της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Θέλω να’ ναι γελαστό, σαν το βλέμμα σου, όταν με κοιτάς. Να’ χει τη γλυκιά μελαγχολία του δειλινού στο αγαπημένο μου νησί. Να μυρίζει δροσιά, όπως το άρωμά σου. Να’ χει τον ήχο από τα παιδικά παιχνίδια στο νερό. Να’ ναι μπλε μωβ, το αγαπημένο μας χρώμα.
Να’ ναι αιφνιδιαστικό, όπως μια καλοκαιρινή μπόρα, που τόσο μου αρέσει. Να’ ναι μυστηριώδες, όπως η βόλτα μας γύρω από το κάστρο του νησιού, τη νύχτα. Να μου μιλάει, σαν κοχύλι στο αυτί. Να με χαϊδεύει σαν απαλή αύρα, πρωινή.
Να’ ναι ελληνικό, σαν τον ευλαβικό επιτάφιο της Παναγίας, το Δεκαπενταύγουστο.
Το δικό σου καλοκαίρι… Να με ταξιδεύει…


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘ Κούπα καφέ ’ - January 24, 2021
- ‘Επανεκτίμηση / επανεκκίνηση’ - December 31, 2020
- ‘Τα Χριστούγεννα της βιτρίνας’ (2) - December 6, 2020