της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Περπατάς στους στολισμένους από τα χριστουγεννιάτικα φώτα, δρόμους, το βλέμμα σου κλέβουν οι έντονες βιτρίνες με τα χαρακτηριστικά χρώματα των εορτών: Χρυσό, κόκκινο, πράσινο, ενίοτε και ασημί. Περνάς μπροστά από ζαχαροπλαστεία και μυρίζεις τα μπαχαρικά από τα φρεσκοψημένα μελομακάρονα. Οι πλατείες ήδη άρχισαν να στολίζονται με φωτεινά, ψεύτικα, μεταλλικά, ή όχι, δέντρα, ποικίλης αισθητικής, έχοντας δίπλα παιχνίδια για τα παιδιά.
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν με βήμα ταχύ, τουλάχιστον, ημερολογιακά. Ψυχικά, δεν ξέρεις. Υποκειμενικό, θα μου πεις. Στολίζεις το σπίτι σου με ό, τι επιθυμείς και σου δίνει χαρά τόση, ώστε να σε παρασύρει το κλίμα της ελπίδας που φέρει το όμορφο Βρέφος που θα γεννηθεί. Η πολύχρωμη, φωτεινή θαλπωρή του σπιτιού σου, σου κρατάει παρέα και σου υπόσχεται στιγμές χαλάρωσης και περισυλλογής. Σε παρακινεί να επιστρέψεις στις διαχρονικές, χριστουγεννιάτικες σελίδες από ‘Το κοριτσάκι με τα σπίρτα’ του Κάρολου Ντίκενς και στο ανυπέρβλητο ‘ Έρωτα στα χιόνια’ του Έλληνα κοσμοκαλόγερου, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Ενίοτε (ή, συνεχώς, αλλά δεν το παραδέχεσαι), το βλέμμα σου ξεκλέβει η συσκευή που έχεις πάντα κοντά σου, στο τραπεζάκι μπροστά, ή στον καναπέ σου. Το τηλέφωνο. Το ένστικτό σου, η λαχτάρα σου σε οδηγεί να καλέσεις ένα, δυο, συγκεκριμένα νούμερα, που θυμάσαι απ’ έξω. Κοιτάς το τηλέφωνο διστακτικά, ίσως και επιθετικά, λες και αυτό φταίει. Το τηλεφώνημα αυτό δεν μπορεί να γίνει, δε θ’ ακούσεις ξανά τη ζεστή φωνή και τα λόγια καρδιάς που άκουγες χρόνια τώρα.
Πολλά τηλεφωνήματα δε θα συναντήσουν τις ζεστές φωνές και τις καρδιές τους, φέτος… Μπορείς, όμως, να στείλεις τις ευχές σου με άλλο τρόπο, εσύ θα τον ανακαλύψεις. Ίσως, αν κλείσεις τα μάτια, ή τα ανοίξεις και κοιτάξεις έξω, πέρα από τα στολισμένα σπίτια της πόλης, στο βάθος του ορίζοντα. Οι ευχές σου θα βρουν εκεί τον παραλήπτη τους…
(Φωτογραφία: Ed Wohlfart@Flickr)
Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Το φως που καίει’ - October 18, 2020
- ‘Ανάσες’ - October 5, 2020
- ‘Ολική επαναφορά’ - September 14, 2020
