του Θοδωρή Κολυδά
Ανάμεσα στα δεκάδες μηνύματα που δέχτηκα τις τελευταίες ημέρες για συμπαράστασή σχετικά με τις εξελίξεις στο Mega, υπήρχαν πολλοί φίλοι και συμπατριώτες που με καλούσαν να προβάλω, αν μπορώ, «το άδικο μέτρο της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά». Άνθρωποι απλοί, κυρίως από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Άνδρο, που μένουν χειμώνα – καλοκαίρι στο νησί, θα επιβαρυνθούν από τις αρχές του επόμενου μήνα με ανατιμήσεις προϊόντων και υπηρεσιών. Με άλλα λόγια θα ακριβύνει η ζωή τους, την ώρα που το εισόδημά τους έχει ήδη περικοπεί στα όρια της επιβίωσης.
Ως απλός πολίτης με δημόσιο λόγο, που καθημερινά χαίρομαι να προβάλλω με φωτογραφίες τις ομορφιές της πατρίδας μου, θεωρώ ηθική υποχρέωσή μου να προσθέσω τη φωνή, αλλά και την αγωνία μου, με εκείνη των νησιωτών. Δεν χρειάζεται να είσαι πολιτικός ή οικονομολόγος για να σκεφτείς ότι, αν αυξηθεί το κόστος ζωής στα νησιά, και ταυτόχρονα ακριβύνουν τα ναύλα, οι τοπικές κοινωνίες θα μαραζώσουν και ίσως πολύ σύντομα να σβήσουν. Ήδη οκτώ μήνες το χρόνο, οι νησιώτες υποφέρουν από ελλείψεις στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, ανεπαρκή ιατρική κάλυψη και περιορισμένη ή μηδενική οικονομική δραστηριότητα. Αν η ζωή στο νησί ακριβύνει περισσότερο, θα γίνει υπόθεση λίγων ρομαντικών και κάποιων εκκεντρικών πλουσίων. Η πλειοψηφία θα αναγκαστεί σε εσωτερική μετανάστευση και τα νησιά μας θα ερημώσουν.
Πιστεύω ότι είναι στρατηγική υποχρέωση της Ελλάδας να διατηρήσει τη ζωή και τη συνοχή των νησιών μας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά με την ενίσχυση των τοπικών οικονομιών, αντί για την περαιτέρω επιβάρυνσή τους με φορολογικά μέτρα. Απαιτείται ένα σχέδιο, μία έξυπνη ιδέα, που να φέρει επενδύσεις στα νησιά, ακόμα και εκεί, που σήμερα δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους ιδιώτες. Και υπάρχει αυτή η ιδέα. Βρίσκεται στις σελίδες της ιστορίας μας. Την έχουμε ήδη χρησιμοποιήσει στην ναυτιλία μας και… εξακολουθούμε να τη χρησιμοποιούμε !
ΤΟ «ΘΑΥΜΑ» ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ
«Εκ της θαλάττης άπασα ήρτηται σωτηρία», έλεγε πριν 2500 χρόνια ο Ξενοφώντας. Λόγια μακρινά, ίσως ξεχασμένα για τους περισσότερους, αλλά ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη όσων μεγαλώσαμε σε ναυτικά νησιά. Θυμάμαι τα λόγια του Λιμενάρχη που μας δίδασκε το μάθημα της Ναυτιλίας και του Ναυτ. Δικαίου στο Ναυτικό Γυμνάσιο της Άνδρου, στα μέσα της δεκαετίας του 70: «η Ελληνική Ναυτιλία αναπτύχθηκε, γιατί αρνήθηκε με πείσμα να ακολουθήσει τη χαμένη επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα στο εσωτερικό της χώρας». Ήταν σαν επιβεβαίωση της ρήσης του Τσόρτσιλ προς τον Ωνάση τη δεκαετία του 50: «Όσο θα είναι πρώτοι οι Έλληνες στη θάλασσα, θα υπάρχει Ελλάδα» και «Τα τείχη της Ελλάδας βρίσκονται πάντα στη θάλασσα»…
Όταν μεγαλώσαμε και μελετήσαμε περισσότερο σχετικά με την «επιτυχία της ελληνικής ναυτιλίας», καταλάβαμε ότι το «θαύμα» δεν έγινε μόνο από το αθάνατο Ελληνικό δαιμόνιο αλλά και από έναν… άγνωστο νόμο. Ήταν ο νόμος 2687 του Παπάγου, που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 1953 και αναγνωρίζεται μέχρι σήμερα στο άρθρο 107 του Συντάγμαατος. Πρόκειται για το νόμο που ενισχύει την ναυτιλία, αναγνωρίζοντας ως «κεφάλαιο εξωτερικού» κάθε πλοίο που νηολογείται στην Ελληνική σημαία. Έτσι νηολογήθηκαν 650 πλοία την περίοδο 1953 – 1962. Και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κατάφερε η Ελλάδα να κάνει το σημερινό «θαύμα» των 4.500 πλοίων! Αυτό το «θαύμα» γιατί άραγε να μην μπορεί να γίνει και για τον τουρισμό και για την αλιεία; Αυτό το «θαύμα» γιατί δεν μπορεί να επαναληφθεί, σώζοντας σήμερα τα νησιά μας;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ (;)
Τη δεκαετία του 1950, μπροστά στην ανάγκη προσέλκυσης κεφαλαίων εξωτερικού για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, ψήφιστηκε το ΝΔ 2687 «περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού». Πρόκειται για νόμο αυξημένης τυπικής ισχύος, που δεν μπορεί να καταργηθεί από κανέναν άλλο νόμο, παρά μόνο εάν συγκληθεί Συντακτική Βουλή και τροποποιηθεί το Σύνταγμα. Μάλιστα προβλέπεται ότι για τη μεταβολή των όρων του νόμου, πρέπει να υπάρχει συγκατάθεση αυτού που εισήγαγε το «κεφάλαιο εξωτερικού»! Στα 17 άρθρα του νόμου, ορίζονται κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις, όπως, για παράδειγμα, ειδικό φορολογικό καθεστώς, ή απαγόρευση απαλλοτρίωσης από το Δημόσιο, όπως και θέματα που αφορούν στη φορολογία των πλοίων και των μετόχων των πλοιοκτητριών εταιριών, στη σύνθεση του πληρώματος και στη δυνατότητα – υπό προϋποθέσεις – ναυτολόγησης αλλοδαπών (κατά παρέκκλιση των γενικών διατάξεων που επιβάλουν τη ναυτολόγηση Ελλήνων μόνο). Επίσης, στον συγκεκριμένο Νόμο υπάρχουν αναφορές σχετικά με τη δυνατότητα των αλλοδαπών ναυτικών να αμείβονται σύμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας της χώρας τους και πολλά ακόμα.
Το άρθρο 107 του Συντάγματος στην ουσία του ορίζει ότι οι Έλληνες εφοπλιστές θα πληρώνουν πολύ χαμηλό φόρο (με βάση το τονάζ) και όχι με βάση τα κέρδη τους. Για το ποια πόσα είναι αυτά τα έσοδα, η απάντηση δίνεται στη μονόλεπτη αναφορά του βουλευτή του ΚΚΕ κ. Ν.Καραθανασόπουλου πρόσφατα στη Βουλή, η οποία είναι πέρα για πέρα συγκλονιστική. Η σημερινή Κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά το ζήτημα, καθώς έχει ήδη ψηφίσει ειδικές ανάλογες απαλλαγές (καθόλα νόμιμες), θέμα που ανέδειξε στην επικαιρότητα ο δημοσιογράφος κ. Νίκος Μπογιόπουλος από την ιστοσελίδα enikos gr .
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Αφού υπάρχει ήδη το νομικό «προηγούμενο» για την ποντοπόρο Ναυτιλία, γιατί να μη κάνουμε κάτι ανάλογο και για τον τουρισμό και την αλιεία; Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, με πρώτο σταθμό τις Κυκλάδες ή γενικότερα την Περιφέρεια του Νοτίου Αιγαίου, να δημιουργήσουμε μία Ζώνη, με μειωμένους φορολογικούς συντελεστές για τις επιχειρήσεις, «ει δυνατόν και σε επίπεδα Ιρλανδίας», δηλαδή στο 12%. Το ευνοϊκό καθεστώς θα απολάμβαναν τόσο οι υφιστάμενες επιχειρήσεις, όσο και οι νέες που θα δημιουργούνταν. Αντί να αυξήσουμε δηλαδή τον ΦΠΑ, θα μπορούσαμε να τον μειώσουμε ακόμα περισσότερο και να απολαύσουμε τα φρούτα της ανάπτυξης!
Για να προλάβω τυχόν αντιρρήσεις, η πρότασή μου δεν περιέχει καμία μεταβολή εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Άλλωστε, οι Συνθήκες της Ε.Ε. απαγορεύουν εργασιακούς «παραδείσους» (τύπου Μακάο ή Μεξικού), όπου εργάτες σε ορισμένες Ζώνες πληρώνονται λιγότερο από εργάτες εκτός Ζωνών. Η πρότασή μου στην ουσία της, είναι η παροχή θετικών κινήτρων επενδύσεων διά μέσου της μειωμένης φορολογίας, όπως ήδη δίδεται σε κάποια μερίδα πολιτών. Με αυτόν τον τρόπο θα διατηρηθούν οι υπάρχουσες επιχειρήσεις, θα δημιουργηθούν πολλές καινούργιες και, από τον αυξημένο κύκλο εργασιών τους, το κράτος θα κερδίσει πολλαπλάσια οφέλη από όσα έχει σήμερα από τις υπερφορολογημένες και καχεκτικές επιχειρήσεις. Το κυριότερο; Δεν θα έχει κανείς λόγο να βγάλει τα χρήματά του στο εξωτερικό !
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Πριν από 5 χρόνια η χώρα μας είχε δεχθεί «ιδέες» από χώρες της ΕΕ (κυρίως τη Γερμανία ) να δημιουργήσει Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) για την τόνωση της ανάπτυξης. Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να σταματήσουμε να περιμένουμε μαγικές συνταγές από τους άλλους και να οργανώσουμε τη δική μας πρόταση. Να φτιάξουμε μία ελληνική ΕΟΖ με τους δικούς μας όρους. Η Ευρώπη δεν θα αρνηθεί το σχέδιο μας, αν είναι στοιχειοθετημένο και ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για κάποιας μορφής κρατική επιδότηση αλλά για ισχυρά κίνητρα βιώσιμης ανάπτυξης. Το παράδειγμα του «θαύματος» στη ναυτιλία μπορεί να γεννήσει καινούργια «θαύματα», ορθολογικά μελετημένα και χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Τα θέματα της Ελληνικής ακτοπλοΐας και του Τουρισμού είναι σύνθετα και σίγουρα δεν μπορούν να εξαντληθούν σε ένα άρθρο. Θέλω να κλείσω αυτή τη μικρή παρέμβαση / πρόταση με μία έκκληση στους πολιτικούς μας να κατανοήσουν την κατάσταση που βρίσκονται οι νησιώτες μας και να αφουγκραστούν την ανάγκη να στηριχθεί ο νησιωτικός ελληνισμός με ένα βιώσιμο πρόγραμμα, ένα σχέδιο ρεαλιστικό, με σύγχρονες πρακτικές και εγγυήσεις, που θα κάνει τις επενδύσεις δελεαστικές και αποδοτικές. Έτσι μόνο θα επιβιώσουν και θα ευημερήσουν οι τοπικές κοινωνίες. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να βγούμε από το τέλμα.
Latest posts by Θοδωρής Κολυδάς (see all)
- Καύσωνες του χθες και του σήμερα. Μια προσέγγιση… - June 30, 2016
- Μετεωρολογικές βόμβες σε… ψυχρές λίμνες - June 27, 2016
- “Για μπάνιο πάω, κι αν θέλεις έλα…” - June 18, 2016
