίζες τους στα αυτοσχέδια και μη, βαζάκια μου. Σε απλά διάφανα, μέχρι και σε άδεια, ασπρόμαυρα από κεριά που έχω κάψει. Τα τοποθετώ στο μεγάλο παράθυρο, να βλέπουν ήλιο, έχω διαβάσει ότι τα βοηθάει. Παρατηρώ και φροντίζω τις ρίζες τους. Μπλεγμένες, ταλαιπωρημένες, λεπτές, αλλά παλεύουν. Δεν ξέρω πώς ονομάζονται όλα τα πράσινα φυτά μου, αλλά περηφανεύομαι αφελώς ότι καταφέρνω και τα περιποιούμαι. Ενίοτε τους αλλάζω και θέση στο έπιπλο.
Ρίζες. Συζητούσα, έντονα, ως είθισται, με τον πατέρα μου για ρίζες άλλου είδους. Οικογενειακές. Για πρόσωπα πολύ στενά, αγαπημένα που δεν υπάρχουν πια, που λείπουν από το καθημερινό ‘Τί κάνεις; Πώς είστε; Γιατί δεν προσέχεις;’, αλλά και πρόσωπα που δεν ακούγονται πια συχνά, μεγάλωσαν και δυσκολεύονται στην καθημερινή επικοινωνία. Στην επικοινωνία, γενικώς…
Ρίζες. Ρίζες λουλουδιών, φυτών σε γλάστρες την Μεγάλη Παρασκευή στα κοιμητήρια. Ρίζες κομμένες. Ή, μήπως όχι; Όχι θα πω εγώ. Και θα επικαλεστώ τον φιλόσοφο Νίτσε, προς επίρρωση της άποψής μου: ‘Τα αόρατα νήματα είναι οι πιο ισχυροί δεσμοί’. Το αόρατο, το αδιόρατο μας δένει. Είναι πάντα εκεί, να μας θυμίζει σωστά και λάθη. Είναι πάντα εκεί για προσκύνημα και απολογία.
Ρίζες. Λένε ότι πρέπει να ανανεώνονται με το να τις καθαρίζεις, να τις κόβεις, ώστε να ‘δώσει’ το φυτό, όπως έλεγε και η Μίνα… ‘Δίνει το καημένο, βλέπεις; Αντέχει!’Αντέχουν οι ρίζες, πιστεύω. Ό,τι και να γίνει. Αρκεί να τις φροντίζεις και να μην τις ξεχνάς…
Ρίζες, χώμα, γη, μνήμη, Ανάσταση, άνοιξη, ζωή, κύκλος, εποχές.
Υ.Γ. Το κειμενάκι αυτό είναι για τον πατέρα μου που γιορτάζει σήμερα, Κυριακή του Θωμά. Και για την φωτεινή μνήμη του Χρίστου που είχε γεννηθεί σαν σήμερα, 23/4.


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023