της Αγγελικής Καρδαρά.
Μια πολύ ξεχωριστή ανάρτηση στον διαδικτυακό τοίχο ενός πατέρα από την Κρήτη που συνεχάρη το γιο του παρά την αποτυχία να εισαχθεί σε κάποια Σχολή του Πανεπιστημίου, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων, άγγιξε τις καρδιές μας, γιατί μας έδειξε με τον πιο όμορφο τρόπο μια πραγματικότητα που συχνά αρνούμαστε να αποδεχτούμε. Στο «δρόμο» για την επιτυχία, σε μια εποχή όπου όλα τρέχουν και αλλάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, δεν χαιρόμαστε το «ταξίδι», τη χαρά της δημιουργικής προσπάθειας, ούτε αντιλαμβανόμαστε την αξία του να μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Με μοναδικό μας στόχο την επιτυχία, γινόμαστε ρομποτάκια που τελικά ξεχνούν να ζουν τις στιγμές τους και να αναζητούν την ουσία. Δεν συγχωρούμε τα λάθη μας, απογοητευόμαστε και κάποιες φορές σταματάμε να αγωνιζόμαστε. Με τον ίδιο τρόπο, αρνούμαστε να δεχτούμε ότι τα παιδιά μας μπορεί να μην είναι έτοιμα στα 17 τους χρόνια να «στρωθούν» στο διάβασμα και να υλοποιήσουν στόχους ζωής. Δεν κατανοούμε ότι ορισμένα παιδιά μπορεί να χρειάζονται περισσότερο χρόνο και χώρο για να πιστέψουν στον εαυτό τους, να ανοίξουν τα φτερά τους και να αγωνιστούν για να κάνουν πραγματικότητα όσα ονειρεύονται. Ο πατέρας από την Κρήτη συνεχάρη τον τρίτο του γιο, γιατί έμαθε (ή θα μάθει στην πορεία της ζωής του) από τα λάθη και τις μικρές ή μεγάλες ήττες του. Μια γνώση που θα του φανεί χρήσιμη για να ωριμάσει και να επιτύχει τους στόχους που θα θέσει στο μέλλον.
Ο δρόμος για την επιτυχία είναι σίγουρα επίπονος και ψυχοφθόρος. Απαιτεί σκληρή προσπάθεια και προσήλωση στο στόχο. Κι όταν ύστερα από μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα η επιτυχία έρθει, η ικανοποίηση είναι μεγάλη, αλλά -για να είμαστε ειλικρινείς- η χαρά κρατά μόνο λίγες στιγμές, αφού σε έναν κόσμο που «τρέχει», δεν μένει χρόνος παρά μόνο για να σκεφτούμε τον επόμενο στόχο και το επόμενο μας βήμα για την επόμενη επιτυχία…
Το να «βουτήξουμε» όμως στις δυσκολίες, να ρισκάρουμε να αποτύχουμε και να κάνουμε λάθη -αναπόφευκτα και μη- απαιτεί τόλμη, μεγαλείο ψυχής και αξίζει τελικά πολύ περισσότερο από μια πρόσκαιρη νίκη. Συνεπώς, στα παιδιά μας είναι σκόπιμο να δείξουμε ότι ο δρόμος για την επιτυχία (όπως ασφαλώς την ορίζει ο καθένας μας, γιατί κι αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση) δεν είναι μονόδρομος, κάθε άτομο μπορεί να κατακτήσει την δική του κορυφή μέσα από την προσωπική του αναζήτηση και σκληρή προσπάθεια, όταν αισθανθεί έτοιμο να κυνηγήσει το όνειρό του.
Στο δικό μου μυαλό δεν υπάρχουν «αποτυχημένοι» άνθρωποι, αλλά άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν τόλμησαν/δεν θέλησαν να υπερβούν τα προσωπικά τους όρια και να κατορθώσουν το ανέφικτο. Η επιτυχία και η αποτυχία, άλλωστε, είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Επομένως, ο δρόμος για την επιτυχία προϋποθέτει την αποτυχία. για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είμαστε υπεράνθρωποι, ούτε υπάρχουν μυστικές συνταγές επιτυχίας. Ίσως μάλιστα αν δεχτούμε την αποτυχία ως αναγκαίο συστατικό της επιτυχίας, γίνουμε πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι. Αν αναλογιστώ την δική μου πορεία ζωής μέχρι σήμερα, θα έλεγα με βεβαιότητα ότι οι αποτυχίες, οι δυσκολίες και τα εμπόδια, ήταν εκείνα τα στοιχεία που με πείσμωσαν, με δυνάμωσαν και με «όπλισαν» με πάθος για να κατακτήσω τα όνειρά μου.
Με την έναρξη της νέας σχολικής και ακαδημαϊκής χρονιάς, αυτήν τη στάση ζωής θέλω να κρατήσω…
(Φωτογραφία: Nelio Filipel@flickr)


Latest posts by Αγγελική Καρδαρά (see all)
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και σκηνοθεσία στον τόπο του εγκλήματος (crimestaging) - February 22, 2023
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και μιντιακές απεικονίσεις: μία ερευνητική προσέγγιση του Crime & MediaLab (ΚΕ.Μ.Ε.) - January 12, 2023
- Κακοποίηση ζώων συντροφιάς και άγριας ζωής στην Κύπρο και οι μιντιακές απεικονίσεις υποθέσεων - November 2, 2022
2 Comments