Ο χαρταετός

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Ποτέ δε μου άρεσε αυτή η μέρα. Οι αναμνήσεις μου απ’ αυτήν, έχουν συννεφιά, χρώμα μουντό και υγρασία, την χαρακτηριστική της πόλης μου… Ήταν μία ακόμη μέρα διακοπών, δίχως, όμως, να κάνω κάτι ιδιαίτερο.

Φοβάμαι τις Απόκριες. Ή, μάλλον, μου γεννούν συναίσθημα στενοχώριας. Δεν ξέρω ακόμη γιατί. Μου έμοιαζαν κάπως ‘ξεκάρφωτες’ στο ημερολόγιο, σαν κάτι περιττό. Ομολογώ, όμως, ότι, όταν ήμουν πιτσιρίκι, ντυνόμουν, έχοντας τις ωραιότερες στολές, ‘προίκα’ από την ξαδέλφη μου. Ίσως, οι Απόκριες να απευθύνονται μόνο στα παιδάκια, να τους δίνουν χαρά και κέφι…

Μεγαλώνοντας, δεν έτυχε ποτέ να βρίσκομαι σε παρέα που να διασκεδάζει σε καρναβάλι, ούτε πήγα ποτέ στην Πάτρα. Παρακολουθούσαμε το καρναβάλι οικογενειακώς, από την ζωντανή σύνδεση στην τηλεόραση, πρόλαβα, μάλιστα, ως παρουσιαστή τον Άλκη Στέα!

Η Καθαρά Δευτέρα σημαίνει την αρχή μιας δύσκολης περιόδου, τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχικό επίπεδο. Θεωρητικά, τουλάχιστον. Αλλά είναι τόσο ορθά και σοφά τοποθετημένες εκκλησιαστικά, θεολογικά οι γιορτές, που μου φαίνεται, τώρα που μεγαλώνω, πολύ σωστό όλο αυτό.

Τα τελευταία χρόνια, άρχισα να συμπαθώ και τους χαρταετούς. Ύστερα από μια προσπάθεια, όταν πήγαινα δημοτικό ακόμη, που στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία δική μου και του πατέρα μου, που με βοηθούσε, τον παράτησα (και εκείνος). Τώρα, αρχίζω και κοιτάζω με βλέμμα απαλό όλους εκείνους που ανεβαίνουν ψηλά, χορεύοντας… Αρχίζω και τους δίνω μια ιδιαίτερη ‘αποστολή’. Γίνονται οι προσωπικοί μου αγγελιαφόροι μηνυμάτων σε παραλήπτες του ουρανού. Γίνονται σύμβολα ελεύθερης ψυχής, που αποχωρίζονται από τα γήινα, τα σαρκικά και ανοίγονται, ανάγονται σε άλλα επίπεδα, άυλα και απρόσιτα, μυστηριακά και ανεξήγητα.

Ποτέ δεν αναζήτησα την ιστορική διαδρομή του χαρταετού στην ελληνική λαογραφία, αν και θα ήταν εύκολο. Προτίμησα να δώσω τη δική μου, εγωιστική ερμηνεία που με βοηθάει να συμπαθώ τις μέρες αυτές και να σκέφτομαι διαφορετικά.

Ο δικός μου χαρταετός είναι ψηλά, πολύ ψηλά. Χαμένος στα σύννεφα και στο χάδι του σύννεφου. Μακριά από τον αγενή θόρυβο των ανθρώπων και τη μικροπρέπειά τους. Πού και πού ρίχνει μια ματιά εδώ, στα γήινα και μετά, ορθώνεται ψηλά, ανάλαφρος, περήφανος και, ίσως, ευτυχής…

Καλή Σαρακοστή, καλή πορεία προς το Πάσχα…

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.