
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Πρωί, νωρίς, πολύ νωρίς. Αργά βήματα, άνοιγμα κουρτίνας, βλέμμα στη γκρίζα, υγρή συννεφιά.
Πρωί, νωρίς, πολύ νωρίς. Χρειάζεται κάτι ζεστό, κάτι τονωτικό, κάτι για να πάει καλά η νέα μέρα. Καφές. Ζεστός, σκέτος, αρωματικός. Η ζεστή κούπα αγκαλιάζει τις αισθήσεις.
Πρωί, νωρίς, πολύ νωρίς. Άνοιγμα πόρτας, παραθύρων να μπει φρέσκος αέρας, να φύγουν οι μελαγχολικές σκέψεις της νύχτας, οι φοβίες, όσα έχει και δεν έχει. Το κρύο σε ξυπνάει και σε ενεργοποιεί.
Πρωί, νωρίς, πολύ νωρίς. Στην πόλη είναι ακόμη σκοτεινά, εσύ πού να βρίσκεσαι; Πίσω από τα φώτα, πίσω από την αλήθεια του παρόντος, τη φαινομενική. Ο κόσμος αγρίεψε, φοβήθηκε, είναι σε σύγχυση.
Πρωί, νωρίς, πολύ νωρίς. Κάτι ζεστό, να αγκαλιάσει τις αισθήσεις, όπως η κούπα του καφέ που τη σφίγγω. Μια αγκαλιά, ζεστή και σφικτή. Όπως παλιά. Αγκαλιά παρηγορητική, ελέους, καρδιάς, συγκίνησης, εμπιστοσύνης.
Πρωί, νωρίς, πολύ νωρίς. Μια αγκαλιά θεραπείας. Να αφήσει να ξεχυθούν σκέψεις και συναισθήματα. Και εαυτοί. Και να πάει καλά η μέρα.
Φωτογραφία ανάρτησης: Gustav Vigeland, Man Cradling Woman in His Arms, 1905. Photo: Yanan Li. Source: Τhielska Galleriet.


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο κύκλος’ (2) - August 5, 2022
- ‘Γράμμα σε σένα…’ - June 9, 2022
- ‘ Η πέτρα του κάστρου ’ - May 2, 2022