Πετούν τα πέπλα οι άγγελοι, σηκώνονται με βία / και βεβαιώνουν ωχροί από τη φρίκη / πως “‘Ανθρωπος” λεγόταν αυτή η τραγωδία / με πρωταγωνιστή το Κατακτητικό Σκουλήκι. (Λιγεία, Edgar Allan Poe)

Είμαι σαν κάποιον βασιλιά σε μια σκοτεινή χώρα, / πλούσιον, αλλά χωρίς ισχύ, νέον, αλλά από τώρα / γέρο, που τους παιδαγωγούς φεύγει, περιφρονεί, / και την ανία του να διώξει ματαιοπονεί / μ’ όσες μπαλάντες απαγγέλλει ο γελωτοποιός του. / Τίποτε δε φαιδρύνει πια το μέτωπο του αρρώστου, / ούτε οι κυρίες ημίγυμνες, που είν’ έτοιμες να πουν, / αν το θελήσει, πως πολύ πολύ τον αγαπούν, / ούτε η αγέλη των σκυλιών, οι ιέρακες, το κυνήγι, / ούτε ο λαός. Προστρέχοντας, η πόρτα όταν ανοίγει. / Γίνεται μνήμα το βαρύ κρεβάτι του, κι αυτός, / χωρίς ένα χαμόγελο, σέρνεται σκελετός. / Χρυσάφι κι αν του φτιάχνουν οι σοφοί, δε θα μπορέσουν / το σαπισμένο τού είναι του στοιχείο ν’ αφαιρέσουν, και με τα αιμάτινα λουτρά, τέχνη ρωμαϊκή, / ιδιοτροπία των ισχυρών τότε γεροντική, / να δώσουνε θερμότητα σ’ αυτό το πτώμα που έχει μόνο της Λήθης το νερό στις φλέβες του και τρέχει. Spleen (Σαρλ Μπωντλαίρ | μετάφραση: Κώστας Καρυωτάκης)

A change of speed, a change of style / A change of scene, with no regrets / A chance to watch, admire the distance / Still occupied, though you forget / Different colors, different shades / Over each mistakes were made / I took the blame / Directionless so plain to see / A loaded gun won’t set you free / So you say / We’ll share a drink and step outside / An angry voice and one who cried / ‘We’ll give you everything and more / The strain is too much, can’t take much more / Oh, I’ve walked on water, run through fire / Can’t seem to feel it anymore / It was me, waiting for me / Hoping for something more / Me, seeing me this time / Hoping for something else / (Ian Curtis)

Homepage»Tag Archives: Αιμίλιος Χειλάκης