ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ

του Γιώργου Χρυσοβιτσάνου.

Την Πόλη την «έφτιαξαν» οι Οθωμανοί με τα κανόνια τους.

Την μετέπειτα πραγματικότητά μας, αφού έβαλαν λίγο χεράκι οι Μεγάλες Δυνάμεις στο Ναυαρίνο, την έφτιαξαν η κατά 400 χρόνια γενική μας καθυστέρηση και τα καθυστερούμενα μας (επί 200 χρόνια σχεδόν) χρέη.

Fast forward. Με οριακή καθυστέρηση, δανεικά φράγκα και αμερικανογαλλοτουρκομπαρόκ life style –όνειρο μιας αξημέρωτης ψευτοπαραμυθένιας νύχτας που κράτησε περί τα 20 χρόνια- φτιάξαμε ένα παρόν που θα το πληρώνουμε πανάκριβα τα επόμενα 40 –και βάλε- χρόνια.

Εννοώ αυτή την αλα Δανιαλίδη βαλκανοχολιγουντιανή απομίμηση γκλαμουράτου σκηνικού, με τις μυκονιάτικες πισίνες, τα εξοχικά στους Αγίους Θεοδώρους και το Κατσιμίδι (κάποια με πισινούλες ωραίες και στενές σαν τα μελαψά κωλαράκια των στρινγκάτων θυγατέρων των σουπερ- συντηρητικών τοπικών οικογενειών), τα αγορασμένα με μεσογειακά πακέτα 4Χ4 παρκαρισμένα έξω από τους καφενέδες της ορεινής Θεσσαλίας όπου οι κάτοχοί τους έπιναν Black Label το 2000 ενώ οι Κούρδοι δούλοι έσκαβαν τα χωράφια, τα καζίνο και τα στριπτζιδάδικα, τις Ουκρανέζες που κοσμούσαν ξεβράκωτες τα κινητά και του τελευταίου αυνανιστή, τις συζύγους που οργάνωναν παρτούζες με ποδοσφαιρικές ομάδες στον Ασπρόπυργο, το χυδαίο αλβανορωμαϊκό reality show που διεξαγόταν στα πέριξ του Παρθενώνα και στα περίχωρα της Ελευσίνας.

Εννοώ μια πορνό καθημερινότητα που μας τελείωσε.

Την αναλογίζομαι αυτή την καθημερινότητα που την έσβησαν η ακραία υπερβολή και η αχαλίνωτη κουτοπονηριά μας – και την αναπολώ κιόλας ως επικούρειος που μεταβλήθηκε σε ηδονιστή χάρη στις πλαστικές κάρτες- τα βράδια που κάθομαι στην ταπεινή βεράντα μου και πίνω φτηνό κρασάκι από πλαστικές μπουκάλες, εγώ που κατανάλωνα ακριβούτσικα κρασιά και Red Label –όχι Black Label που το θεωρούσα νεοπλουτίστικο και σκυλάδικο- πριν από εφτά-οχτώ χρόνια, μόλις. Και που ακούω τους σκύλους να αλωνίζουν στον δρόμο.

Τα τετράποδα της νέας, ετοιμόρροπης πόλης ουρλιάζουν σαν αστικοί λύκοι, όταν μυρίζουν το ένα το άλλο. Τραβώντας τα εξουθενωμένα ή τα φουσκωμένα στα γυμναστήρια της γειτονιάς αφεντικά τους από το λουρί που υποτίθεται ότι εκείνα κρατούν.

Χρήμα τέρμα, εξουσία τέρμα, συμβατικές σχέσεις τέρμα, η τρέλα του μεγαλείου τέρμα, τέρμα και τα παλιά καλά σκατά. Μας μένουν μόνο οι σκύλοι για να θυμόμαστε περασμένα μεγαλεία. Οι κοπρίτες που οι πρόγονοί μας στα χωριά δεν είχαν χαϊδέψει ποτέ, αλλά μονίμως τους κλωτσούσαν για να εκτονώσουν τη μιζέρια τους. Οι παλιοί Έλληνες της υπαίθρου τα περιφρονούσαν. Οι απόγονοι των παλιών Ελλήνων παθαίνουν οργασμούς με αυτά τα φτηνά υποκατάστατα μιας απέραντης μοναξιάς και ενός χαμένου status quo.

Επειδή αυτά μας απόμειναν. Τα τετράποδα alter ego μας. Οι σταθεροί συνοδοί των ανισόρροπων βημάτων μας. Κοστίζουν λιγότερο από ένα ταξίδι στην Πράγα, το γέμισμα μιας άδειας πισίνας, την αντικατάσταση ενός ακριβού αυτοκινήτου ή μια απαιτητική μαιτρέσα. Ας τα κρατήσουμε ζωντανά, επομένως.

Προτείνω να τα ταϊζουμε καλά ακόμα κι όταν θα λεηλατούμε τα σούπερ μάρκετ για να εξασφαλίσουμε φαγάκι στα παιδάκια μας. Γιατί τα μόνα που δεν δαγκώνουν το χέρι που τα ταϊζει είναι τα σκυλάκια. Μοναδική περίπτωση. Οι πιο συγκινητικοί μαλάκες της τροφικής αλυσίδας.

Εκτός κι αν το γυρίσουν κι αυτά και γίνουν γάτες. Αν μεταλλαχτούν, δηλαδή, σε αρπακτικά, δίχως παρελθόν ούτε μέλλον και έλεος, λόγω πείνας και εγκατάλειψης. Μην τα αγριεύετε, λοιπόν. Φροντίστε τα τσιχουάουα, τα λαμπραντόρ, τα κόκερ και τα πεκινουά σας. Και κυρίως τους γκέγκες και τα αδέσποτα. Σαν τα μάτια σας. Για να τα ’χετε καλά μαζί τους, στις πιο δύσκολες ώρες.

Bio
Latest Posts

Γιώργος Χρυσοβιτσάνος

Γεννιέται στην Αθήνα στις 8 Δεκεμβρίου 1947. Το 1965, μπαίνει στη Νομική Αθηνών. Την ίδια χρονιά ξεκινά τη δημοσιογραφική του καριέρα στον «Ανένδοτο» ως ελεύθερος ρεπόρτερ. Λούφα και παραλλαγή στον στρατό επί χούντας. Ακολουθούν σπουδές κινηματογράφου στο International London Film School από το οποίο αποφοιτά το 1973. Το 1975, συνυπογράφει ως μέλος της «Ομάδας των 4» το ντοκιμαντέρ «Νέος Παρθενώνας», με θέμα τα κολαστήρια της Μακρονήσου και της Γυάρου. Βγάζει τα προς το ζην με διάφορες δουλειές (επιμελητής κειμένων, μεταφραστής κινηματογραφικών υποτίτλων, ναυτιλιακός ρεπόρτερ, μεταφραστής ρομάντζων Άρλεκιν και αστυνομικών μυθιστορημάτων) ως το 1981 που αναλαμβάνει την κινηματογραφική κριτική στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Παράλληλα, συνεργάζεται με το ELLE, το STATUS και το 7ΜΕΡΕΣ TV. Το 1983 εκδίδεται η συλλογή διηγημάτων του «Η συνέχεια στο επόμενο» (Εκδόσεις Υάκινθος). Ξεκινά καριέρα σεναριογράφου τηλεοπτικών σειρών το 1993 με το «Τίμημα του πάθους» (ΑΝΤ1). Άλλοι τίτλοι: «Διλήμματα», «Τρικυμία», «Μαύρος ωκεανός», «Ο τελευταίος παράδεισος», «Μια στιγμή, δυο ζωές», «Η ζωή της άλλης», «Οι βασιλιάδες». Από το 2013- 2015 γράφει κινηματογραφική κριτική για το ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ. Είναι παντρεμένος με τη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου (ο τρίτος του γάμος) και πατέρας τριών παιδιών. Facebook: George Chrissovitsanos