
της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Ποτέ δε μου άρεσε αυτή η μέρα. Οι αναμνήσεις μου απ’ αυτήν, έχουν συννεφιά, χρώμα μουντό και υγρασία, την χαρακτηριστική της πόλης μου… Ήταν μία ακόμη μέρα διακοπών, δίχως, όμως, να κάνω κάτι ιδιαίτερο.
Φοβάμαι τις Απόκριες. Ή, μάλλον, μου γεννούν συναίσθημα στενοχώριας. Δεν ξέρω ακόμη γιατί. Μου έμοιαζαν κάπως ‘ξεκάρφωτες’ στο ημερολόγιο, σαν κάτι περιττό. Ομολογώ, όμως, ότι, όταν ήμουν πιτσιρίκι, ντυνόμουν, έχοντας τις ωραιότερες στολές, ‘προίκα’ από την ξαδέλφη μου. Ίσως, οι Απόκριες να απευθύνονται μόνο στα παιδάκια, να τους δίνουν χαρά και κέφι…
Μεγαλώνοντας, δεν έτυχε ποτέ να βρίσκομαι σε παρέα που να διασκεδάζει σε καρναβάλι, ούτε πήγα ποτέ στην Πάτρα. Παρακολουθούσαμε το καρναβάλι οικογενειακώς, από την ζωντανή σύνδεση στην τηλεόραση, πρόλαβα, μάλιστα, ως παρουσιαστή τον Άλκη Στέα!
Η Καθαρά Δευτέρα σημαίνει την αρχή μιας δύσκολης περιόδου, τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχικό επίπεδο. Θεωρητικά, τουλάχιστον. Αλλά είναι τόσο ορθά και σοφά τοποθετημένες εκκλησιαστικά, θεολογικά οι γιορτές, που μου φαίνεται, τώρα που μεγαλώνω, πολύ σωστό όλο αυτό.
Τα τελευταία χρόνια, άρχισα να συμπαθώ και τους χαρταετούς. Ύστερα από μια προσπάθεια, όταν πήγαινα δημοτικό ακόμη, που στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία δική μου και του πατέρα μου, που με βοηθούσε, τον παράτησα (και εκείνος). Τώρα, αρχίζω και κοιτάζω με βλέμμα απαλό όλους εκείνους που ανεβαίνουν ψηλά, χορεύοντας… Αρχίζω και τους δίνω μια ιδιαίτερη ‘αποστολή’. Γίνονται οι προσωπικοί μου αγγελιαφόροι μηνυμάτων σε παραλήπτες του ουρανού. Γίνονται σύμβολα ελεύθερης ψυχής, που αποχωρίζονται από τα γήινα, τα σαρκικά και ανοίγονται, ανάγονται σε άλλα επίπεδα, άυλα και απρόσιτα, μυστηριακά και ανεξήγητα.
Ποτέ δεν αναζήτησα την ιστορική διαδρομή του χαρταετού στην ελληνική λαογραφία, αν και θα ήταν εύκολο. Προτίμησα να δώσω τη δική μου, εγωιστική ερμηνεία που με βοηθάει να συμπαθώ τις μέρες αυτές και να σκέφτομαι διαφορετικά.
Ο δικός μου χαρταετός είναι ψηλά, πολύ ψηλά. Χαμένος στα σύννεφα και στο χάδι του σύννεφου. Μακριά από τον αγενή θόρυβο των ανθρώπων και τη μικροπρέπειά τους. Πού και πού ρίχνει μια ματιά εδώ, στα γήινα και μετά, ορθώνεται ψηλά, ανάλαφρος, περήφανος και, ίσως, ευτυχής…
Καλή Σαρακοστή, καλή πορεία προς το Πάσχα…


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023