Ο Τζίμμυ Κορίνης χωρίς «Μάσκα» αλλά με ευφάνταστη νουάρ ίντριγκα

iiiiiii

της Τίνας Πανώριου.

Ψυχή της «Μάσκας» επί 11 χρόνια και συγγραφέας βιβλίων, τηλεοπτικών και κινηματογραφικών σεναρίων, ο Τζίμμυ Κορίνης είναι ο άνθρωπος που απέδειξε ότι το είδος «νουάρ» μπορεί να έχει ελληνική υπογραφή και μάλιστα αξιοθαύμαστη. Η φαντασία του δείχνει ανεξάντλητη και οι ιστορίες του ρέουν σαν καταρράκτης στο πληκτρολόγιο. Με αφορμή το νέο βιβλίο «Ιντρίγκα στο Ιόνιο», του ζήτησα να μιλήσουμε για τη γοητεία των ιστοριών μυστηρίου, τη μοναδική του διαδρομή και το όνειρό του να κατακτήσει το Χόλυγουντ.

Αληθεύει ότι είδατε δημοσιευμένο το πρώτο καταδικό σας νουάρ στο δημοτικό;

Έντεκα προς τα δώδεκα, στην έκτη δημοτικού, στο πολύ in για την εποχή εκείνη Λύκειο Τυχόπουλου, κάποιος είχε την έμπνευση να εκδώσουμε ένα μαθητικό περιοδικό και… ανετέθησαν καθήκοντα. Εγώ, «ψωνισμένος» με την περιπέτεια, επειδή είχα αρχίσει να διαβάζω «Μάσκα» από τα εννιά, είπα ότι θα έγραφα ένα μυθιστόρημα. Παρέδωσα τα πρώτα χειρόγραφα και αντιμετωπίστηκα ως εξής: «Είπαμε να γράψεις κάτι δικό σου, όχι να αντιγράψεις». Εγώ δεν είχα αντιγράψει, αλλά είχα ανακαλύψει ότι μπορούσα να γράφω, κι έτσι έγραψα την « Επιστροφή του αδικημένου», 400 λέξεις, που δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία «Λογοτεχνική Επιθεώρηση».

Στις πρώτες τάξεις του Γυμνάσιου, ο αστικός μύθος λέει ότι γράψατε το πρώτο σας γουέστερν;

Στα 14, έγραψα την περιπέτεια του Ζορό «Η σειρήνα της καταστροφής» που την αγόρασε ο μικροεκδότης τότε Δημήτρης Χανός και μου την πούλησε αργότερα, προκειμένου να μπορέσω να τη δημοσιεύσω στη «Μάσκα», όπου ήμουν πλέον διευθυντής. Μάλιστα, επειδή ήμουν παιδί ακόμη και φορούσα πανταλόνι γκολφ, κι επειδή εκείνος πίστευε ότι ήμουν ενήλιξ, με εκπροσώπησε στη συναλλαγή μια πραγματική «σειρήνα της καταστροφής», μεγαλύτερη από μένα, που άκουγε στο όνομα Βάνα και πέρναγε άνετα για δίδυμη αδερφή της Συλβάνα Μάνγκανο. Το μη happy end ήταν ότι η Βάνα «συνήψε σχέσεις» με τον μακαρίτη κι εγώ έχασα τη… μούσα μου.

Στα 17 σας ξεκινήσατε να γράφετε στη θρυλική «Μάσκα». Μα πώς σας έκατσε τέτοια τύχη;

Είπαμε, ήμουν «ψωνισμένος». Κι όταν με απέλυσε ο Αλέκος Φιλιππόπουλος από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, όπου έγραφα το αστυνομικό διήγημα, λέγοντάς μου να πάω να τελειώσω το σχολείο και μετά να πάω να δουλέψω, έπρεπε να βρω διέξοδο. Η «Μάσκα» δεν εκδιδόταν πια ούτε το «Μυστήριο». Κι όταν κυκλοφόρησε ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ του ΔΟΛ, το πρώτο ελληνικό tabloid με αρχισυντάκτη τον Απόστολο Μαγγανάρη, φόρεσα τη «στολή» μου (γκαμπαρντίνα με ανασηκωμένο γιακά, fedora με τσακισμένο μπροστά μπορ και τη δανεισμένη από τον αδερφό μου Beretta) και πήγα στο γραφείο του να ζητήσω δουλειά. Ο άνθρωπος έμεινε άναυδος και αργότερα διηγιόταν το περιστατικό σκασμένος στα γέλια. Όταν κατάφερε να πει κι αυτός μια κουβέντα –τον είχα κάνει «ζαλάκι», που λέμε, με τις ιδέες και τις προτάσεις μου με ρώτησε τι ήθελα. Του απάντησα ότι ήθελα να δουλέψω στον Ταχυδρόμο και να γράφω ένα αστυνομικό διήγημα. Του είχα ανάψει φωτιά με τον ενθουσιασμό μου, έτσι μου ανακοίνωσε ότι θα εκδίδαμε –προσέξτε, θα εκδίδαμε, όχι θα εξέδιδε– ξανά τη «Μάσκα» . Η «Μάσκα» εκδόθηκε ξανά και στο πρώτο τεύχος δημοσιεύτηκε η πρώτη «κάλπικη» περιπέτεια του Λέμι Κόσιον, γραμμένη από τον 17χρονο Τζίμμυ Κορίνη.

Αλλά δεν σας έφτασε η «Μάσκα», μπλεχτήκατε και με το ακόμα πιο αγαπημένο περιοδικό όλων των αγοριών της χώρας, απ’ άκρης σ’ άκρη, το «Μυστήριο». Θέμα συγκυριών ή το κυνηγούσατε το όνειρο;

Θέμα του πολύ ατίθασου, τότε, χαρακτήρα μου. Διάφορες διαφωνίες με τον Μαγγανάρη είχαν σαν αποτέλεσμα να αποχωρήσω από τη «Μάσκα». Πλησίασα τον Νίκο Θεοφανίδη, εκδότη του θρυλικού περιοδικού ΡΟΜΑΝΤΣΟ, και του πρότεινα να εκδώσουμε το «Μυστήριο». Μου είπε ότι ήδη ετοίμαζαν την έκδοση κι έτσι δούλεψα, πέντε ολόκληρα χρόνια, γράφοντας 50 σελίδες την εβδομάδα επί 300 τεύχη.

Κοιτάζοντας πίσω, τι αναπολείτε από εκείνα τα περιπετειώδη χρόνια σας;

Όλη εκείνη η περίοδος ήταν απερίγραπτη, σωστό πανεπιστήμιο για μένα, αλλά και ατέλειωτη διασκέδαση. «Μάσκα», «Μυστήριο» και «Φαντασία» – το περιοδικό που κυριολεκτικά με έβαλε στον… χάρτη. Εκεί δημοσιεύτηκε το πρώτο μου hard boiled μυθιστόρημα σε συνέχειες με τίτλο ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ ΤΡΥΦΕΡΑ, εκεί δημοσιεύτηκαν τα πρώτα μου «αστυνομικά» διηγήματα, εκεί έγραψα πάνω από πενήντα μονοσέλιδα γουέστερν κι εκεί έκανα το πρώτο νυχτερινό ρεπορτάζ που αργότερα υιοθέτησαν όλες οι εφημερίδες με τίτλο Η ΑΘΗΝΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ. Απίστευτη εμπειρία! Ξεκινούσα στις 10 το βράδυ με έναν φωτογράφο κι έναν βοηθό, γύριζα όλα τα κέντρα της Αθήνας, κατέβαινα στην πολύ γραφική τότε Τρούμπα και γύρω στις 6 το πρωί κατέληγα σε μια καφετέρια της εποχής στην Ομόνοια για αυγά σαγανάκι ή μακαρονάδα. Μετά σπίτι, ξύρισμα, γράψιμο και πίσω στο μαγγανοπήγαδο. Πότε πότε έπεφτα στο κρεβάτι και για λίγο ύπνο.

Τα αγόρια στις παρέες -τότε- σας ζήλευαν λιγάκι (ή και πολύ) που ήσασταν μέσα για μέσα στα κόλπα, που γράφατε στα μυθικά, κυριολεκτικά, αυτά περιοδικά;

Είχα τον απόλυτο σεβασμό τους, επειδή από πολύ νωρίς εργαζόμουν και κέρδιζα άφθονο χρήμα. Την εποχή της «Μάσκας» ο πρώτος μισθός στα ΝΕΑ, ας πούμε, ήταν 1.100 δραχμές κι εγώ από τη «Μάσκα» κέρδιζα γύρω στις 6.000 τον μήνα. Και δεν είχα καβούρια στις τσέπες μου. Πέρα από αυτό όμως, είχα συστήσει την «Παρέα του Αγίου» μια 12μελή συντροφιά με αυστηρούς κανόνες και «βαριές» ποινές που μας είχε φέρει όλους πολύ κοντά που, ανάμεσα στα άλλα, διοργάνωνε εκπληκτικά πάρτι για την εποχή εκείνη και διαγωνισμούς rock n’ roll.

Και τα κορίτσια; Πώς σας βλέπανε τότε; Με θαυμασμό;

Περισσότερο με σεβασμό κι αυτό επειδή είχα μεγαλώσει πριν από την ώρα μου. Υπήρχαν, βέβαια, οι σχετικές περιπετειούλες, ιδιαίτερα όταν την εποχή που είχα μείνει χωρίς δουλειά άρχισα να διδάσκω αγγλικά και –απίστευτο– είχα γύρω στις 12 μαθήτριες και μόνο έναν μαθητή! Βασανιστικές ημέρες, καλύτερα να μην τις σκέφτομαι!

Γράφετε στην αρχή της «Ίντριγκας στο Ιόνιο», αυτού του βεριτάμπλ νουάρ με φόντο το αγαπημένο Ιόνιο, ότι κυνηγάτε ένα όνειρο που δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Θα γίνει αυτό το όποιο όνειρό σας αληθινό; Αισιοδοξείτε;

Όχι πια. Το όνειρο ήταν ο κινηματογράφος. Δύο φορές έφτασα στην πόρτα της Μέκκας, κανονικά με συμβόλαιο, αλλά κάποιο από τα αστέρια δεν συνέπιπτε με –πώς τα λένε αυτά εκείνοι που ασχολούνται με τα άστρα– και δεν προσκύνησα, τελικά.

Έχετε σχέδια καινούργια; Για γραψίματα, νέα ταξίδια σε άλλες θάλασσες;

Έχω ήδη έτοιμα δύο βιβλία, το ένα μάλιστα για την ιστορία του αστυνομικού μυθιστορήματος, όπως την έζησα εγώ. Τώρα γράφω το επόμενο μυθιστόρημα, με ήρωα τον άλλοτε ιδιωτικό ντετέκτιβ Πλάτωνα Καρτέση που πρωταγωνίστησε στο πρώτο μου βιβλίο, αλλά και στο προτελευταίο που κυκλοφόρησε πέρυσι με τίτλο ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΛΗΜΜΑ..

Το μυθιστόρημα του Τζίμμυ Κορίνη Ίντριγκα στο Ιόνιο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο θα παρουσιαστεί την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου στις 7.30μμ στο καινούργιο βιβλιοπωλείο της οδού Πανεπιστημίου 37 BOOKPLUS/ART and coffee παρουσία των δημοσιογράφων Νίνου Μικελίδη, Τζώρτζιας Κονράρου, και του ιδιωτικού ερευνητή Γιώργου Τσούκαλη.

Bio
Latest Posts

Τίνα Πανώριου

Τίνα Πανώριου Γεννήθηκε στην Ν Υόρκη και ζεί στο Π Ψυχικό. Τελείωσε την Σχολή Μωραίτη, και έχει πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας. Από το 1981 εργάζεται ως πολιτιστική συντάκτρια στις εφημερίδες ΕΘΝΟΣ, ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΕΒΔΟΜΗ και στα περιοδικά ΕΝΑ, ΚΑΙ, ΕΠΙΚΑΙΡΑ, ΤΗΛΕΡΑΜΑ, PENTHOUSE. Έκανε αρχισυνταξία σε εκπομπές της ΕΤ1, καθώς και στο Κανάλι 5. Η τηλεταινία της «Το όνομά μου είναι Άσσαντ» διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ της Δράμας. Το1995-1996 έκανε, εκπομπή στον σταθμό SEVEN X, με τίτλο «Από στόμα σε στόμα». Στο ραδιόφωνο έχει δουλέψει στο ΚΑΝΑΛΙ 1 και στον ΣΚΑΙ. Από το 1993 έως τον Ιούνιο του 2013, εργαζόταν στην ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ και στον ιστότοπο της ΕΡΤ, (πολιτιστικές συνεντεύξεις, κριτική τηλεόρασης, Βιβλίο). Τα τελευταία 10 χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τον χώρο του ΒΙΒΛΙΟΥ. Σήμερα συνεργάζεται με το DIASTIXO και το VAKXIKON.